Ο 27χρονος Λουκάς, εξωτερικός συνεργάτης σε εταιρεία τηλεπικοινωνιών, ήταν ένας από αυτούς. «Συμμετείχα για πρώτη φορά σε οργανωμένη διαδήλωση στην απεργία στις 9 Νοέμβρη. Σήμερα είναι η δεύτερη φορά. Τέλειωσα Πολυτεχνείο στον Βόλο και είμαι εξωτερικός συνεργάτης σε εταιρεία με μειωμένα δικαιώματα και μισθό. Αν κάνουν περικοπές ξέρω ότι θα είμαι ο πρώτος που θα φύγω. Στις 9 Νοέμβρη μετά τις συζήτηση με το σωματείο μου, στις συνελεύσεις με τους άλλους συναδέλφους μου, απήργησα για πρώτη φορά και πήρα μέρος στην απεργιακή διαδήλωση με το ΠΑΜΕ και ένιωσα ποια είναι η δύναμή μας. Σήμερα που βλέπω ξανά τόσο κόσμο γύρω μου, που για να πω την αλήθεια δεν περίμενα, να μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, για τον μισθό, την ακρίβεια, τον πόλεμο, απέκτησα τη βεβαιότητα για τη συνέχεια για τα όσα μπορούμε να καταφέρουμε. Και το μήνυμα του Πολυτεχνείου νομίζω ότι είναι αυτό. Οταν δεν φοβόμαστε, σηκώσουμε το ανάστημά μας και αγωνιστούμε για το δίκιο μας, μπορούμε να πιάσουμε ακόμα και αυτό που σήμερα μπορεί να μας φαίνεται αδύνατο. Αυτό θα πω και αύριο στη δουλειά στους συναδέλφους, που αν και αγανακτούν, δεν ήρθαν είτε γιατί φοβήθηκαν, είτε γιατί νομίζουν ότι δεν γίνεται τίποτα».

Στο τεράστιο μπλοκ των μεταφορών ο 45χρονος Κώστας, μόλις 7 χρόνια στα καράβια, «καινούργιος» και αυτός θα πει: «Αναγκάστηκα να πάω στα καράβια γιατί με την κρίση και την πανδημία έκλεισε η βιοτεχνία που δούλευα. Καταστράφηκε ο άνθρωπος. Δέκα χρόνια συζώ με την κοπέλα μου και δεν μπορούμε να ανοίξουμε σπίτι, να κάνουμε οικογένεια. Η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας για την επιβίωση, που διαρκώς γίνεται και πιο σκληρός. Πήρα την απόφαση ότι η θέση μου θα είναι δίπλα σε αυτούς που δεν το βάζουν κάτω και ειδικά σήμερα, για να δικαιωθούν κάποια στιγμή τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Για την ελευθερία να ζεις σαν άνθρωπος, για την ελευθερία ειδικά σήμερα τα παιδιά να έχουν ρεύμα και θέρμανση στο σπίτι και στο σχολείο, την ελευθερία να δουλεύεις και να παίρνεις ικανοποιητικό μισθό και να μπορείς να εξασφαλίσεις τα απαραίτητα για το σπίτι κόντρα στη μεγάλη ακρίβεια. Την ελευθερία να μη φοβάσαι να μη σου πέσει καμία βόμβα στο κεφάλι. Οσο και να μας φοβίζουν, να μας απογοητεύουν και να μας απομονώνουν τα κανάλια και το ίντερνετ, σήμερα όλοι αυτοί οι χιλιάδες που διαδηλώνουμε, δείχνουν ότι αργά ή γρήγορα θα βρούμε την άκρη. Εδώ με την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο λαός και η νεολαία τα έβαλε με τα τανκς, εμείς γιατί να κωλώσουμε;».

Δίπλα του είναι ο 38χρονος Νίκος, ναυτεργάτης και αυτός συμπλήρωσε: «Εχω μιλήσει και πριν την απεργία, αλλά και μετά, με πάνω από 10 συναδέλφους. Βλέπω πως όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν πια ότι ένας τρόπος υπάρχει για να αλλάξουν τη ζωή τους, να αφήσουν πίσω την απογοήτευση, το δεν βαριέσαι και τις διάφορες θεωρίες και να σηκώσουν κεφάλι, να ενωθούν με τους χιλιάδες που αγωνίζονται. Και νομίζω ότι κάθε φορά, ειδικά το τελευταίο διάστημα, είμαστε και περισσότεροι, και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο για όλους μας, ότι κάτι καλό έρχεται».

Ο Στέλιος, 26 ετών, μάγειρας περιμένει στο πεζοδρόμιο να περάσει το μπλοκ του για να μπει στη διαδήλωση. «Εχω έρθει και άλλες φορές, αλλά νομίζω ότι φέτος έχει πολύ περισσότερο κόσμο. Το ίδιο έγινε και με την τελευταία απεργία. Φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι με όλα αυτά που ζούμε, καταλαβαίνουν ότι δεν γίνεται άλλο να μένουν απαθείς στα σπίτια τους ή να υποκύπτουν σε ό,τι τους λένε στη δουλειά τους. Οτι θα πρέπει να απεργήσουν και να αγωνιστούν. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι η εξέγερση με αιτήματα που βελτιώνουν τη ζωή των εργαζομένων, των νέων και αυτό το μήνυμα στέλνει όλος αυτός ο κόσμος που συμμετέχει σήμερα εδώ».

Στα τεράστια μπλοκ του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών γίνεται χαμός από τη ζωντάνια, τα απανωτά συνθήματα, τα τραγούδια, τα χειροκροτήματα. Ετοιμο είχαν και το σύνθημα για το ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. που εκείνη την ώρα ήταν από πάνω τους ρίχνοντας το φως του προβολέα: «Φέρτε ελικόπτερα, φέρτε και το ΝΑΤΟ, με οργάνωση και αγώνα θα 'ρθουν τα πάνω κάτω» βροντοφώναζαν.

Εκεί βρίσκεται ο Μανώλης από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. «Τόσο κόσμο δεν έχω ξαναδεί. Ενα θα πω: Οτι το Χαροκόπειο είχε να κατεβάσει πανό σε διαδήλωση για το Πολυτεχνείο 7 χρόνια. Η νίκη της ΠΚΣ έχει δώσει άλλο αέρα παντού. Ολο και περισσότερα παιδιά καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, αντιλαμβάνονται ακόμα καλύτερα και τα συνθήματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου. Δεν έχουμε σίτιση, φοιτητικές εστίες, όμως το Χαροκόπειο δίνει εκατομμύρια για να συνεργαστεί με το ΝΑΤΟ. Λοιπόν όλοι εδώ στον αγώνα» και τα λόγια του διακόπτει το σύνθημα: «Στο Πολυτεχνείο μίλησε ο λαός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός».