Η Τομεακή Επιτροπή Αργολίδας του ΚΚΕ αποχαιρετά τη συντρόφισσα Γαλήνη (Γκάλια) Ερυθριάδου, που «έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή σε ηλικία 69 ετών. Υπηρέτησε το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα με ακράδαντη πίστη, σταθερότητα και συνέπεια καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1952, κόρη της Ελλης Ερυθριάδου και του Γεώργιου Ερυθριάδη (Πετρή), ο οποίος ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1945 και αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ της ΚΕ από το 1950. Το 1954 ο Γ. Ερυθριάδης μπήκε μαζί με τη γυναίκα του, Ελλη, στην Ελλάδα από την πολιτική προσφυγιά, επικεφαλής παράνομου κλιμακίου του Κόμματος, συνελήφθη, καταδικάστηκε με τις ανυπόστατες κατηγορίες για κατασκοπεία και παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι το 1963, όταν πέθανε στις φύλακες του Ιτζεδίν, σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης, ως αμετανόητος πολιτικός κρατούμενος.

Κατά τη διάρκεια φυλάκισης των γονιών της στην Ελλάδα, η σ. Γαλήνη μαζί με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια της, Ανέστη και Νίκο, φιλοξενήθηκαν στο ίδρυμα για παιδιά του Ιβάνοβο, έξω από τη Μόσχα. Αργότερα μαζί με τα αδέλφια της βρέθηκαν στη Σόφια. Μεγάλωσαν σε τρεις διαφορετικές οικογένειες πολιτικών προσφύγων. Την Γαλήνη φρόντιζε η οικογένεια του Γεωργίου και της Βασιλείας Καζάκου.

Οταν πέθανε ο πατέρας της η Γαλήνη ήταν 12 ετών. Το τότε αστικό κράτος (κυβέρνηση Καραμανλή) επέτρεψε στη μάνα της Ελλη μαζί με τα τρία παιδιά της να παρευρεθούν στην κηδεία του, με άδεια παραμονής μόνο για 24 ώρες. Αμέσως μετά την κηδεία επέστρεψαν στη Βουλγαρία μόνο τα τρία αδέλφια, καθώς η μητέρα της επέστρεψε στη φυλακή όπου βρισκόταν με την αιτιολογία της κατασκοπείας, δικάστηκε και καταδικάστηκε αργότερα σε ισόβια.

Το 1964 η Ελλη Ερυθριάδου αποφυλακίζεται μαζί με τις τελευταίες γυναίκες πολιτικές κρατούμενες, όμως δεν της επιτρέπουν να ξανασυναντηθεί με την οικογένειά της στη Βουλγαρία. Το 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα και απελευθερώνεται το Δεκέμβρη του 1971, ενώ μπόρεσε να ξαναδεί τα παιδιά της στη Βουλγαρία το 1974.

Κατά την ενηλικίωσή τους, στα τρία αδέλφια παραχωρήθηκε από τον δήμο της Σόφιας ένα διαμέρισμα και έτσι σμίξανε ξανά. Η Γαλήνη αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή της Σόφιας και εργάστηκε στη βιομηχανική πόλη Πέρνικ. Μετά την αποφοίτησή της πήγε στη Μόσχα, όπου έκανε μεταπτυχιακό. Αμέσως μετά ήρθε στην Ελλάδα, στις αρχές του 1980, κάνοντας το αγροτικό της στο Κρανίδι Αργολίδας, όπου και τελικά παρέμεινε στον τόπο αυτό και εργάστηκε ως γενική ιατρός, ανοίγοντας ιατρείο που λειτουργούσε έως και τα τελευταία χρόνια πριν τη συνταξιοδότησή της.

Η σ. Γαλήνη κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Κρανίδι ήταν δραστήρια, πρωτοπόρα τόσο στην κομματική της ζωή όσο και στη δουλειά της. Πρόσφερε πάντα με ανιδιοτέλεια και πίστη στην επιστήμη που υπηρετούσε.

Ηταν παράδειγμα ανυποχώρητης στάσης, μαχητικότητας και αισιόδοξης αντιμετώπισης των δυσκολιών στη ζωή και στον αγώνα.

Επίσης ήταν μέλος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Κρανιδίου.

Το ΚΚΕ εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της.