«Ψωμί και τριαντάφυλλα»

«Απεργία» / Σεργκέι Αϊζενστάιν / ΕΣΣΔ, 1925

«Το φιλμ αφηγείται την ιστορία μιας απεργίας, που καταπνίγηκε, μ' έναν ποιοτικά διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι ο μέχρι τότε κινηματογράφος», γράφει ο ιστορικός του κινηματογράφου Κιθ Ρίντερ και συνεχίζει: «Η παραδοσιακή αντίληψη του ατόμου - πρωταγωνιστή έχει αντικατασταθεί από τον ανθρώπινο τύπο. Τα αφεντικά είναι καρικατούρες που καπνίζουν πούρα και οι προβοκάτορες απεργοσπάστες δείχνονται και βγαίνουν από βαρέλια μέσα από τη γη. Για τον Αϊζενστάιν σημασία δεν έχουν τα άτομα σαν άτομα αλλά οι κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπούν».

«Η γη τρέμει» / Λουκίνο Βισκόντι / Ιταλία, 1948

Αντιπροσωπευτικό δείγμα σπουδαίου πολιτικού κινηματογράφου στρατευμένου στο πλευρό της εργατικής τάξης. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, με στόχο να αποτελέσει πρότυπο της αντίληψής του για την παιδευτική και πολιτική λειτουργία του κινηματογράφου. Στη Σικελία, οι φτωχοί ψαράδες εξαπατούνται από τους μεγαλεμπόρους ψαριών. Μια από τις οικογένειες προσπαθεί να ξεφύγει από την εκμετάλλευση και να γίνει ανεξάρτητη...

«Απεργία»

Η ταινία καταγράφει τον απεργιακό αγώνα των εργατών - εργατριών σε ένα ορυχείο του Σίλβερ Σίτι (Νέο Μεξικό), με ερμηνευτές πρόσωπα που βίωσαν την απεργία. Η ταινία πέρα από την άγρια εκμετάλλευση των αντρών εργατών αποκαλύπτει και την ακόμη σκληρότερη πραγματικότητα στη ζωή των γυναικών, αλλά και τον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα, όχι μόνο στη δουλειά, αλλά και στον αγώνα: «Εσπεράνζα Κουιντέρο. Είμαι η γυναίκα ενός εργάτη στο ορυχείο. Εδώ είναι το σπίτι μας. Το σπίτι δεν είναι δικό μας. Τα λουλούδια, όμως... τα λουλούδια είναι δικά μας...».

«Ψωμί και τριαντάφυλλα» / Κεν Λόουτς / Αγγλία, 2000

Ο Κεν Λόουτς δανείζεται το σύνθημα απεργών των αρχών του αιώνα για την ταινία του και μας διηγείται την ιστορία της Μάγια, μιας νεαρής Μεξικανής μετανάστριας εργάτριας στο Λος Αντζελες. Η ταινία καταγράφει την άγρια εκμετάλλευση των Λατινοαμερικανών μεταναστών στις ΗΠΑ, που δούλευαν σαν καθαριστές κτιρίων, τον σκληρό αγώνα τους για στοιχειώδη δικαιώματα...

«Non omnis moriar» / Θεοδοσία Γραμματικού / Ελλάδα, 2015

Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι δανεισμένος από τις Ωδές του Ρωμαίου ποιητή Οράτιου. «Δεν θα πεθάνω ολάκερος», υπονοώντας ότι «κάτι θα μείνει από μένα»... Παρακαταθήκη των αυριανών αγώνων της εργατικής τάξης. Το φιλμ αφηγείται την εννεάμηνη απεργία των εργατών χαλυβουργών. Ξεκινά από τις μεγάλες απεργίες του κλάδου το 1957 και το 1962 και φτάσει έως και τον Νοέμβρη του 2011, στο εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας Ελλάδος».

«Ludlow, οι Ελληνες στους Πολέμους του Ανθρακα»

Το ντοκιμαντέρ του Λ. Βαρδαρού αναφέρεται στους «Πολέμους του Ανθρακα», τις ένοπλες ταξικές αναμετρήσεις στα ορυχεία της Αμερικής κατά την περίοδο 1890 - 1930. Αιτία τους οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανθρακωρύχων και των οικογενειών τους. Το ντοκιμαντέρ κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος.

«Σε αμφίβολη μάχη» / Τζέιμς Φράνκο / ΗΠΑ, 2016

Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Στάινμπεκ. Εργάτες γης που δουλεύουν στον πλούσιο κάμπο της Καλιφόρνια ξεσηκώνονται με απεργία ενάντια στους κτηματίες. Η ταινία εστιάζει στην ιστορία ενός νεαρού συνδικαλιστή που προσπαθεί να οργανώσει τους απογοητευμένους συναδέλφους του.

«Δυστυχώς απουσιάζατε» / Κεν Λόουτς / ΗΠΑ, 2019

Το «Sorry we missed you» αναφέρεται σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης στη Μ. Βρετανία που προσπαθεί να «κρατηθεί ζωντανή στη σκηνή» και να μη διαλυθεί από στις άθλιες εργασιακές συνθήκες που κυριαρχούν. Στο προσκήνιο μπαίνει το ζήτημα των «zero hour contracts» (συμβόλαια μηδενικών ωρών), που αποτελεί την κορωνίδα των «ευέλικτων» μορφών εργασίας και την τεράστια παγίδα της «αυτοαπασχόλησης» στα πολυεθνικά μονοπώλια.

«Sorry we missed you»