Ολα αυτά είναι τα ελάχιστα που μπορούν να γίνουν για να μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν με ασφάλεια, να καλυφτούν τα μεγάλα μαθησιακά κενά που συσσωρεύονται, να μην ξαναζήσουν γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές την περσινή αγωνία, όσο τα σχολεία ήταν ανοιχτά και τον εφιάλτη όσο παρέμεναν κλειστά. Ολα αυτά όμως για το κράτος και την κυβέρνηση αποτελούν «αχρείαστο κόστος». Η «αποφασιστικότητα», επομένως, που περιγράφει το ρεπορτάζ, αφορά τον προσανατολισμό της κυβέρνησης να μην κλείνει τμήματα με την «πρώτη συρροή» και την εμφάνιση τριών κρουσμάτων, όπως έκανε μέχρι πέρυσι. Με άλλα λόγια, θα παριστάνει πως ...δεν υπάρχει πανδημία και την ίδια ώρα θα συνεχίσει να κουνάει το δάχτυλο σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς ότι «είναι υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί»! Συμπερασματικά: Η υπόθεση υπεράσπισης της υγείας και των δικαιωμάτων μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών είναι ζήτημα διεκδίκησης πριν ακόμα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι.