Την κατάσταση στην Ειδική Αγωγή, στην Εκπαίδευση και Πρόνοια στην Κεντρική Μακεδονία και την πρόταση του ΚΚΕ για το δικαίωμα στην ουσιαστική ένταξη στη ζωή, θα παρουσιάσει η ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας, σε εκδήλωση που θα πραγματοποιήσει την Κυριακή 10 Δεκέμβρη, στις 11 π.μ., στο αμφιθέατρο 3 του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη.

Η εκδήλωση απευθύνεται στους εργαζόμενους στην Ειδική Αγωγή, στους γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και σε φοιτητές παιδαγωγικών τμημάτων, τμημάτων Ειδικής Αγωγής και Υγείας, αλλά και σε όλους όσοι αγωνιούν για την κατάσταση με την Ειδική Αγωγή.

Την κεντρική ομιλία θα κάνει η Αγγελική Γκούσκου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρεμβάσεις θα γίνουν από την Λένα Τσαγρή, κοινωνική λειτουργό, γραμματέα του ΔΣ του ΣΕΕΠΕΑ Κεντρικής Μακεδονίας, μέλος του ΔΣ του ΠΟΣΕΕΠΕΑ και μέλος της ΤΕ Εκπαιδευτικών Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, και την Γωγώ Κάκαρη, ψυχολόγο, γραμματέα του Σωματείου Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή Κεντρικής Μακεδονίας και μέλος της ΤΕ Υγείας Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Με την ολοκλήρωση των ομιλιών θα ακολουθήσει συζήτηση.

Το ζήτημα της Ειδικής Αγωγής δεν απασχολεί για πρώτη φορά τις Κομματικές Οργανώσεις της Κεντρικής Μακεδονίας. Εδώ και χρόνια, με επισκέψεις στα σχολεία και σε δομές Πρόνοιας, με επαφές με συλλόγους γονέων και φορείς, έχει αναδειχτεί τόσο μέσα στη Βουλή, όσο και στα Δημοτικά Συμβούλια η αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ειδική Αγωγή στη Θεσσαλονίκη αλλά και στους γύρω νομούς. Ενώ παράλληλα τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ μέσα από τους φορείς και τα σωματεία που δραστηριοποιούνται έχουν αναδείξει με κάθε τρόπο (παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις) τα προβλήματα στην Ειδική Αγωγή.

Την ίδια ώρα, βέβαια, το ΚΚΕ δεν καταγράφει απλώς τα προβλήματα, αλλά έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, ώστε να δοθούν λύσεις. Προτάσεις, όμως, οι οποίες «σκοντάφτουν» διαρκώς στη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τους «επενδυτικούς στόχους» της κάθε κυβέρνησης και γι' αυτό θεωρούνται «μη ρεαλιστικές» και «μη επιλέξιμες». Η Ειδική Αγωγή αποτελεί από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του πώς εκφράζεται η λογική του «κόστους - οφέλους», τι σημαίνει να πέφτει όλο το βάρος στις οικογένειες των ΑμεΑ και στην ατομική ευθύνη. Τι σημαίνει το κράτος να μην αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες, αφήνοντας έτσι εύφορο έδαφος στους διάφορους επιχειρηματίες για να κερδοφορούν σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που αναζητούν μια λύση.

Ολα αυτά δεν αποτελούν έμπνευση μόνο της σημερινής κυβέρνησης, αφού στα ίδια μονοπάτια κινήθηκαν και όλες οι προηγούμενες, ούτε όμως και ελληνική πρωτοτυπία, αφού όσα υλοποιούνται στην Ελλάδα είναι πιστά στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

Πώς εκφράζονται στην πράξη τα παραπάνω, το δείχνουν μόνο λίγα από τα δεκάδες παραδείγματα στη Θεσσαλονίκη.

Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις «σχολείων» που στεγάζονται σε καταστήματα πολυκατοικίας χωρίς αυλή (ΕΕΕΕΚ Κορδελιού), σε πολυώροφα κτίρια χωρίς ασανσέρ (1ο ΕΝΕΕΓΥΛ Αν. Θεσ/νίκης), σε ενοικιαζόμενα ημιυπόγεια (2ο ΕΝΕΕΓΥΛ Αν. Θεσ/νίκης), σε πρώην βιομηχανικούς χώρους που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς τρωκτικά και καταβάλλεται ενοίκιο 18.000 ευρώ τον μήνα (ΕΕΕΕΚ Πυλαίας - Χορτιάτη), σε λυόμενη κατασκευή του 1978 (ΕΝΕΕΓΥΛ Πεύκων) κ.ά.

Ανάλογα προβλήματα υποδομών εντοπίζονται και στα Τμήματα Ενταξης. Εκεί - αν έχει ιδρυθεί τμήμα ένταξης και αν έχει προσληφθεί εκπαιδευτικός - τότε θα πρέπει να επιλέξει αν θα κάνει μάθημα σε κάποιο διάδρομο του σχολείου, στην αποθήκη ή σε αίθουσα που χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό (π.χ. εργαστήριο πληροφορικής).

Τα ζητήματα των υποδομών, όμως, δεν είναι τα μοναδικά. Σοβαρό πρόβλημα υπάρχει με τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού, τόσο στα Ειδικά Σχολεία (λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγοι κ.ά.), όσο και στα γενικά (παράλληλη στήριξη, σχολικός νοσηλευτής). Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σήμερα που κοντεύει να ολοκληρωθεί το Α' τρίμηνο υπάρχουν δεκάδες κενά σε εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης, αλλά και ΕΕΠ/ΕΒΠ. Και αυτά, όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες, αλλά με βάση τους αλγόριθμους του υπ. Παιδείας, που έχει δώσει κατεύθυνση να «μοιράζεται» ένας εκπαιδευτικός σε 2 και 3 μαθητές, που δεν επιτρέπει ένα παιδί να έχει και παράλληλη στήριξη και σχολικό νοσηλευτή ταυτόχρονα, που στέλνει λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές σε 2 Ειδικά Σχολεία για να «μπαλώσει» όπως - όπως τα κενά.

Αλλά και πάλι τα προβλήματα δεν τελειώνουν. Γιατί σημαντικό ζήτημα αποτελεί και η μεταφορά των παιδιών από και προς το σχολείο. Στην Κ. Μακεδονία φέτος η κατάσταση με τις ελλείψεις μεταφορών έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με δεκάδες δρομολόγια να είναι ακόμα στον «αέρα». Ομως, ειδικά στην Ειδική Αγωγή είναι ακόμα πιο οξυμένο το πρόβλημα, μιας και από την αρχή της χρονιάς για περίπου 500 παιδιά ΑμεΑ δεν είχε εξασφαλιστεί η μεταφορά τους και έτσι αποκλείονται από την εκπαιδευτική διαδικασία με ευθύνη του κράτους. Αυτά τα παιδιά έρχονται να προστεθούν στα 100άδες ακόμα παιδιά με αναπηρίες που δεν έχουν καμία πρόσβαση σε δημόσια εκπαιδευτική δομή και αποτελεί κοινό μυστικό ότι δεν πρόκειται να πάνε ποτέ σχολείο.

Για την απαρίθμηση των προβλημάτων θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες ακόμα και στην εκδήλωση θα αναφερθούν όλα αναλυτικά. Ομως δεν μπορούμε να παραλείψουμε να τονίσουμε ότι το κτιριακό, οι υποδομές, οι ελλείψεις προσωπικού και οι μεταφορές αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Κομβικά ζητήματα είναι αυτό της απουσίας διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης που έχουν να κάνουν και με τις ανεπάρκειες του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και με τις ελλιπείς δομές (π.χ. σε όλη τη Θεσσαλονίκη υπάρχουν μόλις 2 ΚΕΔΑΣΥ που με το ελάχιστο προσωπικό δεν προλαβαίνουν να κάνουν διάγνωση ούτε στα μισά παιδιά), καθώς και αυτό της απουσίας οποιασδήποτε δημόσιας δομής μέριμνας και πρόνοιας για όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν και χρειαστεί να αυτονομηθούν, ή αναγκαστούν να ζήσουν χωρίς τους γονείς τους. Ακόμα και αυτό το κενό το «λύνουν» οι ίδιοι οι γονείς με την ίδρυση των λεγόμενων Κέντρων Ημέρας, με δικούς τους πόρους, αναζήτηση χορηγών, και παρακάλια σε κρατικούς φορείς (δήμους, Περιφέρεια, υπουργεία). Ομως, και πάλι, σε όλη την Κ. Μακεδονία λειτουργούν 14 τέτοια κέντρα, καλύπτοντας ένα ελάχιστο ποσοστό όσων παιδιών τα έχουν ανάγκη.

Ολα αυτά σε συνδυασμό και με τα ζητήματα του περιεχομένου της εκπαίδευσης και στήριξης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και αναπηρίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που οι συνέπειές του έχουν άμεσες επιπτώσεις στα ίδια τα παιδιά και τις οικογένειές τους, όπως και τους εκπαιδευτικούς και το υπόλοιπο προσωπικό που όσο και αν προσπαθούν πέφτουν συνεχώς σε τείχη και αδιέξοδα. Ετσι, εκ των πραγμάτων, η μεγάλη πλειοψηφία των ΑμεΑ και των οικογενειών τους αποκλείονται από την κοινωνική ζωή και όλες τις πτυχές της.

Διέξοδος, βέβαια, υπάρχει. Και αυτή θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο της εκδήλωσης. Είναι η πρόταση του ΚΚΕ, η οποία πατάει πάνω στις υπάρχουσες δυνατότητες της εποχής. Στο γεγονός ότι σήμερα υπάρχει επαρκές εξειδικευμένο και έμπειρο επιστημονικό προσωπικό, ότι οι τομείς της παιδαγωγικής και της ιατρικής έχουν κάνει άλματα στην αντιμετώπιση παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και αναπηρίες, ότι υπάρχει και η αντίστοιχη τεχνολογική ανάπτυξη για να στηρίξει αυτήν την προσπάθεια. Το ζήτημα είναι πως όλα αυτά, για ένα κράτος που μόνο του μέλημα είναι να στηρίζει τους επενδυτές και τους επιχειρηματικούς ομίλους, αποτελούν κόστος. Γι' αυτό δεν επιλέγει να δαπανήσει κονδύλια για τις ανάγκες αυτών των παιδιών. Αντίθετα επιλέγει να αφήνει ανοιχτά πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματίες της Ειδικής Αγωγής. Οπότε με έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, που στο επίκεντρό του θα έχει τις ανάγκες όλων των παιδιών και όχι τα κέρδη των λίγων, και τα ΑμεΑ θα εξασφαλίσουν την ουσιαστική ένταξή τους στη ζωή, θα ζήσουν τη ζωή τους όπως την ονειρεύονται, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά.