Εξι σωματεία εργαζομένων του κλάδου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών στην Ηπειρο έχουν δηλώσει συμμετοχή, ανάμεσα σε 62 συνδικαλιστικές οργανώσεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα της περιοχής, για την οργάνωση του πανηπειρωτικού συλλαλητηρίου, την Τετάρτη 10 Νοέμβρη, στα Γιάννενα.

Με αυτή τους την απόφαση συντονίζουν την πάλη για αυξήσεις σε μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στην ακρίβεια, στον νόμο Χατζηδάκη και τους άλλους αντεργατικούς νόμους.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα τρία κλαδικά Συνδικάτα Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών σε Γιάννενα, Θεσπρωτία και Αρτα - Πρέβεζα, ο Σύλλογος Εργαζομένων Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Αρτας και δύο επιχειρησιακά σωματεία της «Δωδώνης» και του «Νηρέα» Θεσπρωτίας.

Στον αντίποδα αυτού του αγωνιστικού συντονισμού βρίσκεται ο Σύλλογος Εργαζομένων Συνεταιριστικών Υπαλλήλων Νομού Ιωαννίνων, που για ακόμη μια φορά με τη στάση του αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας της «Πίνδος» και των άλλων επιχειρηματικών ομίλων της περιοχής.

Τα παραπάνω σωματεία καλύπτουν χιλιάδες εργάτες και εργάτριες σε μερικές από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας. Στα πτηνοσφαγεία της «ΠΙΝΔΟΣ», της «ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ», του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Αρτας και της «ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΗΣ» παράγεται πάνω από το 90% των κοτόπουλων που διατίθενται στην αγορά.

Μονοπωλιακή θέση κατέχουν οι εταιρείες εμφιάλωσης νερού «ΒΙΚΟΣ», «ΖΑΓΟΡΙ», «ΚΩΣΤΗΛΑΤΑΣ». Αντίστοιχα οι γαλακτοβιομηχανίες «ΔΩΔΩΝΗ», «ΗΠΕΙΡΟΣ», «ΚΑΡΑΛΗΣ» «δίνουν τα ρέστα τους» στις εξαγωγές φέτας και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων. Τη λίστα συμπληρώνουν οι ιχθυοκαλλιέργειες στη Θεσπρωτία και η «ΦΟΠΕΝ» στην Πρέβεζα.

Οι εργάτριες και οι εργάτες αυτού του κλάδου είναι ανάμεσα στους εργαζόμενους που την περίοδο της καραντίνας χαρακτηρίστηκαν «ήρωες». Είναι αυτοί που πλήρωσαν με τις ζωές και την υγεία τους τα κέρδη των βιομηχανιών όπου εργάζονται, όπως παλιότερα πλήρωσαν την οικονομική καπιταλιστική κρίση με σοβαρές μειώσεις σε μισθούς και δικαιώματα.

«Η μάνα μου εδώ μέσα δούλευε πριν από το 2009 και έπαιρνε 1.300 ευρώ, εγώ σήμερα δουλεύω διπλάσια και παίρνω με το ζόρι 800 ευρώ. Και μετά μας λένε έχουμε ανάπτυξη...», λέει εργάτης της «ΠΙΝΔΟΣ», ενώ άλλος επισημαίνει ότι «όταν δεν είχαμε κρούσματα κορονοϊού, έβγαζαν τους ευπαθείς σε υποχρεωτικές άδειες και όταν γεμίσαμε κρούσματα, δεν επέτρεπαν στους ευπαθείς να φύγουν». Αλλοι εργαζόμενοι καταγγέλλουν 12 - 13 ώρες δουλειάς χωρίς διάλειμμα ούτε για τουαλέτα, χωρίς ρεπό για πάνω από 10 μέρες!

Συντεταγμένα οι εργοδότες και μέσω των παρατρεχάμενών τους (διευθυντές, προϊστάμενοι, κ.ά.) προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες ότι για την κατάσταση που βιώνουν δεν φταίει η ακόρεστη δίψα τους για κέρδη.

Αξιοποιούν τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς και προσπαθούν να δημιουργήσουν την αίσθηση σε εργαζόμενους και κοινωνία ότι σε αυτόν τον ανταγωνισμό υπάρχουν οι «κακοί» που επιβάλλουν και οι «καλοί» που «αναγκάζονται» να επιβάλλουν. Επιδιώκουν με κάθε τρόπο να πείσουν τους εργάτες πως όσο καλύτερα πηγαίνει η επιχείρηση - οικογένεια, τόσο θα κερδίζουν και αυτοί.

Είναι όμως έτσι;

• Ο Αγροτικός Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Ιωαννίνων «ΠΙΝΔΟΣ» βραβεύτηκε στον θεσμό «ΧΡΥΣΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 2010 - 2020» επειδή κατάφερε ταυτόχρονη αύξηση του κύκλου εργασιών (πωλήσεις) και των κερδών προ φόρων, πάνω από 50%, συγκρίνοντας την οικονομική χρήση του 2010 με αυτή του 2019.
• Πρόσφατα προχώρησε σε νέα επένδυση 9,5 εκατομμυρίων ευρώ. Ταυτόχρονα, οι μισθοί των εργαζομένων μειώθηκαν όλο αυτό το διάστημα τουλάχιστον κατά 20%, πάρθηκαν πίσω παλιότερα δικαιώματα, όπως οι τριετίες, αυξήθηκαν οι εργολαβικοί εργάτες έναντι των μονίμων με αορίστου χρόνου σχέσεις εργασίας, αυξήθηκε η εντατικοποίηση της δουλειάς.
• Η γαλακτοβιομηχανία «ΔΩΔΩΝΗ» περηφανεύεται για τις επιδόσεις της μετά την πλήρη ιδιωτικοποίησή της (2012), εξάγοντας πλέον τα προϊόντα της σε 52 χώρες, σε 5 ηπείρους, για τα κατά 28% αυξημένα κέρδη της από το 2019 στο 2020 και για τις θέσεις εργασίας που «προσφέρει στην κοινωνία», για τους προμηθευτές γάλακτος με τους οποίους συνεργάζεται. Ταυτόχρονα, όμως, οι εργαζόμενοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία με «ελαστικές» σχέσεις εργασίας, με συμβάσεις που λήγουν και ανανεώνονται κρατώντας τους ομήρους, με σκυμμένο το κεφάλι, ενώ η τιμή του γάλακτος για την πλειοψηφία των κτηνοτρόφων κυμαίνεται κάτω από το κόστος.
• Τον Μάη του 2020 η γαλακτοβιομηχανία «ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΕΒΕ» προχώρησε σε επενδύσεις ύψους 20 εκατ. ευρώ, αύξησε το εργατικό δυναμικό της κατά 10% για να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες της παραγωγής. Ομως, αυτή η περιβόητη ανάπτυξή της ήταν που οδήγησε σε νέους ρυθμούς εντατικοποίησης για το σύνολο των εργαζομένων, προδιαγράφοντας, σε λιγότερο από ένα μήνα, ένα νέο εργοδοτικό έγκλημα με θανατηφόρο τραυματισμό εργάτη.

Αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα από τον κλάδο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών στην περιοχή της Ηπείρου, που επιβεβαιώνουν ότι τα κέρδη των βιομηχάνων είναι σε απόλυτη συνάρτηση με την εξαθλίωση των εργατών τους, η χειροτέρευση των όρων ζωής της εργατικής τάξης είναι ο όρος των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Οι εργοδότες του κλάδου δεν διστάζουν να απολύουν εργάτρια στην «ΠΙΝΔΟΣ» που μπήκε μπροστά στην οργάνωση αγώνων την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν διστάζουν να στοχοποιούν εργάτη που μπήκε μπροστά στην οργάνωση της πάλης ενάντια στις κατευθύνσεις της εργοδοσίας να υποτάξει τους εργάτες μέσω «υπογραφής εχεμύθειας» στις ιχθυοκαλλιέργειες «ΝΗΡΕΑΣ», να επιδιώκουν την απόλυσή του.

Δεν διστάζουν να απολύουν εργάτη που διαμαρτυρήθηκε κάνοντας και απεργία για τα κρούσματα Οκτώβρη - Νοέμβρη 2020 στην «ΠΙΝΔΟΣ», για τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Στη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, δεν έγιναν μόνο αυτές οι απολύσεις. Εκατοντάδες απολύθηκαν και άλλοι τόσοι αναγκάστηκαν σε παραίτηση, υποχρεώθηκαν σε χειρότερους όρους δουλειάς, αλλαγές σε συμβάσεις.

Αυτές οι απολύσεις, όμως, ήταν οι μόνες που ανακλήθηκαν και είναι πίσω στη δουλειά τους. Γιατί αυτοί οι εργάτες στηρίχτηκαν στα σωματεία τους, έχοντας στο πλευρό τους Εργατικά Κέντρα όπου πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις, έχοντας δίπλα τους σωματεία των νομών τους που εκπροσωπούν χιλιάδες εργαζόμενους από όλους τους κλάδους.

Αυτοί οι εργάτες φοβίζουν. Αυτοί οι εργάτες εμπνέουν. Κανένας εργοδότης δεν θέλει τέτοιους εργάτες στα πόδια του, γιατί ξέρει ότι έστω και ένας μπορεί να μετατρέψει τη σπίθα της οργής και αγανάκτησης των εργατών σε δυνατή πυρκαγιά. Και όταν δεν καταφέρνουν να τους ξεφορτωθούν, αξιοποιούν και άλλα μέσα.

Για παράδειγμα, η διοίκηση του σωματείου στην «ΠΙΝΔΟΣ» κατ' εντολή και καθοδήγηση του διευθυντή αρνείται να εγγράψει στο σωματείο την εργάτρια. Ακόμα ακούν στα αυτιά τους το όνομά της και τι τους έκανε και αυτό δεν θέλουν να εκφραστεί σε κανενός είδους μαζικές διαδικασίες.

Ο εργάτης που είναι πίσω στη δουλειά του στην «ΠΙΝΔΟΣ», τιμωρείται παραδειγματικά από τη διεύθυνση, στέλνοντάς τον στο πιο εξοντωτικό πόστο στα σφαγεία, στο «κρέμασμα», πόστο το οποίο έχει δοθεί αποκλειστικά σε εργολαβικούς εδώ και χρόνια, στην πλειοψηφία τους μετανάστες εργάτες. «Ονειρεύονται» μάταια πως θα «λυγίσει» από τη σκληρή δουλειά, από το γεγονός ότι δεν μιλά ούτε την ίδια γλώσσα με τους συναδέλφους του.

Αγωνιστικά σκιρτήματα υπάρχουν δεκάδες μέσα σε αυτούς τους χώρους δουλειάς. Ενδεικτικά είναι η μεγάλη απεργία στο εργοστάσιο «ΗΠΕΙΡΟΣ» μετά το εργοδοτικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή σε νέο εργάτη, είναι η άρνηση ολόκληρης βάρδιας γυναικών στην «ΠΙΝΔΟΣ» να πάνε άλλη μια μέρα χωρίς ρεπό μέσα στην πανδημία, είναι η απαίτηση εργατών στη «ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ» για αυξήσεις, για συμβάσεις αορίστου χρόνου, είναι η επιβολή να δοθεί καλοκαιρινή άδεια στο εργοστάσιο «ΖΑΓΟΡΙ», εποχή εξαντλητικής εντατικοποίησης, είναι η απαίτηση για ανανέωση κατάλληλου ρουχισμού σε πτηνοσφαγεία.

Είναι όλες οι μεμονωμένες αντιδράσεις εργατών και εργατριών σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, που έβγαλαν συμπεράσματα για το πόσο υπολογίζουν τις ζωές, την υγεία και τις οικογένειές τους οι «οικογενειάρχες» - βιομήχανοι, οι ατομικές αρνήσεις για αλλαγή σύμβασης, για εξώθηση σε παραίτηση, για απλήρωτες υπερωρίες και τόσα άλλα.

Ολα τα παραπάνω μαρτυρούν την ανάγκη μιας εντονότερης προσπάθειας συντονισμού ανάμεσα στους εργάτες στον κλάδο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Για να δυναμώσει η προσπάθεια κάθε εργάτη είναι όρος η συλλογική συζήτηση, οργάνωση, διεκδίκηση. Το έδαφος γι' αυτόν τον συντονισμό υπάρχει, με «μαγιά» τα 7 πρωτοβάθμια σωματεία, τα 3 Εργατικά Κέντρα (Ιωαννίνων - Αρτας - Θεσπρωτίας) που έχουν υιοθετήσει ταξική γραμμή πάλης.

Απέναντι στην ενιαία και συντονισμένη επίθεση των βιομηχάνων του κλάδου, απέναντι στον νόμο Χατζηδάκη που «νομιμοποιεί» τον εργασιακό μεσαίωνα και στους άλλους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων, οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν το χρέος να βάλουν τη δική τους σφραγίδα.

Να απαιτήσουν συλλογικά Ενιαία Ομοιοεπαγγελματική Σύμβαση, με ενιαίο κατώτατο μισθό που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες, να μην είναι κανένας έρμαιο ατομικών συμβάσεων, εργολάβων - δουλεμπόρων. Με καθορισμένο χρόνο εργασίας, να πηγαίνουν στη δουλειά και να ξέρουν πότε θα γυρίσουν, να μπορούν να προγραμματίζουν τη ζωή τους, να μη δουλεύουν ήλιο με ήλιο.

Με αναγνωρισμένα τα χρόνια προϋπηρεσίας, τα αντίστοιχα επιδόματα και άδειες. Με βαρέα και ανθυγιεινά και αντίστοιχα χρόνια συνταξιοδότησης. Με μέσα ατομικής προστασίας αποκλειστικά στην ευθύνη της εργοδοσίας.

Οι εργάτες και οι εργάτριες σε όλο τον κλάδο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών να απαιτήσουν Συλλογικές Συμβάσεις στο ύψος των αναγκών. Με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Να καταργηθούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, το καθεστώς ομηρίας με αυτόν τον τρόπο. Καμία διευθέτηση χρόνου εργασίας ή κατάργηση πληρωμένων υπερωριών.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στον κλάδο που μπαίνουν μπροστά στην οργάνωση της πάλης, είναι αποφασισμένοι να πρωταγωνιστήσουν στον συντονισμό των πρωτοβουλιών και δράσεων, στην ενιαιοποίηση των διεκδικήσεων. Μόνο η οργάνωση των εργατών μπορεί να σώσει τους εργάτες, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής.