Στο πλαίσιο των κινηματογραφικών αφιερωμάτων που διοργανώνει το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ στην Αθήνα, το επόμενο διάστημα «ανοίγει τις πόρτες του» και προσκαλεί τους επισκέπτες του σε ένα αφιέρωμα στο λεγόμενο «Τρίτο Σινεμά». Ο όρος «Τρίτο Σινεμά» ή Σινεμά των λεγόμενων «χωρών του Τρίτου Κόσμου» αποδίδεται από κριτικούς και θεωρητικούς στον κινηματογράφο. Αναπτύχθηκε βασικά στη Λατινική Αμερική τις δεκαετίες του '60 και του '70 και επιδράσεις του υπάρχουν και στον κινηματογράφο χωρών της Αφρικής και της Ασίας. Ο όρος «Τρίτο Σινεμά» επινοήθηκε από τους Αργεντινούς σκηνοθέτες Solanas και Getino, για να υποδηλώσει την αντίθεση με το «Πρώτο» του Hollywood και το «Δεύτερο» του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Οι δημιουργοί του «Τρίτου Σινεμά» από τη μία εναντιώνονται στην εμπορευματοποίηση της αμερικανικής βιομηχανίας του κινηματογράφου, που βλέπει τον θεατή σαν εισιτήριο, σαν παθητικό δέκτη και τον δημιουργό σαν μαζικό διασκεδαστή, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την ευρωπαϊκή προσέγγιση που προτάσσει την ατομική έκφραση του σκηνοθέτη. Ουσιαστικά, αντιμετωπίζουν τον σκηνοθέτη ως μέρος ενός συνόλου και όχι ως ατομικό δημιουργό.

Ο κινηματογράφος της περιόδου που θα προβληθεί, είναι εξαιρετικά επίκαιρος στο σήμερα. Για παράδειγμα, μελετώντας το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής, ο θεατής έρχεται σε επαφή με την τάση εναντίωσης του λαού στους Αμερικανούς μηχανορράφους, εκπροσώπους της αστικής τάξης που στήριξαν δικτατορικά καθεστώτα κατά μήκος της Λατινικής Αμερικής. Μπορεί να γνωρίσει από πρώτο χέρι τη μετεπαναστατική Κούβα και τον κινηματογράφο που γεννάει, παράλληλα με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, δημιουργώντας εκ νέου τις υποδομές για νέους καλλιτέχνες, εγκαινιάζοντας νέες μορφές σε σύνδεση με το πρωτοπόρο περιεχόμενο εμπνευσμένο από την επανάσταση.

Οι προβολές θα πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή στις 7.30 μ.μ. και θα ακολουθεί συζήτηση!

Η αρχή θα γίνει την Κυριακή 10 Απρίλη με μία βραζιλιάνικη ταινία, όπου ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μπολιάσει τη ζοφερή και αιματηρή ιστορία της χώρας του, ενσωματώνοντας δημιουργικά στοιχεία της βραζιλιάνικης λαϊκής, θρησκευτικής κουλτούρας, της πολιτικής, της λαογραφίας, της κοινωνικής ιστορίας, της μουσικής, της λογοτεχνίας και του χορού.