Τις καλύτερες εντυπώσεις και το πιο θερμό χειροκρότημα απέσπασε η συναυλία κλασικής μουσικής που πραγματοποίησε την περασμένη Κυριακή η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, για τα 80 χρόνια από τη νίκη του Κόκκινου Στρατού στη Μάχη του Στάλινγκραντ.

Η αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού γέμισε από κόσμο, επιβραβεύοντας και με αυτόν τον τρόπο την προσπάθεια που κάνει το ΚΚΕ διαχρονικά, για να έρθει πιο κοντά ο εργαζόμενος λαός με την κλασική μουσική.

Τα κομμάτια των Σοβιετικών συνθετών Ντ. Σοστακόβιτς, Αρ. Χατσατουριάν, Σ. Προκόφιεφ και Β. Αγκάπκιν που ακούστηκαν, έπαιξαν οι μουσικοί Τάσος Βιτσεντζάτος (τρομπέτα), Παναγιώτης Γιαννακάκης (πιάνο), Δημήτρης Ζήσης (κρουστά), Παναγιώτης Ζιάβρας (κρουστά), Γιώργος Καλογερόπουλος (κρουστά), Σταύρος Κλαβανίδης (τρομπόνι), Παναγιώτης Κολιαβασίλης (κρουστά), Παντελής Λαλεδάκης (κρουστά), Αναστάσιος Μπακούρης (κόρνο), Μενέλαος Μωραΐτης (τούμπα), Αρτεμις Ζωή Νταλιαμπέ (κρουστά), Νίνα Πατρικίδου (βιολί), Αναστασία Πραματευτάκη (βιολί), Μαρία Σαρρή (κλαρινέτο), Νίκος Σαρρής (τρομπέτα), Δημήτρης Τζαφέστας (κρουστά), Μαρίνος Τρανουδάκης (κρουστά), Στέφανος Ψαραδάκης (κρουστά).

Τη συναυλία παρακολούθησαν η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Εξω από την εκδήλωση λειτουργούσε βιβλιοπωλείο με σχετικές εκδόσεις, όπως τη νέα έκδοση της ΚΟ Αττικής για τα 100 χρόνια ΕΣΣΔ, η οποία περιλαμβάνει όλα τα υλικά της τριήμερης έκθεσης που πραγματοποιήθηκε από την Οργάνωση τον περασμένο Δεκέμβρη στο Μουσείο ΣΦΕΑ (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ) και η οποία δόθηκε και ως αναμνηστικό στους συμμετέχοντες στη συναυλία.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στον Βόρειο Τομέα Αθηνών και πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου.

Αναφερόμενος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στον τιτάνιο αγώνα της ΕΣΣΔ ενάντια στις χιτλερικές ορδές, στάθηκε στον ρόλο που έπαιξε η Τέχνη και ειδικά η μουσική, φέρνοντας το παράδειγμα της 7ης Συμφωνίας του Σοστακόβιτς που γράφτηκε το 1942, για να παιχτεί στο πολιορκημένο από τους Γερμανούς Λένινγκραντ.

«Απέναντι σε αυτή την εικόνα, στην ειρηνική περίοδο που ζούμε σήμερα στη χώρα μας, 80 χρόνια μετά, η Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας δεν ενισχύεται, αλλά αντίθετα αποδεκατίζεται.

Τους τελευταίους δυο μήνες εκδηλώθηκαν μαζικές κινητοποιήσεις καλλιτεχνών, που υποκινήθηκαν από τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια για την υποβάθμιση της πλήρως ιδιωτικοποιημένης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Αντίθετα, εκατό χρόνια πριν, ανάμεσα στα πρώτα διατάγματα της σοβιετικής κυβέρνησης ήταν κι αυτά για την αναδιοργάνωση των τομέων της Τέχνης. Από τα τέλη του 1917 έως το 1919 εθνικοποιήθηκαν, έγιναν κοινωνική ιδιοκτησία όλοι οι μεγάλοι χώροι παραγωγής και διανομής της Τέχνης καθώς και όλες οι καλλιτεχνικές σχολές. Η κοινωνικοποίηση όλων των μέσων παραγωγής και διανομής στην ΕΣΣΔ άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Τέχνης στο λαϊκό κοινό, απάλλαξε τους καλλιτέχνες από το άγχος του βιοπορισμού, εξασφαλίζοντας σε όλους δουλειά, και την απελευθέρωσε από τον έλεγχο των ιδιωτών ιδιοκτητών και παραγγελιοδόχων της. Ολα αυτά πραγματοποιήθηκαν μέσα στα πρώτα χρόνια του εμφυλίου πολέμου και της στρατιωτικής επέμβασης των δεκατεσσάρων ξένων δυνάμεων.

Το βασικότερο επίτευγμα στη μουσική, όπως και σε όλες τις τέχνες στον σοσιαλισμό, είναι ότι η ανάδειξη παγκόσμιων κορυφών δεν ήταν προϊόν μιας εγωκεντρικής ανταγωνιστικής πορείας, αλλά αποτέλεσμα ενός αγώνα για την καθολική ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου του σοβιετικού λαού, που διαρκώς ανατροφοδοτούσε με νέα ταλέντα την Τέχνη και ενθάρρυνε την καλλιτεχνική δημιουργία με τον ακράτητο ενθουσιασμό του.

Στη μουσική, για παράδειγμα, πραγματοποιήθηκε μια τρομακτική διεύρυνση των μουσικών υποδομών και συνόλων - οι μεγαλειώδεις ορχήστρες και χορωδίες που είχαν ιδρυθεί, δεν υπάρχουν πουθενά πια σήμερα στον κόσμο - δημιουργήθηκε ένα πολυπληθέστατο και άρτια εκπαιδευμένο μουσικό δυναμικό, μα πάνω απ' όλα διαμορφώθηκε ένα μεγάλο μουσικά μορφωμένο ακροατήριο, που ήταν σε θέση να κατανοεί, να απολαμβάνει και να συγκλονίζεται με ένα από τα πιο σύνθετα και αφηρημένα είδη της Τέχνης, όπως η συμφωνική μουσική.

Ολα αυτά δείχνουν καθαρά ότι η ανύψωση της Τέχνης, η ανάπτυξη και καλλιέργειά της μπορεί να έρθει μόνο μέσα από βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές και όχι από εναλλαγές στη διαχείριση ενός συστήματος γερασμένου, αντικειμενικά εχθρικού απέναντι στον Πολιτισμό. Γι' αυτό είναι κρίσιμη η συσπείρωση δυνάμεων γύρω από την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Η ανάπτυξη αγώνων που θα χτίσουν ένα ρωμαλέο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που θα επιβάλει μεγάλες αλλαγές. Σε αυτόν τον δρόμο σας καλούμε, ενισχύοντας με κάθε τρόπο αυτήν την προσπάθεια, στον δρόμο, στους χώρους δουλειάς, στις εκλογές».