Στο επίκεντρο της χτεσινής πρώτης μέρας των εκδηλώσεων βρέθηκε η συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, με θέμα «Νέο αντεργατικό νομοσχέδιο: Οταν η αδικία γίνεται νόμος, η οργάνωση της πάλης και η αντεπίθεση γίνεται καθήκον», όπου μίλησαν ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Βάλσαμος Συρίγος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Παρέμβαση έκανε ο Αστέρης Παναγιώτου, μέλος του ΣΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ και του ΔΣ στο Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Θεσσαλονίκης.

Αναδείχθηκε η αναγκαιότητα για πανεργατικό ξεσηκωμό που θα βάλει εμπόδια στα σχέδια κυβέρνησης - μονοπωλιακών ομίλων και παράλληλα έντασης της αλληλεγγύης για τον λαό που βιώνει τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία θυσιάζει τις ζωές των πολλών για τα κέρδη των λίγων.

«Εγκλημα... αυτό γίνεται καθημερινά. Εκεί οδηγεί η καπιταλιστική τους ανάπτυξη. Εγκλημα στα Τέμπη, η πρόσφατη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, οι πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα, οι φονικές και καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Εικόνες - γροθιά στο στομάχι. Νεκροί συνάνθρωποί μας γιατί είναι φτωχοί. Κατεστραμμένες σοδειές και εκτάσεις. Νεκρά ζώα. Ανυπολόγιστες καταστροφές. Σπίτια ερείπια. Παρέλαση κυβερνώντων που λένε για ακραία φαινόμενα.

Και από την άλλη, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ εκεί. Σωματεία, φορείς, απλοί άνθρωποι μπήκαν μπροστά για να σωθεί ο τόπος. Από την πρώτη στιγμή οργανώσαμε την αλληλεγγύη. Τώρα αυτή η αλληλεγγύη να δυναμώσει τη διεκδίκηση. Τώρα η οργή, η θλίψη που νιώθει ο καθένας να γίνει οργάνωση και αγώνας, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να κάνουμε πράξη ακόμα πιο πολύ το "Μόνο ο λαός σώζει τον λαό"», είπε ο Θανάσης Χρηστίδης.

Και απάντησε στο ερώτημα γιατί μέσα σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση στη Βουλή το νέο αντεργατικό έκτρωμα. Γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν λένε κουβέντα γι' αυτό το έκτρωμα. «Γιατί η ρίζα είναι κοινή. Αύξηση κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων», είπε.

Σημείωσε ότι «αυτός ο νόμος αποτελεί μια νέα τομή και συμπληρώνει τις αντιδραστικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, για να μην υπάρχει πλέον κανένα ίχνος του 8ωρου - 5ήμερου - 40ωρου». Κάλεσε να μπουν όλοι στη μάχη για την απεργία που ήδη οργανώνεται για την επόμενη βδομάδα. «Ούτε λεπτό χαμένο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ να μπουν άμεσα μπροστά. Για να φέρουμε στο προσκήνιο τις δίκαιες διεκδικήσεις μας...».

Κλείνοντας την ομιλία του, ανέφερε στοιχεία που φανερώνουν τον τεράστιο πλούτο που παράγεται από τη δουλειά των εργαζομένων και τον καρπώνονται οι λίγοι. Τόνισε ότι «είναι εφικτό και αναγκαίο σήμερα να δουλεύουμε λιγότερο και να απολαμβάνουμε πολύ περισσότερα. Εμπόδιο μπαίνει το κέρδος των καπιταλιστών (...) Την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εγγυηθεί. Σε αυτήν τη μάχη δεν περισσεύει κανένας, για να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη και φως».

Ο Βάλσαμος Συρίγος, μιλώντας για τα κύρια χαρακτηριστικά που διαπερνούν όλες τις τραγωδίες σαν μια κλωστή, είπε: «Είναι οι προτεραιότητες του κράτους που δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού μας, η παντελής έλλειψη υποδομών, οι κακοτεχνίες, η ανυπαρξία του κράτους, η ανικανότητα πολλών στελεχών του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού».

