Η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ξεκίνησε το 1951, ως ένωση των βιομηχανιών του άνθρακα και του χάλυβα της Δυτικής Ευρώπης (Βέλγιο, Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες και Λουξεμβούργο), μετά από πρόταση του υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, δημιουργώντας την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), με τη Συνθήκη του Παρισιού. Η ένωση αυτή ήταν προς όφελος των λαών των χωρών αυτών; Οχι βέβαια. Οι αστικές τάξεις των χωρών αυτών αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - κρατείστε το αυτό, μετά τον πόλεμο - ισχυριζόμενοι την οικονομική ανάπτυξη, την αύξηση της απασχόλησης και την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου, την ασφάλεια και την ευημερία, βρήκαν έτοιμο έδαφος κερδοφορίας και έβαλαν πλώρη για αύξηση του πλούτου τους. Μέλι υπήρχε πολύ (στον άνθρακα και στον χάλυβα τότε) και έπρεπε να βουτήξουν το δάκτυλό τους οπωσδήποτε. Μέσω των αστικών κυβερνήσεων προχώρησαν στην παραπάνω ένωση, αλυσοδένοντας τους εργάτες με τα δεσμά της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας. Μόνο ευημερία δεν είδαν οι λαοί.

Στο ίδιο μοτίβο και βλέποντας οι κεφαλαιοκράτες ότι το μέλι αυξάνεται και η πίτα μεγαλώνει, ότι «αυγατίζουν» τα κέρδη τους δηλαδή, αφού πλέον απλώνουν τα φτερά τους και πέραν των εθνικών τους συνόρων, με την εκμετάλλευση και άλλων εργατών, μέσω των αστικών κυβερνήσεων των ίδιων ως άνω χωρών, το 1957, υπέγραψαν τη Συνθήκη της Ρώμης, δημιουργώντας την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (Euratom). Πεδίο δόξης λαμπρό για κέρδη για τους ίδιους, για τους λίγους, σε βάρος των πολλών, των λαών.

Η αστική τάξη της Ελλάδας, οι επιχειρηματικοί/μονοπωλιακοί όμιλοι, βλέποντας μια πίτα που ολοένα μεγαλώνει, έβαλε πλώρη να πάρει κομμάτια της. Ετσι, το 1981 η Ελλάδα, με κυβέρνηση της ΝΔ, προσχωρεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ο ελληνικός λαός κέρδισε από την προσχώρηση αυτή; Οχι βέβαια. Το μόνο που είδε ο λαός μας διαχρονικά είναι μια βάρβαρη πολιτική σε βάρος του, που υπηρέτησαν πιστά οι κατ' επίφαση σωτήρες του, οι αστικές κυβερνήσεις που διαχρονικά κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, με τα κόμματα στήριξής τους).

Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές οικονομικό και γεωστρατηγικό περιβάλλον, με τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από τη μία και Κίνα - Ρωσία από την άλλη, να εντείνουν τις αντιπαραθέσεις τους, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν θα μπορούσε να μείνει απαθής, άβουλη και αμίλητη. Οι άδικοι πόλεμοι που ξεσπούν στη γειτονιά και πέριξ της Ευρώπης, με την ευλογία και βοήθεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σε περιοχές για τον έλεγχο και διαχείριση πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενεργοποίησαν τα αντανακλαστικά των αστικών τάξεων της ΕΕ. Ωθησαν τις αστικές κυβερνήσεις των χωρών - μελών της να λάβουν αποφάσεις, ώστε ο οργανισμός να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και να εντάξει τάχιστα στην ατζέντα του αποφάσεις δημιουργίας στρατιωτικών δυνάμεων και να ταχθούν υπέρ και δίπλα στη συμμαχία ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για από κοινού εξυπηρέτηση συμφερόντων τους, όταν τα συμφέροντα του ενός δεν έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του άλλου, με την ΕΕ να διακηρύσσει και την αυτοτελή στρατιωτική της δράση.

Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ τέθηκαν οι βάσεις για μια «Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» (ΚΕΠΠΑ) και μια «Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας» (ΚΠΑΑ), πολιτικές που ενισχύθηκαν έτι περαιτέρω με τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009, ώστε να βελτιωθεί η θέση της ΕΕ και να προχωρήσει σε δράση ευρωπαϊκών μονοπωλίων κατά των λαών. Η ΕΕ ενίσχυσε περαιτέρω τη στρατιωτικοποίησή της ως στρατιωτικο-οικονομικο-πολιτική διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία, με τη δημιουργία και ευρωστρατού και να παίξει σημαίνοντα ρόλο σε πολεμικές επιχειρήσεις (ιμπεριαλιστικούς πολέμους), όπου Γης, με όπλα, δίπλα δίπλα με τις «φίλιες» δυνάμεις της, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ΕΕ συμμετείχε μαζί με το ΝΑΤΟ σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Γιουγκοσλαβία (για τον διαμελισμό της), στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία και στη Λιβύη, ενώ εμπλέκεται ακόμη και σε επιχειρήσεις στην Μπουρκίνα Φάσο, στην περιοχή του Σαχέλ, στην Αφρική για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, στο μέτωπο των ανταγωνιστών ιμπεριαλιστών (Κίνα, Ρωσία, Τουρκία).

Για να μπορέσει όμως η ΕΕ να εκπληρώσει τους παραπάνω στόχους της, έπρεπε τα κράτη - μέλη της να αυξήσουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς τους για πολεμικές δαπάνες. Να υπενθυμίσω ότι πρόσφατα, τον αυξημένο έναντι του 2023 προϋπολογισμό της Ελλάδας για το 2024 για πολεμικές δαπάνες υπερψήφισαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Οι γνωστοί δηλαδή συγκυβερνητικοί αντιπολιτευόμενοι. Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα. Να μην ξεχνιόμαστε.

Η ΕΕ βέβαια πήγε και ένα βήμα παραπέρα και φάνηκε «γαλαντόμα» προς την Ελλάδα. Πώς να μην φανεί άλλωστε αφού οι αστικές κυβερνήσεις της χώρας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) σπρώχνουν τον λαό μας ολοένα και βαθύτερα σε ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, υιοθετώντας και ψηφίζοντας με χέρια και με πόδια όλα τα αντιδραστικά, αντιλαϊκά νομοσχέδια που καταστρώνει η ΕΕ. Γιατί φάνηκε «γαλαντόμα;». Το είπε περιχαρής ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, την 20.12.2023: «Ενα μακροχρόνιο αίτημα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων για την εξαίρεση των αμυντικών επενδύσεων από τον υπολογισμό του υπερβολικού ελλείμματος γίνεται για πρώτη φορά αποδεκτό». Αυτά είναι. Ετσι, για να μην κρυβόμαστε. «Διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων» είπε. Δηλαδή; ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Αυτές ήταν οι διαδοχικές κυβερνήσεις.

Ετσι λοιπόν συνεχίζεται το πάρτι δισεκατομμυρίων ευρώ για την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για τη χώρα μας. Εξοπλισμός όμως για ποιους; Για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού; Για την προάσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας; Οχι βέβαια. Εξοπλισμός για να μπορέσει από τη μία η ΕΕ να καταστεί αυτοτελής στρατιωτική δύναμη και από την άλλη να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εθνικών αστικών τάξεών της, παρά τις όποιες ενδοαστικές αντιπαραθέσεις τους. Ηδη βρίσκονται σε εξέλιξη δύο ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη γειτονιά μας, που αναγκάζουν τις αστικές κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ να παίρνουν μέτρα επί μέτρων. Ο ένας πόλεμος στην Ουκρανία, που κρατεί περί τα δύο χρόνια, με τα αντίπαλα στρατόπεδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και τη βοήθεια της ΕΕ από τη μία και Ρωσία - Κίνα από την άλλη. Ο άλλος πόλεμος που γενικεύεται στη Μέση Ανατολή, μετά την επί τετραμήνου επίθεση του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, που αγωνίζεται εδώ και 70 χρόνια για να αποκτήσει ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος. Αναγκάζονται οι κυβερνήσεις γιατί λυπούνται τους λαούς που εμπλέκουν οι ιμπεριαλιστές σε αυτούς τους πολέμους; Οχι βέβαια. Καμιά λύπηση. Αναγκάζονται γιατί, όπως προειπώθηκε, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γίνονται για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.λπ. και για να μπορέσουν επιχειρηματικοί/μονοπωλιακοί όμιλοι να διευρύνουν τις αγορές, να πωλούν την πραμάτεια τους. Οπλα, Ενέργεια, κατασκευές κ.λπ. Σε αυτά τα συμφέροντα ομνύει και η κυβέρνηση της ΝΔ, με την απροκάλυπτη υποστήριξη και των λοιπών αστικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.). Για αυτά τα συμφέροντα εμπλέκει τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και τον λαό μας.

Αμ το άλλο. Πού το πάτε το άλλο; Ουκρανία. Να μη χάσουν τα αστικά κόμματα της χώρας. Ακόμη και εκεί στις κατευθύνσεις της ΕΕ η αστική τάξη της Ελλάδας βλέπει τον δικό της αναβαθμισμένο ρόλο για μπίζνες. Και η χώρα; Στρατιωτική αποψίλωση. Οπλισμός μεταφέρθηκε από τα νησιά μας και όχι μόνο, για να ενισχύσει τη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία. Εφτανε όμως αυτό; Οχι. Για την αρχή καλά ήταν. Η ΕΕ, με την περιχαρή υποστήριξη των αστικών κομμάτων της χώρας, βλέποντας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί και δεν μπορεί να αποχωριστεί από την «καλή πλευρά της ιστορίας» (ιδέτε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) προχώρησε παραπέρα. Οπως ανέφερε ο Μπορέλ, τα κράτη - μέλη της ΕΕ έχουν ήδη στείλει στο Κίεβο στρατιωτική βοήθεια ύψους 28 δισεκατομμυρίων ευρώ και δεσμεύουν τουλάχιστον άλλα 21 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2024. Μέχρι τον Μάρτη θα έχουν παραδώσει στην κυβέρνηση Ζελένσκι άλλα 200.000 βλήματα πυροβολικού και μέχρι το τέλος του χρόνου πάνω από 1 εκατομμύριο. Πάρε πάρε λοιπόν. Χρήματα υπάρχουν.