Μετά από έναν πολύμηνο και ανυποχώρητο αγώνα, που κράτησε 6 μήνες, οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής συμφώνησαν στην υπογραφή νέας επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με σημαντικές αυξήσεις, επιδόματα και διατήρηση του 8ωρου.

Πάλεψαν και νίκησαν, συσπειρωμένοι στα τρία σωματεία τους, Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών Μεταλλείων Κασσάνδρας, Εργαζομένων Μεταλλείων Ολυμπιάδας «Στοά 59» και Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων «Αγία Βαρβάρα», έχοντας σύμμαχο την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη της εργατικής τάξη απ' όλη τη χώρα.

Ο αγώνας τους και η κατάληξή του έχουν μεγάλη και ευρύτερη σημασία, γιατί αναμετριούνται με ένα πολυεθνικό μεγαθήριο, με διεθνή δράση, που δραστηριοποιείται στην εξόρυξη ορυκτού πλούτου και μάλιστα στον χρυσό.

Την περασμένη Τετάρτη, μέσα από μαζική Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησαν στο θέατρο στη Μεγάλη Παναγιά περισσότεροι από 500 μεταλλωρύχοι, ενημερώθηκαν από τα σωματεία τους για τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με τη διοίκηση της «Ελληνικός Χρυσός» και αποφάσισαν την αποδοχή της τελικής πρότασης της εταιρείας και την υπογραφή νέας 3ετούς Επιχειρησιακής ΣΣΕ.

Κατάφεραν να αποσπάσουν αυξήσεις που φτάνουν στον βασικό μισθό 13% σε βάθος τριετίας, καθώς και εφάπαξ παροχές 7% υπολογισμένες επί του ετήσιου μεικτού μισθού, όταν όλα τα προηγούμενα 11 χρόνια, οι αυξήσεις τους συνολικά ανήλθαν σε 11%.

Επιπλέον, στην ΕΣΣΕ ενσωματώνονται επιδόματα (γάμου, γέννησης τέκνου, εισαγωγής σε ΑΕΙ-ΤΕΙ) και παροχές (επίδομα παιδικού σταθμού) καθώς και δωροεπιταγές την Πρωτοχρονιά και το Πάσχα που δίνουν επιπλέον ανάσα στο εισόδημα των εργαζομένων.

Σημαντική κατάκτηση αποτελεί η κατοχύρωση των 8ωρων βαρδιών, που επίσης θα αναγράφεται μέσα στην ΕΣΣΕ. Αυτή η κατάκτηση ήρθε κόντρα στα σχέδια της εργοδοσίας για 12ωρη 4ήμερη εργασία, με κατάργηση του συνόλου των αργιών, δηλαδή δουλειά 365 μέρες τον χρόνο, αλλά και ενάντια στο νομοθετικό οπλοστάσιο που διαδοχικά έχουν χτίσει οι κυβερνήσεις για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου και τη νομιμοποίηση της απλήρωτης εργασίας.

Οι μεταλλωρύχοι δεν σταματούν εδώ. Προετοιμάζουν νέους αγώνες για το επόμενο διάστημα, με αιτήματα αιχμής ζωτικά, που αφορούν τη μείωση των συντάξιμων χρόνων και την επαναφορά τους στα προ του 2012 όρια, τη δημιουργία Παραρτήματος Επιθεώρησης Μεταλλείων στη Χαλκιδική, την κατάργηση των εργολαβιών και των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Και δηλώνουν αποφασισμένοι να δώσουν κι αυτήν τη σύγκρουση οργανωμένα και αποφασιστικά.

Στη διαπραγμάτευση με την εργοδοσία πήγαν με τη δύναμη του δίκιου των αιτημάτων τους μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και με καθολική συμμετοχή στις μεγάλες πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις - σταθμούς για όλη την εργατική τάξη.

Βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αδιαλλαξία της «Ελληνικός Χρυσός», που αρχικά έδινε μηδενικές αυξήσεις και στη συνέχεια ψίχουλα, βάζοντας ταυτόχρονα σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή τους. Γιατί αυτό σήμαινε η πρόταση της εταιρείας για αύξηση 5% στον βασικό μισθό, με την προϋπόθεση εφαρμογής του νέου προγράμματος εργασίας που ήθελε να επιβάλει και προέβλεπε 12ωρη 4ήμερη εργασία και κατάργηση των αργιών, δηλαδή δουλειά 365 μέρες τον χρόνο!

Οι μεταλλωρύχοι δήλωσαν ότι δεν διαπραγματεύονται τη ζωή τους για τα κέρδη της. Και απάντησαν με κλιμάκωση του αγώνα με 24ωρες απεργίες που ξεκίνησαν τον Μάη και κορυφώθηκαν την τελευταία βδομάδα του Ιούνη. Με επαναλαμβανόμενες 24ωρες και 48ωρες απεργίες, έκλεισαν τα μεταλλεία για μία βδομάδα και μπλόκαραν τη φόρτωση του πλοίου με μετάλλευμα στις λιμενικές εγκαταστάσεις στο Στρατώνι.

Πραγματοποίησαν απεργιακές συγκεντρώσεις στην Ολυμπιάδα, στις Σκουριές, στο Στρατώνι, που γίνονταν όλο και πιο μαζικές.

Στις αρχές Ιούνη κατάφεραν την πρώτη νίκη ενάντια στην αναγκαστική επιβολή 11ωρης εργασίας στους εργαζόμενους της «Τεχνοχημικής», υπεργολάβου της «Ελληνικός Χρυσός».

