Την πανδημία δεν την πληρώνουν οι λαοί μόνο με την υγεία και τη ζωή τους, αλλά και με την παραπέρα μείωση των εισοδημάτων τους, στην προσπάθεια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της στην οικονομία και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης. Ετσι, σύμφωνα με διεθνή έρευνα αμερικανικού ινστιτούτου σε 117 χώρες, ένας στους δύο από τους συνολικά 300.000 ερωτηθέντες απάντησε ότι το εισόδημά του μειώθηκε την περίοδο της πανδημίας, κυρίως λόγω περικοπών στις ώρες εργασίας. Το δείγμα αυτό της δημοσκόπησης αντιστοιχεί σε 1,6 δισεκατομμύρια ενήλικες παγκοσμίως. Ακόμα χειρότερες είναι οι συνέπειες για τις γυναίκες, αφού, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, απώλεσαν εισόδημα 800 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στην πανδημία. Οι απώλειες αυτές κάθε άλλο παρά συγκυριακές θα πρέπει να θεωρούνται από τους εργαζόμενους, παρά τις διθυραμβικές προβλέψεις των αστικών επιτελείων για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όταν υποχωρήσει η πανδημία. Ανεξάρτητα από την πορεία της οικονομίας τους επόμενους μήνες, το κεφάλαιο εξασφάλισε μέσα στην πανδημία μια νέα «παλέτα» αντεργατικών νόμων που αυξάνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν εύκολα να επεκτείνουν τα μειωμένα εισοδήματα και στις συνθήκες της υποτιθέμενης «κανονικότητας», εξασφαλίζοντας ακόμα καλύτερους όρους κερδοφορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας είναι η δυνατότητα μετατροπής μιας σύμβασης σε εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης, κάτω από «έκτακτες» συνθήκες, αλλά και ο νόμος για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που ετοιμάζει η κυβέρνηση, αυξάνοντας τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς με την επιβολή του 10ωρου και την επέκταση των υπερωριών στις 150 ετησίως.