Με γοργούς ρυθμούς αυξάνεται στην Ελλάδα ο εναρμονισμένος - με τις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ - τιμάριθμος. Αυτό προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ που δόθηκαν στη δημοσιότητα και σκιαγραφούν - με τον δικό τους τρόπο - την ταχύτερη άνοδο του κόστους ζωής στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή στην Ελλάδα (που καταρτίζεται με βάση το ενιαίο μοντέλο της Eurostat για τον υπολογισμό μεταβολής του κόστους ζωής στις χώρες-μέλη της ΕΕ) αυξήθηκε το Γενάρη του 2002 συγκριτικά με το Γενάρη του 2001 κατά 4,8%, έναντι αύξησης 3,8% την αντίστοιχη περίοδο Γενάρης 2001 προς Γενάρη 2000. Παρατηρείται δηλαδή μια επιτάχυνση του ρυθμού αύξησης των τιμών κατά 1 ολόκληρη ποσοστιαία μονάδα.

Από τα αναλυτικά στοιχεία της ΕΣΥΕ προκύπτει ότι το χορό της ακρίβειας στην αγορά - που συνέβαλαν στην αναζωπύρωση του ευρωτιμάριθμου - σέρνουν τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία, τη μεγαλύτερη συμβολή στην αύξηση του ευρωτιμάριθμου - στο δωδεκάμηνο Γενάρης 2001/2002 - είχαν:

• Τα είδη διατροφής και μη αλκοολούχα ποτά, που εμφανίζουν αύξηση 12,5%, έναντι αύξησης μόλις 2,1% το προηγούμενο δωδεκάμηνο.
• Τα αλκοολούχα ποτά και καπνός, με ρυθμό αύξησης 5,9%, αντί 5,6% πέρσι.
• Τα είδη ρουχισμού και παπουτσιών, που ακρίβυναν 4,9%, από 2,3% πέρσι.
• Οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα ξενοδοχεία-καφεστιατόρια ανατιμήθηκαν 3,8% (όσο ο γενικός δείκτης). Ακολουθούν με μικρότερες αυξήσεις οι άλλες ομάδες εμπορευμάτων και υπηρεσιών.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο στόχος που είχε τεθεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 και επαναβεβαιώθηκε με το Σύμφωνο Σταθερότητας και άλλα ντοκουμέντα των ηγετών της ΕΕ, ήταν η σταθερότητα τιμών και η διατήρηση του τιμαρίθμου στις χώρες-μέλη της ΕΕ στο 2%. Ο στόχος αυτός παραβιάστηκε από την Ελλάδα πέρσι, και όχι μόνο. Στην Ελλάδα, το 2001, ο ευρωτιμάριθμος έκλεισε στο 3,7% και όπως όλα δείχνουν ο στόχος θα παραβιαστεί και φέτος, αφού κανείς δε μιλά για ρυθμό αύξησης των τιμών μικρότερο του 3%. Η υπέρβαση του στόχου για τον ευρωτιμάριθμο το 2001 - καθώς και η σχεδόν βέβαια υπέρβαση το 2002 - στην πράξη σημαίνει ότι αντί για σύγκλιση, έχουμε παραπέρα απόκλιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων εργαζομένων σε σχέση με τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ.