Σε ένα πρώτο «μνημόνιο κατανόησης» ανακοίνωσαν ότι κατέληξαν η κυβέρνηση της Βενεζουέλας του σοσιαλδημοκράτη Προέδρου, N. Μαδούρο, και η λεγόμενη «Ενωτική Πλατφόρμα», που περιλαμβάνει διάφορα αντιπολιτευόμενα αστικά κόμματα και δυνάμεις. Ανάμεσά τους είναι και ο αρχιπραξικοπηματίας Χ. Γκουαϊδό που το 2019 είχε αυτοανακηρυχθεί «προσωρινός πρόεδρος» και ως τέτοιος έχει αναγνωριστεί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, μεταξύ των οποίων και η ελληνική κυβέρνηση.

Οι δύο πλευρές συναντήθηκαν στις 13/8 στην Πόλη του Μεξικού, όπου έγινε η έναρξη της διαδικασίας διαλόγου που έχει ως διαμεσολαβητή την κυβέρνηση της Νορβηγίας, με τη συνοδεία της Ρωσίας και της Ολλανδίας.

Μέχρι τώρα έχει συμφωνηθεί μια ατζέντα διαλόγου με 7 σημεία (μεταξύ άλλων για πολιτικά δικαιώματα και εκλογικές εγγυήσεις για όλους, χρονοδιάγραμμα διεξαγωγής των προβλεπόμενων εκλογών, άρση των κυρώσεων κατά της χώρας, σεβασμός στο Σύνταγμα, απόρριψη της βίας ως μέσου διαμαρτυρίας κ.ά.).

Το «μνημόνιο κατανόησης» έχει εγκριθεί από τη Βουλή και έχει εγγραφεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ενώ η επόμενη συνάντηση των δύο πλευρών έχει προγραμματιστεί για τις 3 Σεπτέμβρη. Ο διάλογος με την αντιπολίτευση παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως βήμα για «εθνική συνεννόηση».

Σε σχόλιό του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας σημειώνει ότι ο διάλογος αφορά τα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης και όχι του λαού και τονίζει ότι «στόχο έχει την παροχή εγγυήσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η δεξιά αντιπολίτευση συμφωνούν για την τρέχουσα νεοφιλελεύθερη οικονομική προσαρμογή που επιβάλλουν η πολιτική απελευθέρωσης των τιμών, η εκ των πραγμάτων δολαριοποίηση της οικονομίας, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, η επιστροφή των δημόσιων επιχειρήσεων και των γεωργικών εκτάσεων στο κεφάλαιο».

Και καταλήγει: «Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να πολεμήσουμε την επίθεση που θα επιβάλει το αστικό σύμφωνο του Μεξικού κατά των δικαιωμάτων μας και της κυριαρχίας της χώρας. Η εργατική τάξη, η αγροτιά και οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να οικοδομήσουν τη λαϊκή και επαναστατική εναλλακτική απέναντι στο νέο σύμφωνο των ελίτ».