Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά αγάπησε πολύ το θέατρο και με το πείσμα της κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, πήγε στην Αγγλία, όπου σπούδασε αγγλική φιλολογία και θέατρο στις σχολές «Weber Douglas Academy for Singing and Drammatic Art» και «Old Vic», ενώ παράλληλα δούλευε.

«Αγάπησα τη δουλειά μου πολύ και έδωσα πολλά από τη ζωή μου. Μπορώ να πω, ό,τι έκανα το έκανα χωρίς καμιά βοήθεια, ούτε μέσον και, μάλιστα, πήγαινα και κόντρα καμιά φορά και το πλήρωσα. Δεν με πειράζει, όμως. Παρέμεινα αυτό που ήμουν και είμαι ευχαριστημένη», είχε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή της στον «Ριζοσπάστη».

Με τη στεντόρεια φωνή της βραβεύτηκε το 1957 με τιμητική πλακέτα από την Pοetry Society του Λονδίνου, για ρεσιτάλ απαγγελίας ποιημάτων του Σαίξπηρ και ερμηνείας σκηνών από έργα του. Το 1958 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες του τόπου μας. Πρώτη της εμφάνιση ήταν με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη στο έργο του Γ. Ρούσσου «Βασίλισσα Αμαλία». Χαρακτηριστικές ήταν οι συνεργασίες της με τους Παξινού, Μινωτή, Καρέζη, Καζάκο, Ριάλδη, Χατζίσκο, Νικηφοράκη, Βέμπο, Παΐζη, Καλογήρου, Γεωργούλη και πολλούς άλλους. Αντίστοιχα έπαιξε σημαντικούς ρόλους στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής της, καθώς «είναι το μόνο κόμμα εμπιστοσύνης, συνέπειας και ελπίδας, ασυμβίβαστο, αδούλωτο», όπως είχε αναφέρει. Δραστήρια, επίσης, πάλεψε και μέσα από τις γραμμές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για τα δικαιώματα του κλάδου της.

Τα τελευταία χρόνια ήταν φιλοξενούμενη στο «Σπίτι του Αγωνιστή», ενώ την είχε συναντήσει και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, κατά την επίσκεψή του εκεί τον Δεκέμβρη του 2022.

Το ΚΚΕ αποχαιρετά την Ντενίζ Μπαλτσαβιά με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος, στην οποία σημειώνει:

«Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετάμε την αγαπημένη μας συντρόφισσα, την σπουδαία ηθοποιό Ντενίζ Μπαλτσαβιά.

Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά αγάπησε πολύ τη δουλειά της. Υπήρξε μαχητική και ασυμβίβαστη μέχρι τέλους στην Τέχνη της και τον κοινωνικό αγώνα. Πάνω στο σανίδι του θεάτρου για περισσότερες από 4 δεκαετίες πάλεψε, δημιούργησε, ονειρεύτηκε. Με απόλυτη συνείδηση για τον διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα του Πολιτισμού υπηρέτησε την Τέχνη που ανεβάζει τη ζωή. "Η τέχνη είναι για τον λαό, όχι για τους εκλεκτούς. Η τέχνη μορφώνει τον λαό, είναι η ζωή του η ίδια", έλεγε.

Σπούδασε αγγλική φιλολογία και θέατρο στην Αγγλία, ενώ παράλληλα δούλευε. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα συνεργάστηκε με σπουδαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της χώρας μας, όπως τους Παξινού, Μινωτή, Καρέζη, Καζάκο, Γεωργούλη, Παΐζη.

Πρώτη της εμφάνιση ήταν με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη. Σημαντικοί ήταν οι ρόλοι της και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Παρέμεινε πιστή στα ιδανικά του ΚΚΕ, μέλος του οποίου υπήρξε μέχρι το τέλος της ζωής της. Για τα δικαιώματα του κλάδου της πάλεψε για χρόνια μέσα από τις γραμμές του ΣΕΗ. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενούταν στο "Σπίτι του Αγωνιστή".

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια σε όλους τους οικείους της».

Τα συλλυπητήριά της εκφράζει και η ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, της οποίας ήταν μέλος.