Η κρίσιμη κατάσταση και στο χώρο του εμπορίου εξαιτίας της δραματικής πτώσης του τζίρου, συνεχίζει την επικίνδυνη πορεία της. Οι ελπίδες των μικρεμπόρων για αναθέρμανση της αγοράς έστω κατά την περίοδο των εορτών και των εκπτώσεων διαψεύστηκαν. Η πτώση του τζίρου κατά την περίοδο των φετινών εορτών ξεπέρασε το 20% από την περσινή. Ο θεσμός των εκπτώσεων έχει οριστικά εκφυλιστεί τόσο για τη μεγάλη διάρκειά τους (περίπου 2 μήνες) όσο και για τις σιωπηρές εκπτώσεις που κάνουν όλο το χρόνο οι έμποροι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα οικονομικά τους προβλήματα. Μόνο στη Θεσσαλονίκη στις τωρινές εκπτώσεις, στο πρώτο 15ήμερο η πτώση του τζίρου έφθασε το 65% για να σταθεροποιηθεί μέχρι στιγμής στο 30-35% (πτώση), παρ' όλο που τα ποσοστά εκπτώσεων φθάνουν μέχρι 60%.

Ο εμπορικός κόσμος βρίσκεται σε απόγνωση και δεν εννοούμε τη μια χούφτα των μεγαλεμπόρων -γι' αυτούς ο χορός καλά κρατεί- αλλά τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους εμπόρους που αποτελούν το 95% του συνόλου του εμπορικού κόσμου, που βλέπουν μέρα με τη μέρα αβέβαιη τη συνέχιση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.

Τρανή απόδειξη και τα στοιχεία που δημοσιεύει τακτικά η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ), όπου σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ανέρχονται οι ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές, καθώς οι εκατοντάδες πτωχεύσεις και τα ανεπίσημα λουκέτα των μικρών επιχειρήσεων, αυξάνονται σε καθημερινή βάση.

Από την άλλη, τεράστια κέρδη συσσωρεύουν οι μεγάλες αλυσίδες και εμπορικές επιχειρήσεις. Αυτό το γκρίζο τοπίο διαμόρφωσε η «ευρωπαϊκή» πολιτική των μέχρι τώρα κυβερνήσεων. Αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας πολιτικής σταθερά προσανατολισμένης στην εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και στον κλάδο του εμπορίου.

Αν δεν παρθούν μέτρα ενίσχυσης της μικρής εμπορικής επιχείρησης, αν δεν μπει επιτέλους φραγμός στην ασύδοτη δράση των πολυκαταστημάτων και μεγάλων σούπερ μάρκετ, στον αθέμιτο ανταγωνισμό και τις παραπλανητικές προσφορές στα αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα τους, αν δεν αυξηθεί (ιδιαίτερα αυτό) το εισόδημα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και όλων των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων -όλων αυτών δηλαδή που αποτελούν την κύρια αγοραστική δύναμη και που κινούν τα νήματα της αγοράς- αν αυτά δε γίνουν, και με δεδομένο πως δεν πρόκειται ο ουρανός να βρέξει χρήματα, η ανάκαμψη της αγοράς δεν πρόκειται να 'ρθει από μόνη της ή με κάποιο μαγικό ραβδάκι.

Τα γεγονότα αυτά, όπως η πτώση του τζίρου, η ασυδοσία των πολυκαταστημάτων, η απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης, όπου χιλιάδες ενοικιαστές πέφτουν θύματα εκβιασμού των ιδιοκτητών τους, η νέα άδικη φορολόγηση της «αντικειμενικοποίησης» του ΦΠΑ, το απάνθρωπο ωράριο και η μεθόδευση κατάργησης των απογευματινών αργιών Δευτέρας - Τετάρτης, καθώς και της αργίας της Κυριακής και άλλα σοβαρά προβλήματα, δεν είναι προβλήματα που αγγίζουν τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες αρκετών συνδικαλιστικών φορέων και κυρίως της ΕΣΕΕ. Εξάλλου, αυτού του είδους τα προβλήματα δε θίγουν τους μεγαλεμπόρους. Κατά συνέπεια οι ηγεσίες μας, γνωστό τοις πάσι πού το πάνε και τίνος συμφέροντα εξυπηρετούν, δεν ασχολούνται. Οι πορείες των εργαζομένων, των αγροτών, των μαθητών και όλων αυτών που αγωνίζονται και διεκδικούν, είναι τα σοβαρά γι' αυτούς προβλήματα τα οποία, όπως λένε, είναι και η αιτία της πτώσης του τζίρου της αγοράς.

Αυτά λοιπόν τα «προβλήματα» καταπολεμούν, με διαμαρτυρίες προς τα αρμόδια υπουργεία, με διάφορες «επιστημονικές» έρευνες, ζητώντας την αστυνόμευση και απαγόρευσή τους.

Γι' αυτούς το ευρώ, το ηλεκτρονικό εμπόριο, τα ΚΑΕΛΕ (κυρίως αυτά), δεξιώσεις και φιέστες για τη διεύρυνση των δημοσίων σχέσεών τους και μέσω αυτών το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής είναι οι κύριες «αγωνιστικές» τους δραστηριότητες.

Εχουν μετατρέψει τους συνδικαλιστικούς φορείς και την ΕΣΕΕ από όργανα εξυπηρέτησης των πραγματικών συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών που είναι οι μικρέμποροι - αυτοαπασχολούμενοι, σε «κλαμπ» υπεράσπισης των μεγάλων συμφερόντων μιας χούφτας μεγαλεμπόρων και μεγαλοεπιχειρηματιών. Συμμετέχουν στους κυβερνητικούς διαλόγους - απάτη, ενώ γνωρίζουν πως τίποτα θετικό δε θα προκύψει από αυτούς, δίνοντας άλλοθι για ακόμη σκληρότερα κυβερνητικά μέτρα σε βάρος των μικρών εμπόρων.

Η διαχείριση και κατασπατάληση εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών για αγορά κτιρίων προκειμένου να στεγάσουν τα ΚΑΕΛΕ τα διάφορα προγράμματα, οι προσλήψεις «ημετέρων» πρώην συνδικαλιστών σε διάφορα πόστα, όπως «ειδικών συμβούλων», με δεκάδες εκατ. δρχ. αμοιβή, δίχως βέβαια απόφαση των ΔΣ, και -κυρίως- ο κίνδυνος αλλοτρίωσης συνδικαλιστικών συνειδήσεων που δημιουργείται από τέτοιες δραστηριότητες, είναι μια άλλη πλευρά των «δραστηριοτήτων» τους.

Στα πλαίσια αυτά ούτε ένας συνάδελφος δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες για το πού το πάνε και τίνος συμφέροντα υπηρετούν αυτές οι πλειοψηφίες των ΔΣ και αυτές οι ηγεσίες. Κυβέρνηση και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν ένα και μοναδικό στόχο, αυτόν που ΕΕ και μεγάλο εμπορικό κεφάλαιο επιτάσσουν: το πεδίο για την άλωση του υπόλοιπου τζίρου της αγοράς από τα πολυκαταστήματα και τις αλυσίδες των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Και ενώ όλα τα παραπάνω προβλήματα στο χώρο του εμπορίου είναι γεγονότα που κανείς δεν αμφισβητεί και ενώ αυτά καθημερινά οξύνονται όλο και περισσότερο παρουσιάζεται το εξής τραγικά παράδοξο και αντιφατικό. Το συνδικαλιστικό κίνημα των εμπόρων και γενικότερα των ΕΒΕ, υποχωρεί, παραχωρώντας δικαιώματα και πλειοψηφίες σε ηγεσίες που στηρίζουν την πολιτική υπονόμευσης των μικρών και στήριξης των μεγαλεμπόρων. Με αποτέλεσμα, να έχουμε φορείς όπως η ΕΣΕΕ που στην ηγεσία της να βρίσκονται μεγαλοεπιχειρηματίες που τα εισοδήματά τους φθάνουν μέχρι 4-5 δισ. δρχ. ετησίως.

Ποιες, όμως, είναι οι αιτίες που παρά τις σωστές θέσεις που καθημερινά η ζωή τις δικαιώνει, το ριζοσπαστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα δεν μπορεί να αναπτυχθεί στο βαθμό που απαιτούν οι σημερινές δύσκολες συνθήκες; Τι φταίει π.χ. και από τους 2.200 εμπόρους που ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές στο ΕΒΕΘ το ψηφοδέλτιο των μεγαλεμπόρων και τραπεζιτών που στηρίχτηκε από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έλαβε 2.100 ψήφους; Μήπως όλοι αυτοί οι συνάδελφοί μας είναι μεγαλέμποροι; Οχι βέβαια. Εχουμε όλοι ευθύνες. Και πρώτα εμείς που δεν κατορθώσαμε με απλό κατανοητό τρόπο και λόγο να πείσουμε, αν όχι τελικά τη συντριπτική πλειοψηφία του 95% των μικρών εμπόρων, αλλά έστω ένα μεγάλο μέρος της.

Ευθύνες βέβαια ως ένα σημείο φέρουν και οι συνάδελφοί μας που παρά τα τόσα προβλήματα που τους φορτώνει η κυβερνητική πολιτική, δεν κατάφεραν να κατανοήσουν το αυτονόητο. Πως συνδικαλιστές ιδιοκτήτες δεκάδων ακινήτων δεν είναι δυνατόν να αγωνιστούν για θετική και υπέρ των ενοικιαστών εμπόρων θέση για την επαγγελματική στέγη, ούτε είναι δυνατόν να αγωνιστούν για την επίλυση των προβλημάτων τους μεγαλοεπιχειρηματίες με κέρδη 4-5 δισ. δρχ. Δεν αρκεί μόνο να εντοπίζονται οι αιτίες και οι παράγοντες που δημιουργούν τα προβλήματα. Με ξόρκια και κατάρες δεν έρχεται η ανατροπή των σημερινών συμβιβασμένων ηγεσιών και η αλλαγή συσχετισμού των δυνάμεων.

Ο εντοπισμός των αιτίων πρέπει να συνοδεύεται από την ανάλογη αγωνιστική συσπείρωση γύρω από τα πρωτοβάθμια όργανα, τους εμπορικούς συλλόγους, τις ομοσπονδίες, τα επιμελητήρια. Να πιέζουν μαζικά στην κατεύθυνση επίλυσης των προβλημάτων μέσω αγωνιστικών κινητοποιήσεων, με σαφή και σταθερό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, που σαν στόχο θα έχει την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών και κατ' επέκταση την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Ανατροπή δηλαδή όλων αυτών που στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πολιτική του αφανισμού, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων εμπόρων. Δεν είναι δυνατό να επιτρέπουμε στη μια χούφτα των μεγαλεμπόρων να ρυθμίζουν την πορεία και το μέλλον των επιχειρήσεών μας μέσα από τις Βρυξέλλες. Η ενίσχυση σε βαθμό πλειοψηφίας των δυνάμεων που αταλάντευτα δίνουν τον αγώνα τους κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες στο πλευρό των μικρών και αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων εμπόρων, είναι επιτακτική ανάγκη. Αν τέλος όλοι μαζί δεν μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε με αγώνες, αυτούς τους στόχους, τότε είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως το σ.κ. όχι μόνο θα είναι «μια από τα ίδια», αλλά διαρκώς θα φθίνει μέχρι οριστικού αφανισμού.

Αν τέλος όλοι εμείς οι συνδικαλιστές των «αγωνιστικών κινήσεων» που στηρίζει η ΔΗΚΕΒΕ δε μελετήσουμε ξανά και ξανά και αφομοιώσουμε σε βάθος τις θέσεις και προτάσεις μας, έτσι που απλά και κατανοητά δίχως «τσιτάτα» να τις κάνουμε κτήμα όλων των συναδέλφων, αν όλα αυτά δεν πραγματοποιηθούν, τότε είναι γεγονός πως δε θα μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος για την απελευθέρωση από τη δικτατορία των μονοπωλίων, για ριζοσπαστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα των εμπόρων και γενικότερα των ΕΒΕ.

Είμαστε, όμως, σίγουροι πως τελικά θα τα καταφέρουμε. Ολοι μαζί, σ' ένα κοινό μέτωπο με όλους όσοι θίγονται από αυτή την πολιτική, μπορούμε και την πολιτική της κυβέρνησης να ανατρέψουμε και τις συμβιβασμένες ηγεσίες.