Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση με μαζική συμμετοχή νεολαίας διοργάνωσε το Σάββατο 19/2 στο Στέκι Πολιτισμού «Τραβέρσο» η Τομεακή Οργάνωση Πειραιά της ΚΝΕ, με θέμα τις πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο του αθλητισμού. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Θοδωρής Λιάππης, υπεύθυνος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Μιχάλης Λεάνης, δημοσιογράφος αθλητικού ρεπορτάζ. Η πρωτοβουλία της ΚΝΕ πραγματοποιήθηκε με αφορμή το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του 19χρονου οπαδού του Αρη, Αλκη Καμπανού, και στο επίκεντρό της βρέθηκαν ζητήματα όπως οι ρίζες του φαινομένου της οπαδικής βίας, οι πολύπλευρες προεκτάσεις του και η αντιμετώπισή του, οι λογικές του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού και οι θέσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τον αθλητισμό.

Στην ομιλία του ο Θ. Λιάππης, αναφερόμενος στη δολοφονία του 19χρονου, ανέφερε πως αποτελεί τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και αφορούν την πολιτική κατάσταση, την πανδημία, την αύξηση των μέτρων αστυνομοκρατίας κ.λπ., τονίζοντας ότι και το νέο αυτό περιστατικό οπαδικής βίας θα πρέπει να το δούμε σε ένα γενικότερο πλαίσιο που αφορά τις αιτίες που γεννούν, αναπαράγουν και συντηρούν το φαινόμενο. Αιτίες που έχουν τις ρίζες τους στην επιχειρηματική δράση και στους ανταγωνισμούς στον χώρο του ποδοσφαίρου. Δεν είναι τυχαίο, πρόσθεσε, ότι το συγκεκριμένο περιστατικό σήμερα τροφοδοτεί γενικότερη σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον χώρο του ποδοσφαίρου. Υπογράμμισε πως συμπεράσματα για το φαινόμενο μπορούν να δώσουν τρία βασικά ερωτήματα: Ποιος ευνοείται και συντηρεί σήμερα την οπαδική βία; Ποιος αθλητισμός είναι αυτός που παράγει τη βία και το μίσος στις εξέδρες; Και πώς μπορούμε τελικά σήμερα να απαλλαγούμε από το φαινόμενο;

Από την πλευρά του ο Μ. Λεάνης επεσήμανε ότι η δολοφονία του Αλκη Καμπανού αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι των όσων συμβαίνουν στην πόλη εδώ και μια οκταετία, τόσο σε ζητήματα οπαδικής κόντρας όσο και σε ευρύτερους τομείς. Τόνισε πως είναι εμφανής η προσπάθεια οικονομικών συμφερόντων να επιβάλουν πολιτικές χρησιμοποιώντας το πρόσφορο έδαφος του ποδοσφαίρου. Αναφέρθηκε στις αλλαγές που υπήρξαν στον χώρο των οπαδών από τη δεκαετία του '80 και έπειτα, όταν το ποδόσφαιρο επαγγελματοποιήθηκε και εμπορευματοποιήθηκε, ενώ βρέθηκε η ...μαγιά - ιδιαίτερα σε υποβαθμισμένες περιοχές - προκειμένου να δημιουργηθούν οι «ιδιωτικοί στρατοί», να καλλιεργηθούν συγκεκριμένες στάσεις, να συγκαλυφθούν τα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω.

Αναφορά έγινε και από τους δυο ομιλητές και στα περίφημα μέτρα κατά της βίας που διαχρονικά έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις και τα οποία, αποφεύγοντας να αγγίξουν την ουσία και τις ρίζες του φαινομένου, έχουν ως κύριο άξονα την αυστηροποίηση των ποινών. Ο Θ. Λιάππης θύμισε την άρνηση τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ όσο και όλων των προηγούμενων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) να υιοθετήσουν στα εκάστοτε αθλητικά νομοσχέδια την πρόταση του ΚΚΕ για μεταφορά των αθλητικών ανώνυμων εταιρειών (ΠΑΕ και ΚΑΕ) στο υπουργείο Ανάπτυξης, προκειμένου να μην τυγχάνουν ευνοϊκών ελέγχων και μεταχείρισης, υπαγόμενες μέχρι σήμερα στο υφυπουργείο Αθλητισμού.

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με το κοινό. Στο επίκεντρό της βρέθηκε μεταξύ άλλων ο στόχος της αστικής τάξης η ενασχόληση των νέων με τον αθλητισμό να περιορίζεται σε ρόλο θεατή στην εξέδρα, εμπορικής μάζας που θα πρέπει να πληρώσει για να αθληθεί ή να παρακολουθήσει αθλητισμό. Ο Θ. Λιάππης επεσήμανε ότι είναι εμφανείς οι λόγοι γι' αυτό, αφού ένας νέος άνθρωπος, όντας κινητικά δραστήριος, ιδιαίτερα μέσω του αθλητισμού, είναι και κοινωνικά δραστήριος. Στάθηκε δε στην αξία του συνθήματος της ΚΝΕ για τον αθλητισμό, το οποίο καλεί τη νεολαία «να μη μείνει θεατής στην εξέδρα».

Συζήτηση έγινε επίσης για την «καραμέλα» με τα «μέτρα της Θάτσερ κατά του χουλιγκανισμού», τα οποία - όπως εξήγησε ο Μ. Λεάνης - δεν έλυσαν το πρόβλημα της βίας στην Αγγλία, αφού στόχος τους δεν ήταν η πάταξη του φαινομένου αλλά η προστασία του «προϊόντος» και το καθάρισμα της «βιτρίνας» (βλ. γήπεδο). Ακόμα και σήμερα, όπως είπε, βλέπουμε τόσο στην Αγγλία όσο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στις υποτίθεται ανεπτυγμένες ποδοσφαιρικά, τα φαινόμενα της οπαδικής βίας να είναι καθημερινότητα»σε χώρους όπως οι παμπ, τα μπαρ, τα τρένα κ.λπ.

Ιδιαίτερες αναφορές έγιναν και στην ιστορική παρουσία του λαϊκού κινήματος στον αθλητισμό και στο ποδόσφαιρο τα χρόνια του Μεσοπολέμου και τη δεκαετία του '40. Ο Θ. Λιάππης επεσήμανε τη σημαντική συμβολή του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ στη δημιουργία αθλητικών σωματείων και στη διοργάνωση αθλητικών δραστηριοτήτων. Κάτι που, όπως είπε, πέραν της σημαντικής συμβολής στην άθληση της νεολαίας, αποτέλεσε και το μέσο προκειμένου ιδιαίτερα η νεολαία να έρθει σε επαφή με τις θέσεις και την ιδεολογία του Κόμματος στις δύσκολες συνθήκες της παρανομίας. Σημείωσε ότι αυτό αποτέλεσε αρνητική πείρα για την αστική τάξη, η οποία στα χρόνια μετά το '60 προσπάθησε να ελέγξει με κάθε τρόπο και να αξιοποιήσει για τα δικά της συμφέροντα το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, ενώ αναφέρθηκε και στο παράδειγμα της χούντας, που διέλυσε ολόκληρες ομάδες, άλλαξε τις διοικήσεις και τις ονομασίες προκειμένου να χτυπήσει τις λαϊκές καταβολές τους.

Παράλληλα, στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκαν και άλλα σημαντικά ζητήματα, όπως οι δυσκολίες πρόσβασης στην άθληση των νέων σήμερα, οι νοοτροπίες που καλλιεργεί ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός στους προπονητές, στους αθλούμενους και τους γονείς τους κ.λπ.