Οι εξελίξεις της προηγούμενης βδομάδας, η συνεχώς αυξανόμενη καταδίκη των μέτρων από πλατιά στρώματα εργαζομένων, η συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων στην απεργία στις 11 Απρίλη, το τράβηγμα στον αγώνα και νέων δυνάμεων φέρνουν τη σφραγίδα της ανυποχώρητης στάσης του ΠΑΜΕ, της καθημερινής δράσης του και των θέσεων που προέβαλλε όλο το προηγούμενο διάστημα.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με συνέπεια και σταθερότητα, στάθηκαν στο ύψος των υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει απέναντι στα εκατομμύρια απεργών την άνοιξη του 2001. Η ξεκάθαρη άρνηση του ΠΑΜΕ, να προσχωρήσει στον πολυδιαφημισμένο «κοινωνικό διάλογο», η πλούσια και πολύμορφη δράση του, με συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, η αυξημένη παρουσία των στελεχών του στους χώρους δουλιάς, ήταν μια σημαντική συμβολή, ώστε με την ανακοίνωση και του «πακέτου Ρέππα» οι εργαζόμενοι να μη βρεθούν απροετοίμαστοι.

Οι εργαζόμενοι έχουν στα χέρια τους, ήδη, μια σημαντική παρακαταθήκη. Την απεργία που έγινε στις 3 Απρίλη, στην οποία συμμετείχαν 17 δευτεροβάθμιες οργανώσεις και 350 και πλέον σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Συνιστά, ήδη, αυτό ένα ακόμα βήμα στην παραπέρα ενίσχυση της πάλης, κόντρα στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης. Η μεγάλη επιτυχία αυτής της κινητοποίησης ήταν μια επιπλέον απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι - ακόμα και όταν κάποιοι στις κορυφές δε θέλουν - μπορούν. Η πίεση, που άσκησε αυτός ο απεργιακός αγώνας, η αποκάλυψη των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων, ανάγκασε και τις ηγεσίες των παρατάξεων ΔΑΚΕ -ΑΠ να συμφωνήσουν στην απεργιακή κινητοποίηση στις 18 του Απρίλη.

***

Η μάχη πρέπει να δοθεί συντεταγμένα, με όλες τις δυνάμεις και όλα τα μέσα. Οι εργαζόμενοι, με αποφασιστικότητα και ετοιμότητα, χρειάζεται να δώσουν απάντηση σε κάθε είδους απεργοσπαστικό μηχανισμό. Να αντιπαλέψουν την εργοδοτική τρομοκρατία, να πάρουν, ουσιαστικά, μέτρα περιφρούρησης της απεργίας.

Σ' αυτήν τη μάχη κανένας δεν περισσεύει. Απ' αυτό το μετερίζι, κανένας δεν μπορεί να λείψει. Κάθε ένας εργαζόμενος έχει ύψιστο χρέος να βρεθεί στο πόστο του. Εκεί, όπου τον καλεί το συμφέρον του, το δίκιο του, το δικαίωμα των παιδιών του.

Κάθε συνδικαλιστής, που προβληματίζεται, που διαπιστώνει τον αντεργατικό χαρακτήρα των μέτρων - που πλέον είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού - που αντιτίθεται στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ, πρέπει να μπει στον αγώνα. Κανένας δε δεσμεύεται από καμιά «κομματική γραμμή» υπεράσπισης των μέτρων ή υπονόμευσης του αγώνα, όταν καταπατούνται και πετσοκόβονται οι συντάξεις, όταν στραγγαλίζονται τα Ταμεία και τα αποθεματικά τους δίνονται πεσκέσι στο Χρηματιστήριο.

***

Και, βέβαια, είναι φανερό ότι οι εξελίξεις αυτές επιβάλλουν την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, των κνιτών, των φίλων του Κόμματος. Πριν απ' όλα, για την επιτυχία της απεργίας, αλλά και στη συνέχεια για την κλιμάκωση, με επόμενο σταθμό το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς.