Από το «Αχ Μαρία», μέχρι όλα τα γήπεδα της Ελλάδας.

Από τον Θωμά Μπακαλάκο και τον Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τον Μάνο Λοΐζο, τον Νικόλα Ασιμο, τον Αντώνη Βαρδή, τον Σταμάτη Μεσημέρη, τον Χριστόφορο Κροκίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο.

Από τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Κώστα Καρυωτάκη και τον Νίκο Καββαδία, μέχρι τον Μάνο Ελευθερίου, τον Αλκη Αλκαίο, τον Κώστα Τριπολίτη, την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Βασίλη Γιαννόπουλο, τον Οδυσσέα Ιωάννου.

Εφτασαν να μετράνε πενήντα χρόνια τα σπουδαία δρομολόγια του Βασίλη στις απέραντες θάλασσες μουσικής και λόγου των μέγιστων δημιουργών αυτού του τόπου.

Στα τραγούδια της εξορίας, του δρόμου, του εργάτη, του αγρότη, του καταπιεσμένου, δεν άλλαξε ποτέ την πορεία του, τραγούδησε πάντα καταγγελτικός και ασυμβίβαστος. Και συγκλονιστικά ερωτικός.

Είχα πάει από νωρίς πέρυσι στη συναυλία του στο Θέατρο Πέτρας.

Χάζευα τον κόσμο που έμπαινε στο θέατρο, παρακολουθούσα γονείς με τα εφηβάκια τους και σκεφτόμουν πως αν πρόκειται κάτι κάποτε ν' αλλάξει την καταστροφική πορεία της ανθρωπότητας, θα ήταν αυτή η μεταλαβιά των συγκεκριμένων τραγουδιών στα παιδιά. Κι ένιωσα έφηβη ξανά και γύρισε το μυαλό μου πίσω, σ' εκείνα τα χρόνια που ρουφάγαμε από τα χείλη του τα λόγια της οργής, του φόβου και εν τέλει του αγώνα στον οποίο εκείνα τα τραγούδια μάς οδηγούσαν. Ευγνωμοσύνη.

Ξέρετε, το πιο δύσκολο είναι να πεις μεγάλα λόγια για κάποιον πραγματικά μεγάλο. Και ζορίζομαι. Οπότε αισθάνομαι πως οφείλω να διαβεβαιώσω πως ό,τι γράφεται εδώ σήμερα προέρχεται από την πιο βαθιά καρδιά μου. Είναι το «ευχαριστώ» της νιότης και της ωριμότητάς μου, είναι κατά βάθος μια ιερή εξομολόγηση.

Φτιάξαμε και μαζί κάποια τραγούδια, περάσαμε υπέροχα στη συνεργασία, γελάσαμε πολύ, αλλά για καιρό δεν μου έκανε το χατίρι να μελοποιήσει έναν συγκεκριμένο στίχο, για τον οποίο είχα την πεποίθηση πως θα ήταν η επιτομή της χημείας μας, ως δημιουργών.

- Ρε συ, μου έλεγε γελώντας, είναι πολύ ΚΚΕ αυτό!

- Γιατί βρε, του απαντούσα, εμείς τι είμαστε;

Τελικά το 'φτιαξε!

Ναι Βασίλη μου, «Κάποια μέρα θ' ανέβει στη σκηνή η γαλαρία κι έτσι θ' αλλάξει η ιστορία».