Σημείωσε ότι ο εργάσιμος χρόνος είναι στο στόχαστρο των κεφαλαιοκρατών από την απαρχή της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος. «Το προς τα πού έχει γείρει ο δείκτης δείχνει τον συσχετισμό που υπάρχει, την κατάσταση του κινήματος αλλά και τα αδιέξοδα του κεφαλαίου που αναζητεί συνεχώς αύξηση των κερδών του, σε περίοδο όξυνσης του ανταγωνισμού και μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Πώς μπορεί να γίνει η αύξηση της κερδοφορίας; Από το ξεζούμισμα του εργάτη. Από την υφαρπαγή της υπεραξίας που μεγαλώνει όσο μεγαλώνει και ο ημερήσιος χρόνος εργασίας», είπε. Και εξήγησε ότι «η αύξηση του χρόνου εργασίας στοχεύει εκτός των άλλων και σε ένα πρόβλημα που υπάρχει στην παραγωγή και είναι κυρίως η έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Εξαιτίας της δεκαετούς κρίσης αποκόπηκε η μετάδοση εξειδίκευσης. Ο υφυπουργός Εργασίας δήλωσε ευθαρσώς ότι "λόγω της μεγάλης παραίτησης" της νέας γενιάς, οι βιομήχανοι δεν βρίσκουν εργατικά χέρια, οπότε πρέπει να διευρυνθεί το ωράριο και να καταργηθεί το πενθήμερο. Φυσικά δεν υπάρχει καμία μεγάλη παραίτηση και δεν υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού. Αλλωστε η ανεργία παραμένει πάνω από 11%. Υπάρχει όμως έλλειψη σκλάβων, γιατί τα μεροκάματα που θέλουν να δίνουν είναι πείνας...».

Τέλος, ανέδειξε την ανάγκη οι εργαζόμενοι να μπουν αποφασιστικά στην οργάνωση της πάλης και παράλληλα να κάνουν πέρα τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που «έχουν κατσικωθεί στον σβέρκο της εργατικής τάξης και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να περάσουν όλες οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Γιατί υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι με τα μπούνια με τη ληστρική ένωση των μονοπωλίων, την ΕΕ».

Ο Αστέρης Παναγιώτου αναφέρθηκε στις συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού - τουρισμού και τι έρχεται να νομιμοποιήσει η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο. Οπως είπε, «πίσω από τα πολυτελή ξενοδοχεία και τα γκουρμέ εστιατόρια η πραγματικότητα είναι διαφορετική... Δουλεύουμε σε έναν κλάδο 10 και 12 ώρες ανασφάλιστοι ή μισοασφαλισμένοι, είτε στη σεζόν στην καυτή άμμο είτε στους 40 βαθμούς Κελσίου στο κέντρο της πόλης, που καμαριέρα μπορεί να καθαρίζει 30 και 35 δωμάτια σε μια βάρδια, ο μάγειρας να καίγεται στις κουζίνες και ο διανομέας να πηγαίνει παραγγελίες με καύσωνα και βροχή θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Και τα κέρδη μεγαλώνουν κάθε χρόνο γιατί πρόκειται για κλάδο με πάνω από 10 διαφορετικές μορφές απασχόλησης, με ένα οπλοστάσιο που επιτρέπει στους εργοδότες να επιλέγουν το καλύτερο μείγμα... εκμετάλλευσης! Αυτήν ακριβώς την κατάσταση έρχεται να εντείνει και να γενικεύσει με πολλούς τρόπους αυτό το νομοσχέδιο. Είναι ένα νομοσχέδιο που έρχεται κατά παραγγελία της μεγαλοεργοδοσίας από τον ΣΕΒ και τον ΣΕΤΕ».

Κατέληξε λέγοντας ότι «έχουμε απέναντί μας ένα νομοσχέδιο που καταργεί κάθε έννοια σταθερής δουλειάς. Βάζει εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, προβλέπει ποινές για την απεργία και τους απεργούς, σαν να είναι έγκλημα η απεργία και εγκληματίες οι απεργοί. Εχει ξεκάθαρο στόχο το ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές μέσα στους χώρους δουλειάς. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον φόβο και την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους... Ξέρουμε καλά ότι φοβούνται. Ξέρουν ότι οι εργαζόμενοι αργά ή γρήγορα θα σηκώσουν κεφάλι και παίρνουν τα μέτρα τους. Πρέπει να ξέρουν όμως ότι οι εργαζόμενοι μπορούν, αν το θελήσουν, να πετάξουν στα σκουπίδια τους νόμους τους».