Την περίοδο της πανδημίας, με τη μετατροπή όλων των νοσοκομείων σε «μιας νόσου», ανάμεσα στις πολλές άλλες συνέπειες για τον λαό ήταν και η αναβολή χιλιάδων χειρουργείων, αφού δεν υπήρχαν ούτε διαθέσιμα κρεβάτια στις κλινικές, ούτε ΜΕΘ, ούτε προσωπικό. Θύματα αυτής της εγκληματικής κατάστασης στα νοσοκομεία ήταν και πολλές χιλιάδες παιδιά, που τα χειρουργεία τους στα παιδιατρικά νοσοκομεία καθυστέρησαν για μήνες ή και για χρόνια. Η κυβέρνηση ισχυριζόταν τότε ότι η «απορρύθμιση» θα τελείωνε με το τέλος και της πανδημίας, χωρίς βέβαια να δίνει δεκάρα για το αν η καθυστέρηση σ' ένα σοβαρό χειρουργείο θα μπορούσε να αποβεί έως και μοιραία για τον ασθενή. Η πανδημική έξαρση τελικά εκτονώθηκε, αλλά τα χειρουργεία δεν μπήκαν ποτέ σε «σειρά». Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού οι τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές έκαναν αδύνατο να εξυπηρετηθούν τα χιλιάδες συσσωρευμένα χειρουργεία. Τα παιδιά ήταν κι εδώ τα μεγάλα θύματα, αφού πολλά απ' αυτά ...ενηλικιώθηκαν περιμένοντας να μπουν στο χειρουργείο!