Εχοντας ήδη μπει στην έκτη χρονιά σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Δία, η αποστολή «Juno» («Ηρα») της NASA συνεχίζει να προσφέρει πλήθος δεδομένων για επεξεργασία από τους επιστήμονες. Η ωκεανογράφος Λία Σίγκελμαν, μελετώντας τη δυναμική της ατμόσφαιρας του αεριώδους γίγαντα, παρατήρησε ότι οι κυκλώνες στους πόλους του έχουν μεγάλες ομοιότητες με τις ωκεάνειες δίνες που είχε μελετήσει κάνοντας το διδακτορικό της. Το απλοποιημένο μοντέλο για τους πόλους του Δία δείχνει ότι γεωμετρικά μοτίβα δινών, όπως αυτά που καταγράφει η «Ηρα» στα κοντινά της περάσματα από τον πλανήτη, εμφανίζονται αυθόρμητα και διατηρούνται πρακτικά για πάντα. Αν και το ενεργειακό σύστημα του Δία είναι σε εντελώς διαφορετική (πολύ μεγαλύτερη) κλίμακα από το αντίστοιχο της Γης, η κατανόηση της δυναμικής της ατμόσφαιρας του πλανήτη θα βοηθήσει στην κατανόηση ανάλογων μηχανισμών που επενεργούν και στη Γη.

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Τζακ Κόνερνι χρησιμοποίησαν τα δεδομένα από το μαγνητόμετρο της διαστημοσυσκευής, για να κατασκευάσουν τον πιο αναλυτικό μέχρι τώρα χάρτη του ισχυρού μαγνητικού πεδίου του Δία. Ο χάρτης βοηθά πολύ στην κατανόηση της μυστηριώδους Μεγάλης Γαλάζιας Κηλίδας, μιας μαγνητικής διαταραχής στον ισημερινό του πλανήτη. Τα δεδομένα από το «Juno» δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του σκάφους σε τροχιά γύρω από τον Δία συνέβη μια αλλαγή στο μαγνητικό πεδίο του, και ότι η Μεγάλη Γαλάζια Κηλίδα μετακινείται προς τα ανατολικά με ταχύτητα 4 εκατοστών ανά δευτερόλεπτο, συγκριτικά με το υπόλοιπο εσωτερικό του πλανήτη. Ως αποτέλεσμα, θα έχει κάνει μία περιφορά σε περίπου 350 χρόνια.

Αντίθετα, η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, ο μακράς διάρκειας ατμοσφαιρικός αντικυκλώνας που βρίσκεται κοντά στον ισημερινό προς τη νότια πλευρά, μετακινείται προς τα δυτικά πολύ πιο γρήγορα, κάνοντας έναν κύκλο γύρω από τον πλανήτη κάθε τεσσεράμισι (γήινα) χρόνια.

Επιπλέον, ο νέος χάρτης δείχνει ότι οι άνεμοι ζώνης (τα αέρια ρεύματα από ανατολικά προς τα δυτικά και αντίστροφα), που δίνουν στον Δία τη γνωστή εμφάνιση με λωρίδες, τείνουν να διαλύσουν τη Μεγάλη Γαλάζια Κηλίδα. Αυτό σημαίνει ότι οι άνεμοι αυτοί, που μετρούνται στην επιφάνεια του αεριώδους πλανήτη, φτάνουν βαθιά μέσα στο εσωτερικό του.

Ο νέος χάρτης του μαγνητικού πεδίου επιτρέπει στους επιστήμονες να κάνουν συγκρίσεις με το γήινο μαγνητικό πεδίο. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η λειτουργία δυναμό, που προκαλεί το μαγνητικό πεδίο σε κάθε ουράνιο σώμα που διαθέτει τέτοιο πεδίο, στην περίπτωση του Δία εμφανίζεται μέσα στη μεταλλική (λόγω της υψηλής πίεσης) μορφή του υδρογόνου στον πυρήνα του, η οποία βρίσκεται κάτω από ένα στρώμα στο οποίο εκδηλώνεται «βροχή ηλίου» (κατακρήμνιση σταγόνων της υγροποιημένης μορφής του χημικού στοιχείου ήλιο).

Η επιστημονική ομάδα της αποστολής δημοσίευσε και τις πιο πρόσφατες φωτογραφίες του αχνού δαχτυλιδιού σκόνης γύρω από τον Δία, που λήφθηκαν από το εσωτερικό του δακτυλίου. Η λαμπρότερη από τις λεπτές ζώνες του και οι γειτονικές σε αυτή σκοτεινές περιοχές συνδέονται με τη σκόνη που δημιουργούν δύο από τους μικρότερους δορυφόρους του Δία, η Μήτις και η Αδράστεια. Πρόκειται για τους δύο πιο εσωτερικούς από τους συνολικά 80 δορυφόρους του γίγαντα πλανήτη που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.