«Αν δεν ανοίξουμε τη βεντάλια, καθώς η βία έχει πολλαπλές μορφές, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι τα πράγματα χειροτερεύουν στον 21ο αιώνα», σχολίασε. «Σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα, η βία είναι πια σχεδόν θεσμοθετημένη», είπε και απαρίθμησε μια σειρά από εκφάνσεις της βίας αυτής: Από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την προσφυγιά, μέχρι τη φτώχεια και το άδειο καλάθι, από την έλλειψη παιδικής προστασίας και την απουσία στήριξης των νέων ζευγαριών μέχρι τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι πιο αδύναμοι. Στο έδαφος αυτό, είναι «περίπου απίθανο», όπως διαπίστωσε, να περιμένει κανείς πως θα βελτιωθεί η θέση της γυναίκας. «Πισωγυρίζουμε», επισήμανε και ξεχώρισε ως μια από τις πιο χτυπητές εκφράσεις του πισωγυρίσματος αυτού την εμπορική εκμετάλλευση του γυναικείου και του παιδικού σώματος στο διαδίκτυο και τα κυκλώματα που δρουν και μέσω αυτού.

Αναφερόμενη στα περιστατικά βίας και κακοποίησης, υπογράμμισε ότι σήμερα χρειάζεται να παρθούν πολύ σοβαρά μέτρα για την πρόληψη και την ολόπλευρη στήριξη των γυναικών. Εθεσε στο επίκεντρο την ανάγκη για «δομές κρατικές, απλωμένες σε όλη τη χώρα», στελεχωμένες με το απαραίτητο προσωπικό, «από φύλακες στην πόρτα μέχρι τον κατάλληλο επιστήμονα για να αντιμετωπίσει τα ζητήματα των κακοποιημένων γυναικών, να εξαλείψει τον φόβο τους, να μαλακώσει το τραύμα τους, να τους ανοίξει προοπτικές». Οσο για την πιλοτική εφαρμογή του «panic button», που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, επισήμανε ότι το συγκεκριμένο μέτρο περιορίζεται μόνο στα δύο αστικά κέντρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τη στιγμή που το πρόβλημα απλώνεται σε όλη τη χώρα, «από το μικρότερο χωριό μέχρι τη μεγαλύτερη πόλη». Στην κατεύθυνση αυτή, ζήτησε τη διεύρυνσή του «με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αφορά τις λιγότερες» αλλά όλες τις γυναίκες που το χρειάζονται.

Στηλιτεύοντας τα αντιδραστικά στερεότυπα και αντιλήψεις που αντιμετωπίζουν την επιβολή και τη βία ως στοιχεία που πρέπει να διακρίνουν τον άντρα, ανέδειξε πως αυτός ο τρόπος σκέψης και στάσης δεν είναι μονόδρομος. Αντέταξε τις αξίες της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, που δημιουργούνται μέσα στον αγώνα, τα αντισώματα απέναντι στην εκμετάλλευση που καλλιεργούνται μέσα στην πάλη. «Αμα αποκτήσει κάποιος αντισώματα απέναντι στην εκμετάλλευση τότε νομίζω ότι θα πλησιάσει πολύ τις θέσεις του ΚΚΕ», κατέληξε.