Σε δήλωσή του στην εφημερίδα μας για το πρόγραμμα της συναυλίας ο αρχιμουσικός δρ Χρήστος Ηλ. Κολοβός, ο οποίος διευθύνει τη συναυλία, αναφέρει:

«Η Μεγάλη Συναυλία Αλληλεγγύης του ΠΜΣ ήρθε να καλύψει δύο ιστορικές επετείους και έναν σημαντικό στόχο. Τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης και τα 250+1 από τη γέννηση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770 - 1827). Στόχος, η ενίσχυση του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του ιστορικού μας Συλλόγου. Ενός υπερεκατονταετούς Συλλόγου, που από την ίδρυσή του είχε σκοπό να προσφέρει στις κατά ιστορικές περιόδους δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των μελών του οποιαδήποτε βοήθεια χρειάζονταν για την αξιοπρεπή ύπαρξή τους, στη ζωή και την Τέχνη τους. Στη συναυλία αυτή συμμετείχαν αφιλοκερδώς οι διαπρεπείς πρωταγωνίστριες του λυρικού μας θεάτρου, Βασιλική Καραγιάννη, Τζούλια Σουγλάκου και Σοφία Κυανίδου, η λαμπερή πρωταγωνίστρια του θεάτρου πρόζας, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, Μαρία Αλιφέρη, η πάντα πρόθυμη να βοηθήσει Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα (ΕΣΟ) της ΕΡΤ, ο γράφων το παρόν μαέστρος και πολλοί ακόμη που προσφέρθηκαν καθ' οιονδήποτε τρόπο για την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης.

Οι καλλιτέχνες περνάμε μια τρομακτικά αβέβαιη εργασιακά περίοδο, τα τελευταία δύο χρόνια, κατά τα οποία οι μουσικοί κόντεψαν να εξαφανισθούν. Χωρίς μουσική, όμως, ο άνθρωπος δεν ζει και έτσι, περνώντας διά πυρός και σιδήρου, οι μουσικοί έμειναν ζωντανοί αγωνιζόμενοι από την πρώτη στιγμή για τα δικαιώματά τους στην εργασία, στη ζωή, στην κοινωνία, στην Τέχνη.

Μαζί με την ΕΣΟ της ΕΡΤ, δώσαμε μια συναυλία ερμηνεύοντας αποσπάσματα από τρία πολύ σημαντικά και ιστορικά έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, του Ζακυνθινού Παύλου Καρρέρ (1829 - 1896) και του Μπετόβεν. Δύο συνθετών επαναστατών, που ο καθένας έκανε τη δική του τομή στον αιώνα του. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά την επαναστατική πράξη του σκισίματος της αφιέρωσης από τον ίδιο τον Μπετόβεν, από την παρτιτούρα του της Ηρωικής, που αρχικά την αφιέρωνε στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και τη συνεπή προσπάθεια του Καρρέρ να δημιουργήσει μια εθνική μουσική σχολή με τις εθνικές του όπερες. Ετσι, από τον τελευταίο ερμηνεύσαμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις όπερές του "Μάρκος Μπότσαρης" (1858) και "Κυρα - Φροσύνη" (1868), ενώ από τον Μπετόβεν διαλέξαμε κάποια ορχηστρικά μέρη από τη σκηνική του μουσική πάνω στο θεατρικό έργο του Αύγουστου φον Κοτσέμπουε, τα "Ερείπια των Αθηνών".

Από τις πρώτες νότες της εισαγωγής, ο Μπετόβεν βάζει τον ακροατή στο πνεύμα του έργου και του σκιαγραφεί με σκούρα χρώματα την όλη ατμόσφαιρα της ιστορίας και των όσων πρόκειται να αντικρίσει η θεά Αθηνά, ξυπνώντας από τον λήθαργο πολλών αιώνων και γυρνώντας ολούθε στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα. Ο Καρρέρ τονίζει με δραματικό τόνο από την αρχή του έργου τη ζωή των καταπονεμένων Ελλήνων αγωνιστών και τα ανδραγαθήματα του Μάρκου Μπότσαρη, ενός παγκόσμιου συμβόλου, ενώ στην εισαγωγή της Κυρα - Φροσύνης, στα ακριβή αρχιτεκτονικά πρότυπα ενός Ντονιτσέτι και την εκπληκτικής μαστοριάς άρια της πρωταγωνίστριας στην αρχή της Δεύτερης πράξης, ωσάν απαράμιλλος συνθέτης του ιταλικού "μπελ κάντο" ("ωραίο τραγούδι"), μας δίνει την ιστορική εθνική μας κληρονομιά με όλους τους κανόνες της δυτικής μουσικής».