Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος αποχαιρετά τον Ανδρέα Ροδουσάκη, έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, πραγματικό στυλοβάτη των συμφωνικών ορχηστρών της χώρας μας, ο οποίος «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή, σε ηλικία 90 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο. Η κηδεία του έγινε την περασμένη Παρασκευή στο Νεκροταφείο Νέας Σμύρνης. Ακολουθεί ο αποχαιρετισμός από τον αρχιμουσικό Δρ Χρήστο Ηλ. Κολοβό:

«"Και κοντραμπάσο με δοξάρι, ο Ροδουσάκης ο πολύς..."

Με αυτά τα λόγια ο Διονύσης Σαββόπουλος προσφωνεί στο τραγούδι του, "Αουντουαντάρια", τον πληθωρικότατο σε όλα του, Ανδρέα Ροδουσάκη!

Ο Ροδουσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στα 1932 και "έφυγε" από τη ζωή στις 28/12/2022, δίνοντας τη δική του μάχη με απόλυτη αξιοπρέπεια, σθένος, θετική ενέργεια και δύναμη απέναντι στον καρκίνο, ο οποίος όμως τον νίκησε. Ισως να ήταν και ο μόνος που μπόρεσε να νικήσει αυτόν τον "βράχο" της μουσικής μας ζωής.

Ο Ροδουσάκης σπούδασε κοντραμπάσο (δίπλωμα το '62 με πρώτο βραβείο) με τον Μάριο Σεμιτέκολο στο Εθνικό Ωδείο και θεωρητικά με τους Μιλτιάδη Κουτούγκο και Βασίλη Καρποδίνη. Επίσης ήταν απόφοιτος του Μικρού Πολυτεχνείου. Υπηρέτησε τη μουσική μας επί δεκαετίες, από όλα τα είδη της. Την κλασική μας μουσική και τη σύγχρονη, αλλά και την τζαζ και την ελαφρά. Μάλιστα στα νιάτα του έπαιζε σε διάφορα συγκροτήματα και κιθάρα για το μεροκάματο. Ετσι, πρωτοεμφανίστηκε με το Κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα. Μαζί με τον Αλέκο Τζουμάνη, μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς, "ανέβασαν" το κοντραμπάσο ξανά στο σημείο όπου το είχε φτάσει χρόνια πριν ο θρυλικός Ιωάννης Τζουμάνης, πατέρας του Αλέκου, τον οποίον, ειρήσθω εν παρόδω, για τη μουσικότητά του και την τεχνική του θαύμασαν και επαίνεσαν γραπτώς τόσο ο Ρίχαρντ Στράους όσο και ο Εντουάρ Νανύ. Στυλοβάτης των αθηναϊκών μας συμφωνικών συγκροτημάτων, όπως γράφει και ο Τάκης Καλογερόπουλος στο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής, "από τον Ορφέα έως σήμερα" των εκδόσεων "Γιαλλέλη", ο Ροδουσάκης εργάστηκε στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών επί 29 χρόνια (1959 - 1988), στην Ορχήστρα της Λυρικής επί 33 χρόνια (1957 - 1990), στη Ραδιοφωνία και στα "Χρώματα" του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και σε κάθε άλλο Σύνολο το οποίο ίδρυσαν και διηύθυναν τόσο ο τελευταίος όσο και ο Μίκης Θεοδωράκης. Ολοι άλλωστε οι Ελληνες συνθέτες και τραγουδοποιοί τον ήθελαν δίπλα τους, να παίζει στις ηχογραφήσεις τους και στις ζωντανές εμφανίσεις τους καθετί που συνέθεταν. Μεταξύ άλλων οι Γ. Χρήστου, Θ. Αντωνίου, Στ. Βασιλειάδης, Μ. Αδάμης, Γ. Μαρκόπουλος, Στ. Ξαρχάκος κ.ά. Επίσης σχημάτισε τάξη κοντραμπάσου, με αποφοίτους ανάμεσα σε άλλους τους κορυφαίους στην Ορχήστρα της ΕΛΣ, Χρήστο Κομισόπουλο και Βασίλη Παπαβασιλείου.

Παράλληλα χρημάτισε επί πολλά έτη πρόεδρος των Μουσικών Υπαλλήλων της ΚΟΑ (ΣΜΥΚΟΑ) και γραμματέας του Σωματείου Εκτελεστών Μουσικών της ΕΛΣ (ΣΕΜΕΛΣ), τιμώντας τον τίτλο του συνδικαλιστή με το παραπάνω, κερδίζοντας πολλά οφέλη για τους μουσικούς. Υπήρξε μοναδικός και ανεπανάληπτος διοργανωτής συναυλιών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεγάλων συμφωνικών συγκροτημάτων, αποφασιστικός και αποτελεσματικός σε αποφάσεις του, αλλά και συνοδοιπόρος σταθερότητας, υψηλής αξίας και ενθάρρυνσης πολλών νέων μουσικών στα πρώτα βήματά τους, αλλά και σε όλη την πορεία τους στον Γολγοθά της ύψιστης τέχνης μας, της μουσικής. Μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ, από τον πρώτο καιρό που ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική μέχρι πριν από λίγες μόλις μέρες. Μια σχέση φιλική, πατρική, στοργική και τρυφερή, εμπιστευτική, συμβουλευτική και απαιτητική πολλές φορές, αφού δεν ανεχόταν να μη μαθαίνει πρώτος και δη από μένα τον ίδιο κάθε νέα μου καλλιτεχνική και ακαδημαϊκή εργασία. Παρακολουθούσε δε, όπως ήταν φυσικό, κάθε μου δραστηριότητα, όπως και τόσων ακόμα νέων ή παλαιότερων συναδέρφων μας. Την περίοδο της διευθύνσεως του Λουκά Καρυτινού στην ΕΛΣ (1999 - 2006) υπήρξε στενός ειδικός συνεργάτης του, με καθήκοντα υποδιευθυντή. Ενώ μέχρι τελευταίας ώρας ήταν ενεργός στον Σύλλογο Αποφοίτων Ωδείων.

Κύριε Ανδρέα, από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο και εμένα, καλό ταξίδι και θερμά συλλυπητήρια στις δύο πολύ αγαπητές κόρες σας, Μιμή και Μαρίνα, και στις δύο εγγονές σας».