Ενοχοι ζητούν συνενόχους...
Καταιγίδα σαρώνει τον κόσμο από καιρό. Η «νέα τάξη» προελαύνει ακάθεκτη παντού και επιβάλλει με τη βία και το αίμα την υποταγή των λαών στα κελεύσματα και τα συμφέροντα των ισχυρών. Η «παγκοσμιοποίηση» σαρώνει τις οικονομίες των μικρών χωρών και τις οδηγεί έτσι σε μεγαλύτερη φτώχεια. Στην Ευρώπη «χτίζεται» με την ΕΟΚ η αυτοκρατορία των τραστ και των μονοπωλίων και οι εργαζόμενοι μεταβάλλονται άρδην σε είλωτες των αφεντικών. Και το φριχτό μοντέλο της «κοινωνίας των δύο τρίτων», που καταδικάζει στην απόλυτη στέρηση εκατομμύρια υπάρξεις, προωθείται ήδη παντού και φυσικά και εδώ.
Καταιγίδα σαρώνει την οικουμένη και μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα κάλπες στήνονται στον τόπο μας με διεκδικητές της ψήφου μας τους δύο «μεγάλους» του δικομματισμού, που ευλογούν και προωθούν την επιστροφή του κόσμου στο μεσαίωνα και κάποιους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Αυτούς που δεν αντιτάσσουν ανοιχτά «όχι» στη φριχτή κατάσταση που διαμορφώνεται παγκοσμίως, αλλά απλώς επιζητούν να επέλθουν κάποιες «βελτιώσεις». Λες και αυτό είναι το ζητούμενο. Λες και αν αυτό ήταν, θα αποφάσιζαν ποτέ οι κρατούντες να επιφέρουν οποιαδήποτε αλλαγή. Ηθική, κύριοι, μέσα σε διαφθορείο είναι αδύνατο να βρεθεί!
Εκλογές έρχονται στον τόπο μας και με όλες αυτές τις καταστροφικές ανατροπές που συντελούνται γύρω μας, η απόφαση που θα πάρουμε για τη διάθεση της ψήφου μας έχει σαφώς, αυτή τη φορά, δεσμευτικό χαρακτήρα. Δεν μπορούμε, δηλαδή, να αχθούμε στην άλφα ή βήτα επιλογή, ωθούμενοι από κομματικές τοποθετήσεις του παρελθόντος, ατομικούς μικροϋπολογισμούς ή παγιδευμένοι από τα ψευτοδιλήμματα και τις κούφιες κορόνες των «μονομάχων». Η ψήφος μας αυτή τη φορά δεν μπορεί να έχει κομματικά κριτήρια, αλλά μόνο ηθικά και ένα μόνο δίλημμα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας: «Θα ταχθούμε σε ό,τι μας γυρίζει στη βαρβαρότητά ή θα αντισταθούμε σ' αυτή την πορεία προς τους σκοτεινούς χρόνους;»
Με άλλα λόγια δεσμευόμαστε πλέον από τη συνείδησή μας για το τι θα πράξουμε, όταν βρεθούμε μέσα στο παραβάν, στις 9 Απρίλη. Και θα το διαπιστώσουμε περίτρανα, όταν μπαίνοντας εκεί θα αισθανθούμε ότι δε θα είμαστε μόνοι, αλλά θα μας παρακολουθούν άπειρα βλέμματα. Θα μας βλέπουν οι απελπισμένοι άνεργοι, οι χρεοκοπημένοι μικρομαγαζάτορες, οι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι, οι εξοντωμένοι μισθωτοί, οι άστεγοι, οι νέοι με τα σβησμένα όνειρα, όλα τα θύματα της «νέας τάξης πραγμάτων», που ασπάζονται πλήρως ή με «διορθώσεις» οι ομομήτριοι του δικομματισμού και οι λοιποί διεκδικητές της ψήφου μας.
Ολοι αυτοί, λοιπόν, που έχουν καταδικαστεί στην ανέχεια και έχουν σπρωχτεί χωρίς έλεος στο περιθώριο, θα μας κοιτούν με μια απέραντη θλίψη αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους και, στ' αλήθεια, πώς θα μπορέσει κάποιος να μην κλονιστεί από αυτά τα τραγικά βλέμματα; Τι θα κάνει; Θα γυρίσει ψυχρά την πλάτη στην απελπισία των κοινωνικών ομάδων που έχουν ποδοπατηθεί και συνθλιβεί από τα προγράμματα της «σύγκλισης» και της ΟΝΕ; Και θα ψηφίσει - πώς, με ποια ψυχική αντοχή - τους θύτες αυτών των κουρσεμένων ανθρώπων ή όσους συμφωνούν με την ίδια πολιτική που όλο και περισσότερες ομάδες θα σπρώχνει στην απόγνωση και όλο και περισσότερο θα οδηγεί τον κόσμο στο χάος;
Να, λοιπόν, γιατί αναφέραμε προηγουμένως ότι αυτή τη φορά η ψήφος μας είναι δεσμευτική. Δεν είναι ψήφος κομματικής τοποθέτησης, αλλά ψήφος συνείδησης. Και αν θέλουμε να μη γίνουμε συνένοχοι σε όσα εγκληματικά γίνονται γύρω μας δεν έχουμε άλλο περιθώριο, παρά να αποδοκιμάσουμε τους θύτες των «εγκλημάτων» και όσους τα καλύπτουν με τη σιωπή τους ή την άτονη, για το θεαθήναι, «κριτική» τους!
Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Feeds
Συμπαράσταση στους κατοίκους του Στρυμονικού 
