Κυριακή 31 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Η σύναξη

Νύχτα περπατούσα στην Πλατεία Βάθης και ξαφνικά έπεσα πάνω σε μια συγκέντρωση. Πακιστανοί, Ινδοί και Αφρικανοί είχαν μαζευτεί και μιλούσαν για τα προβλήματά τους σε μια συνάντηση που εξελίχθηκε σε γιορτή (δείγμα μεγάλου πολιτισμού). Ορισμένοι μοίραζαν στον κόσμο ψωμί, που η μυρωδιά του έφτανε ως τον ουρανό.

Αμέσως με κάλεσαν μαζί τους και, δίχως να το καταλάβω, βρέθηκα στο κέντρο ενός τραπεζιού που είχε πρόχειρα στηθεί, με χάρτινα τραπεζομάντιλα χρωματιστά και μουσικές που δεν είχα ακούσει ξανά. Δοκίμασα από το φαγητό τους, που με μοναδικό τρόπο μού πρόσφεραν. Σε λίγο έφτασαν και άλλοι, Κινέζοι, που έχουν μαγαζιά με ρούχα στην περιοχή, και Ρώσοι μικροπωλητές. Η δυσκολία της γλώσσας δεν είχε καμία απολύτως σημασία, διότι άντρες, γυναίκες είχαν ο ένας το βλέμμα του άλλου. Ηταν όπως η Καισαριανή της παιδικής μου ηλικίας.

Η σύναξη αυτή - που δε θα γνωρίσει ποτέ κανένας αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (αν και οι τρίχες του ασπρίζουν, το πνεύμα του αμαυρούται) ούτε κανένας φασίστας θα καταλάβει, διότι σχηματίζεται αυθορμήτως μέσα από τις δυσκολίες ενός κράτους όπου ο άλλος δεν είναι χαρά και αδελφός αλλά ξένος - αντιστρέφει τους όρους, και δέχεται εμάς, αντί εμείς αυτούς. Αν και πολλές φορές η κοινωνία μας τους χρησιμοποιεί σαν αποδιοπομπαίους τράγους και άλλες τους έχει ταπεινώσει μόνο και μόνο για χρήματα.

«Γιατί μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή. Δεν είναι εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί», για να θυμηθώ ξανά και ξανά τον Διονύσιο Σολωμό. Η ανάγκη, βλέπετε, κάνει τις κόρες του Πούσκιν, του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι και της Μαρίνας Τσβετάγεβα να βασανίζονται από δικούς μας Ελληνες μικροαστούς. Οπου κρυφά απ' όλους και απ' όλα, και από την ίδια τους τη ζωή, μέσα στ' αυτοκίνητά τους, πεινασμένοι για σάρκα, οι μικροαστοί φτάνουν από παντού, τις συναντούν και τις εξευτελίζουν. Αυτή δεν είναι η αλήθεια;

Αυτό λοιπόν το ερπετάριο της νύχτας, δίχως να έχει προηγηθεί κανένα σχέδιο, ήρθε να το καταργήσει η έναστρη νύχτα της σύναξής μας. «Στο τραπέζι μετέχουν όλοι, και τα πτηνά του ουρανού και τα όρνεα» (συμφωνώ μαζί σας, κύριε Νύσσης, αλλά εδώ - και έχει σημασία αυτό - στην Πλατεία Βάθης, όχι αφηρημένα σ' ένα μοναστήρι ή στη γιορτή μιας εκκλησίας). Θυμάμαι πως, όταν είχα δει την ταινία Το δείπνο της Μπαμπέτ, είχα δακρύσει, γιατί αυτό που έβλεπα πίστευα ότι είναι ένα παρελθόν που καταποντίζεται στους ιερούς κήπους της νοσταλγίας. Πόσο άδικο είχα, με αυτό που ζω απόψε!

Στο τραπέζι, για να μ' ευχαριστήσουν, βρήκαν και μια κασέτα με τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, που αγαπώ. Εντύπωση μεγάλη μου προκάλεσε το γεγονός ότι από το τραπέζι έλειπε αυτό που καταστρέφει, χρόνια τώρα, κάθε απόπειρα συνάντησης: Η βιασύνη. Εδώ ο χρόνος αποκτούσε ένα βάθος όπου μπορούσαμε να δούμε όσα η καθημερινότητα μάς κρύβει. Ετσι μπορέσαμε, επιτέλους, να μιλήσουμε, να μεταμορφωθούμε, πέρα από κάθε δυτική επίδραση και ψυχαναλυτική ερμηνεία.

Η σύναξη αυτή μπορεί και σηκώνει το βάρος της ελευθερίας μας, του λυσίματός μας, ανάμεσα σε ανθρώπους που θα γίνουν αδελφοί και σύντροφοι. Αυτή η σύναξη είναι ευθύνη δική μας να τη στηρίξουμε, να την κάνουμε ν' ακουστεί σε όλη την Αθήνα. Κι όταν το φως του πρωινού θα τ' αγκαλιάσει όλα, δε θα θυμόμαστε μόνο αυτό που ζήσαμε, αλλά κι αυτό που θα έρθει, κι έτσι θα προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για να δροσίζουμε τις σκληρές στιγμές του καθημερινού.

Ενα μικρό θαύμα συντελέστηκε στην Πλατεία Βάθης από τα βάθη άλλων λαών.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