Το τελευταίο διάστημα καταγράφονται προφορικές εντολές και πιέσεις προς τους εκπαιδευτικούς να υλοποιήσουν το μέτρο της υποχρεωτικής τηλεκπαίδευσης στα υπό κατάληψη σχολεία. «Να στείλουν τα στοιχεία των εκπαιδευτικών που δεν κάνουν τηλεκπαίδευση», κάλεσε τους γονείς η υπουργός Παιδείας, «ό,τι πρόβλημα υπάρχει με περιπτώσεις καθηγητών να αντιμετωπιστεί από τις Περιφερειακές Διευθύνσεις και στη συνέχεια στο υπουργείο», ήταν η τοποθέτηση του υφυπουργού. Πρόκειται για εντυπωσιακά άμεσες αντιδράσεις από πλευράς του υπουργείου, το οποίο επιδεικνύει ταχύτατα αντανακλαστικά όταν πρόκειται για κυρώσεις, καταστολή και δημιουργία κλίματος «κοινωνικού αυτοματισμού». Αλλά όταν πρόκειται για τα δίκαια τεκμηριωμένα αιτήματα που αφορούν την ασφαλή λειτουργία των σχολείων και τη μόρφωση των παιδιών με κάλυψη όλων των κενών, αρνείται επί δύο χρόνια να ακούσει.

Η τηλεκπαίδευση στη διάρκεια της κατάληψης δεν αφορά απλά την πραγματοποίηση του μαθήματος αλλά έχει και προεκτάσεις, όπως το να πετιούνται έξω από το τηλεμάθημα, παίρνοντας απουσίες, οι μαθητές που συμμετέχουν στην κατάληψη. Ενοχλούν την κυβέρνηση οι κινητοποιήσεις, πολύ περισσότερο όταν κάτω από κοινά αιτήματα παλεύουν μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς. Οι εκπαιδευτικοί, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους, ενώνοντας τις φωνές με τους μαθητές και τους γονείς, μπορούν να χαλάσουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, να κερδίσουν μέτρα για μόρφωση και υγεία, όπως έχει δείξει πολλές φορές η πείρα από μεγάλους αγώνες.