«Προβλέψιμοι και πιστοί» ευρωατλαντικοί, με διαφωνίες στην «τιμή» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αυτό επιβεβαιώθηκε ξανά ότι είναι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση της κατάπτυστης Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις.

Με φόντο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σημείο εκκίνησης τη συμμετοχή σε αυτόν στο πλευρό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όλοι τους «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει μεγαλύτερα ανταλλάγματα για την αστική τάξη στις συνθήκες «μιας νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται», όπως είπε ο πρωθυπουργός, ο οποίος βάφτισε «πατριωτισμό της ευθύνης» την «ακόμα πιο δυναμική παρουσία» στα ευρωατλαντικά σχέδια, και τη Συμφωνία «ψήφο εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα (...) ως συνετού Ευρωπαίου και ΝΑΤΟικού εταίρου (...) αλλά και ως ενός κρίσιμου κόμβου στον νέο ενεργειακό χάρτη που διαμορφώνεται».

«Την πατριωτική και όχι την κομματική γλώσσα» του κεφαλαίου μίλησε, όμως, και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρό του να λέει ότι αυτή αφορά τη «διαπραγμάτευση μεγαλύτερων ανταλλαγμάτων από τις ΗΠΑ», θυμίζοντας πως «πράγματι, επί ΣΥΡΙΖΑ (...) είχαμε απόλυτη αίσθηση της ευθύνης να υπερασπιστούμε την εθνική γραμμή και είχαμε πατριωτική αίσθηση της ευθύνης (...) Ξέρετε πολύ καλά ότι επί ΣΥΡΙΖΑ καθιερώθηκε ο Στρατηγικός Διάλογος και το σχήμα 3 συν 1. Επί ΣΥΡΙΖΑ προωθήθηκε και στηρίχθηκε όσο ποτέ άλλοτε ο αγωγός "EastMed". Επί ΣΥΡΙΖΑ πέρασε το "EastMedAct" (...) προχώρησαν επενδύσεις αμερικανικές όπως το FSRU που εγκαινιάσατε προχθές».

Ο πρωθυπουργός υπερθεμάτισε για την ανάγκη πλήρους στοίχισης με τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, διερωτώμενος πότε η αστική τάξη «μεγαλούργησε χωρίς να έχει οικοδομήσει τις κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες και χωρίς να είναι συνεπής στο να τις υπηρετεί» και παρουσίασε ως βασικό «κέρδος» της Συμφωνίας τις «εγγυήσεις» που τη συνοδεύουν, για τη διασφάλιση υποτίθεται «της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας έναντι κάθε απειλής, ακόμα και ένοπλης επίθεσης». «Εγγυήσεις» - ευχολόγια που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί που είναι γραμμένα, όπως έχει δείξει όλη η ιστορική πορεία και δείχνουν οι σημερινές εξελίξεις: Γιατί είναι η μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση που την καθιστά στόχο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, ενώ με τις πλάτες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής φουντώνει η τουρκική επιθετικότητα και «αναβαθμίζονται» οι διεκδικήσεις της σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Αλλωστε, με τη νέα Συμφωνία, υπογεγραμμένη ήδη από τον περασμένο Οκτώβρη σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, η ΝΑΤΟική «σύμμαχος» Τουρκία «γκριζάρει» τεράστιες ζώνες σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, ζητά ανοιχτά την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, αμφισβητεί ακόμα και την ελληνική κυριαρχία εκεί, οι δε υπερπτήσεις έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Και την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ εγκαινίασαν τον «Στρατηγικό Μηχανισμό» με την Τουρκία, ετοιμάζονται να προχωρήσουν στην αναβάθμιση του τουρκικού στόλου των «F-16», μιλάνε για ελληνοτουρκικές διμερείς διαφορές και σημειώνουν σε όλους τους τόνους τη σημασία αυτές να διευθετηθούν σε «συμμαχικό πνεύμα», για να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή, αλλά και να «τρέξουν» τα σχέδια «απεξάρτησης» από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Διόλου τυχαία, άλλωστε, ο πρωθυπουργός επανέλαβε ότι στην κυβέρνηση είναι «ανοιχτοί σε θετικές προσεγγίσεις» με την Αγκυρα, θυμίζοντας και τις προηγούμενες τέτοιες «διευθετήσεις» με Ιταλία και Αίγυπτο, που προβλέπουν μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα για την Ελλάδα.

Καμία λοιπόν σχέση με τα συμφέροντα του λαού και τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού η ουσία αφορά τα παζάρια και τον διαγκωνισμό με την τουρκική αστική τάξη, με τον υπουργό Εξωτερικών να ζητάει να «φανταστείτε τη γεωστρατηγική σημασία που θα είχαν σήμερα τα Στενά, άρα και η Τουρκία, αν δεν υπήρχε η Αλεξανδρούπολη» και τον εισηγητή της ΝΔ να λέει πως η Συμφωνία «έχει ιδιαίτερη σημασία για τις ισορροπίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μέσα στη Συμμαχία».

Την ακόμα ενεργότερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, ανάμεσα σε αυτά και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία που κλιμακώνεται, αφορούν και οι επιπλέον εξοπλισμοί, τους οποίους παρουσιάζει ως κέρδος της Συμφωνίας η κυβέρνηση, με τις αναφορές και στη Βουλή στις προβλέψεις για δυνατότητα απόκτησης από την Ελλάδα «F-35», προμήθειας πρόσθετου πολεμικού υλικού από τα αμερικανικά Excess Foreign Military Sales (πλεονάζον υλικό) κ.ο.κ.

Ενώ η άλλη πλευρά αυτών των σχεδιασμών αφορά τα «μαχαιροπίρουνα» που ακονίζουν οι εφοπλιστές και οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τον στόχο του «ενεργειακού κόμβου», την «αναβάθμιση» της Αλεξανδρούπολης ως βασικού σημείου εισόδου για το αμερικανικό LNG, αφού «η εμπειρία της Ουκρανίας μάς διδάσκει ότι οι πόλεμοι δεν γίνονται πλέον μόνο με τα όπλα αλλά και με τα καύσιμα», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, προαναγγέλλοντας ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ως «ο έτερος εγώ» της εμπλοκής εμφανίστηκε στη συζήτηση στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι επιχείρησε να επιστρατεύσει την εξαπάτηση ότι αυτή μπορεί να είναι και «αλά καρτ» και πολύ περισσότερο με «ανταλλάγματα» για τον λαό.

Διαχωρίζοντας την εμπλοκή στα στρατιωτικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ - τα οποία βέβαια κι αυτά συνυπογράφει - από την άλλη τους όψη, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και «σχήματα» για την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι απεμπολεί τον ρόλο «γέφυρας» για τα ΝΑΤΟικά σχέδια, διαλέγοντας τον ρόλο «στρατιωτικής δύναμης πρώτης γραμμής της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ».

Και πάλι όμως το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την ίδια τη Συμφωνία - την οποία λέει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί ως κυβέρνηση, χωρίς βέβαια ούτε λόγο για την κατάργησή της - είναι, κατά την αποστροφή του Αλ. Τσίπρα, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ μετατρέπει τη χώρα σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, «φυλάκιο χωρίς εγγυήσεις φύλαξης».

Και ποιες είναι οι «εγγυήσεις» και τα «ανταλλάγματα» αυτά;

Να γεμίσει η Ελλάδα και με άλλες αμερικανικές βάσεις!

«Διεκδικήσατε - πολύ σωστά θα πω εγώ - και συμπερίληψη και άλλων πολλών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Συμφωνία, σε τοποθεσίες που είχαν αξία για τα ελληνικά αμυντικά συμφέροντα, με ιδιαίτερη έμφαση στη Σκύρο. Οι ΗΠΑ, όμως, απέρριψαν κάθε πρόταση, συμπεριλαμβανομένης και της Σκύρου, κάνοντας κάποιες ασαφείς αναφορές για το ότι θα μπορούν να επανεξετάσουν το ζήτημα στο μέλλον», είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει έτσι το δηλητηριώδες ευρωατλαντικό μύθευμα ότι οι βάσεις και οι ΝΑΤΟικές ασκήσεις στα νησιά «θα ήταν μια έμπρακτη απάντηση στις προσπάθειες της Τουρκίας να αμφισβητήσει την κυριαρχία μας σε αυτά» (Γ. Κατρούγκαλος), βαφτίζοντας τον λύκο... πρόβατο.

Επιπλέον, ως ανταλλάγματα παρουσιάζει τη «σημαντική χρηματοδότηση ελληνικών αμυντικών προγραμμάτων μέσω του προγράμματος Foreing Military Financing (Χρηματοδότησης Ξένων Στρατών), ανάλογη με εκείνη της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Ιορδανίας», και την «αμερικανική συνεισφορά (...) για οικοδόμηση δεύτερου ναυστάθμου για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στη Σούδα», δηλαδή τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση και εξοπλισμούς με στόχο η Ελλάδα να παίξει τον ρόλο του Ευρωατλαντικού «δερβέναγα».

Ενώ με φόντο τα σχέδια συνεκμετάλλευσης που «τρέχουν» στην περιοχή, χαρακτηριστικό ήταν και το ερώτημα που απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας στον πρωθυπουργό: «Εχετε θέσει έστω κάποιες προϋποθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ενσωμάτωση της Τουρκίας στη νέα αυτή περιφερειακή ενεργειακή αρχιτεκτονική;», αλλά και η «μομφή» του προς τον πρωθυπουργό ότι «δεν πιστεύετε πραγματικά στην προοπτική της Χάγης», με τους βουλευτές του προηγουμένως να ρωτάνε αν «οι σύμμαχοι αναλαμβάνουν κάποια ευθύνη στη δηλωμένη κατεύθυνση και της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης (...) για αναζήτηση όρων και προϋποθέσεων για προσφυγή σε διεθνείς διαιτησίες σε όσα ζητήματα είναι ανοιχτά».

Για τον λαό πάλι, ξανά και ξανά, επιβεβαιώνεται ότι κανένα «ικανοποιητικό τίμημα» δεν μπορεί να υπάρξει από τη μετατροπή της χώρας σε θύτη άλλων λαών και σε στόχο αντιποίνων των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, από την ολοένα και μεγαλύτερη πρόσδεσή του στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό που τον βυθίζει βαθύτερα στην ενεργειακή φτώχεια, σαρώνει το εισόδημά του. Ο μόνος δρόμος προς όφελός του είναι η σύγκρουση με τα σχέδια αυτά, ο αγώνας ενάντια στη Συμφωνία και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις.