Η ξαγόρευση (εξομολόγηση) αυτή παρουσιάζεται στο θέατρο «Στοά», στο πλαίσιο του εορτασμού των πενήντα ετών της λειτουργίας του. Η παράσταση βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Βαμβακάρη όπως την κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ. Το κείμενο υπογράφει η Νάνση Τουμπακάρη, η οποία έχει επιλέξει με μεγάλη προσοχή τα πιο ουσιαστικά γεγονότα της ζωής του, για να μας τα παρουσιάσει με τη χρονική τους αλληλουχία. Γεγονός καθόλου τυχαίο, αφού έτσι μας δίνεται η ευκαιρία μέσα από τη ζωή του Μάρκου (1905-1972) να παρακολουθήσουμε τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας...

Με τον τρόπο αυτόν οι ιδιαίτερες αντιφάσεις της ζωής του έρχονται να ακουμπήσουν πάνω στην ιστορική τους περίοδο, από την οποία πηγάζουν κιόλας. Οπως για παράδειγμα ότι από τις ηχογραφήσεις για την «Odeon» και την ξακουστή «Τετράς του Πειραιά», ο Μάρκος αναγκάστηκε να πάρει το πιατάκι και να γυρίζει τα μαγαζιά για λίγα κέρματα, κρατώντας από το χέρι το μικρό Στελλάκι του.

Παιδί εργατικής οικογένειας, που έμελε να αφήσει το σχολείο από πολύ νωρίς και να βγει στην εργασία. Το γεγονός αυτό τον διαμόρφωσε και επηρέασε όλη τη ζωή και το έργο του. Πέρασε από διάφορες δουλειές και αναζητούσε πάντα «κάτι καλύτερο». Περιφρόνησε τον πλούτο και χώριζε τους ανθρώπους σε «τίμιους» και «άτιμους» ανάλογα με τα έργα τους.

Η παράσταση παίζεται από το 2017 με πολύ μεγάλη επιτυχία. Υπάρχουν όμως στιγμές που σήμερα αποκτούν μία ιδιαίτερη επικαιρότητα και μία άλλη βαρύτητα για τον θεατή, όπως είναι για παράδειγμα η πείνα, η προσπάθεια των ανθρώπων να ζεσταθούν από το κρύο καίγοντας δίσκους, η λογοκρισία για να μην «απλώσει» το μπουζούκι στον κόσμο, ακόμα και τα πνευματικά δικαιώματα την περίοδο των πρώτων ηχογραφήσεων για την «Odeon» και την «Columbia».

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο οποίος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί, επιλέγει να ενσαρκώσει τον Μάρκο με μία αφοπλιστική αμεσότητα. Επιλογή που του επιτρέπει να τον τοποθετήσει στη σκηνή, ως παιδί της εποχής του. Να αναδείξει τη λαϊκότητά του και να ζωντανέψει μπροστά μας αυτόν τον μύθο, αυτόν τον τύπο με όλες του τις αντιφάσεις: Τον εφημεριδοπώλη, τον χαμάλη, τον εκδορέα, τον ρεμπέτη, τον αθυρόστομο, τον πατριάρχη, τον δάσκαλο. Με τον σεβασμό και την ειλικρίνεια που του αρμόζουν. Εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο που όμως, μέσα από την εμπειρία του Θανάση Παπαγεωργίου, στέφεται με επιτυχία!

Το σκηνοθετικό εύρημα των προβολών αναδεικνύει το στοιχείο του ντοκιμαντέρ και μας παρουσιάζει τη μεγάλη εικόνα - τη φτώχεια, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον πόλεμο. Ενώ η μουσική λειτουργεί σαν σχόλιο αυτής της εικόνας, όπως δηλαδή ακριβώς και τα τραγούδια του Μάρκου.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια που επιμελείται η Λέα Κούση τοποθετούν τον ήρωα στο αφηγηματικό του παρόν. Εκείνο του ήσυχου πια οικογενειάρχη, που ποτίζει τις γλάστρες της αυλής.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση.

• Παραστάσεις Παρασκευή και Σάββατο στις 20.30 - Κυριακή στις 19.00