Σύμφωνα με έρευνα, τα λαϊκά νοικοκυριά δούλεψαν τις 179 από τις 365 μέρες του χρόνου μόνο και μόνο για να ξεπληρώσουν τους κάθε λογής φόρους που φορτώνει στην πλάτη τους το κράτος. Ενα ξεζούμισμα δηλαδή, που συμβάλλει στη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος. Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν δίνουν ούτε ...πουρμπουάρ, αφού καταβάλλουν μόλις το 2,9% επί των συνολικών φόρων. Αυτό κι αν είναι «αναδιανομή» υπέρ του κεφαλαίου και μάλιστα σε συνθήκες «επεκτατικής διαχείρισης», που διαφημίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους ως πολιτική «μείωσης των ανισοτήτων». Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και το κύμα ανατιμήσεων που φουσκώνει και θα «σκάσει» τελικά στα λαϊκά νοικοκυριά, προκύπτει ότι όσα γλιτώσει ο εργαζόμενος από τη φορομπηξία θα τα επιστρέψει στο μεγάλο κεφάλαιο από την άλλη τσέπη. Και επειδή ως «διέξοδος» παρουσιάζονται οι νέες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους, αυτό θα προσθέσει ακόμα περισσότερους λόγους για στράγγισμα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Κάπως έτσι χρηματοδοτούνται οι επενδύσεις και μπίζνες, με τους εργαζόμενους να μένουν «ταπί».