Η εργολαβική εταιρεία ανέλαβε ως «λαγός» να επιβάλει την 11ωρη εργασία και να ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για όλες τις εργολαβίες και κυρίως για την «Ελληνικός Χρυσός». Στη συζήτηση της εργατικής διαφοράς, στην Επιθεώρηση Εργασίας στον Πολύγυρο, η «Τεχνοχημική» παραδέχτηκε ότι η προσπάθεια επιβολής διευρυμένων ωραρίων έγινε κατ' εντολή της «Ελληνικός Χρυσός».

Κάτω από την πίεση του αγώνα των εργαζομένων, αναγκάστηκε τελικά σε αναδίπλωση και επέστρεψε σε 8ωρο πρόγραμμα εργασίας. Η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας δεν πέρασε, η επίθεση στο 8ωρο αποκρούστηκε, καθώς στη συνέχεια και η «Ελληνικός Χρυσός» πήρε πίσω την πρόταση για 12ωρη - 4ήμερη εργασία.

Οι μεταλλωρύχοι απέδειξαν ότι οι μόνοι που μπορούν να βάλουν εμπόδια στους αντεργατικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, όπως οι πιο πρόσφατοι των Χατζηδάκη και Γεωργιάδη για το ξήλωμα του σταθερού εργάσιμου χρόνου, είναι αυτοί και οι αγώνες τους, συσπειρωμένοι στα σωματεία τους και αποφασισμένοι να συγκρουστούν με την πολιτική που τους τσακίζει.

Τις επόμενες μέρες έγιναν νέες 24ωρες και 48ωρες απεργίες, με στόχο την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και κοινωνικά επιδόματα, για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους.

Η εργοδοσία καθυστερούσε να μπει στην ουσιαστική διαπραγμάτευση και να απαντήσει στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, προσπαθώντας να υπονομεύσει τον αγώνα τους και να τους κουράσει. Ομως, έπεσε σε ...βράχο.

Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση των τριών σωματείων: «Οσο προσπαθείτε να μας διασπάσετε και να διαχωρίσετε τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, δίνοντας πότε κάτι περισσότερο στον έναν κλάδο (υπόγεια) και πότε στον άλλον (επιφάνεια), τόσο περισσότερο δυναμώνετε τις σχέσεις και την αλληλεγγύη μεταξύ μας. Γίναμε ένα σ' αυτόν τον αγώνα, δεν θα λυγίσει κανείς. Κύριοι, πέσατε σε βράχο, κάντε πίσω».

Οπως είπε στον «Ριζοσπάστη» ο Γιάννης Μάλαμας, πρόεδρος του Σωματείου Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών Μεταλλείων Κασσάνδρας, «θεωρούσαν ότι δεν θα αντέξουμε. Επειδή τα τελευταία χρόνια υπήρχε μία αδράνεια. Κοιτούσαμε πώς θα προχωρήσει η επένδυση. Η εταιρεία, αυτήν τη στάση την εξέλαβε σαν αδυναμία. Νόμιζε ότι βρήκε την ευκαιρία να έρθει με μια πρόταση ακραία, που θα καταργούσε κεκτημένα δικαιώματα. Πεισμώσαμε, γιατί δεν μας αρμόζει αυτή η συμπεριφορά, ούτε ως εργαζόμενους ούτε και ως κατοίκους μιας περιοχής με πολλές γενιές μεταλλωρύχων με αγωνιστικές παρακαταθήκες. Αποδείξαμε ότι αντέχουμε. Αποδείξαμε ότι όταν είμαστε ενωμένοι, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, να είμαστε νικητές. Και νικήσαμε. Θεωρούμε ότι είναι μία πολύ καλή Σύμβαση αυτή που συμφωνήσαμε. Και είναι ζήτημα ημερών να την υπογράψουμε».

Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτού του αγώνα έπαιξε η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, που εκφράστηκε πολύμορφα, αλλά και η στήριξή του από το ΚΚΕ, που ήταν καθημερινά δίπλα στους εργαζόμενους στις απεργιακές μάχες, με παρεμβάσεις στο Κοινοβούλιο, με την παρουσία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αυτό αναδείχθηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους, που αναγνώρισαν τη διαχρονικά συνεπή στάση του Κόμματος στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους και ένιωθαν πως έχουν έναν σταθερό σύμμαχο δίπλα τους.

Στο πλευρό των απεργών βρίσκονταν συνεχώς εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων, σωματείων άλλων κλάδων, μεταφέροντας τη συμπαράσταση των συναδέλφων τους, από όλη τη χώρα. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν και δύο συμβολικές κινητοποιήσεις στα γραφεία της «Ελληνικός Χρυσός» σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

Επίσης, σε ένδειξη έμπρακτης στήριξης, δεκάδες εργατικά σωματεία της Θεσσαλονίκης, τους πρόσφεραν και οικονομική ενίσχυση για τις ανάγκες του αγώνα τους. Μια προσφορά που οι μεταλλωρύχοι, στη συνέχεια, επέστρεψαν προσαυξημένη στους συναδέλφους τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, στηρίζοντας τον αγώνα τους για επαναλειτουργία της επιχείρησης.

«Παραδοσιακά, με κάθε περιοχή που λειτουργούν μεταλλεία, είχαμε πάντα σχέση αλληλεγγύης. Αυτό που ζήσαμε τώρα ήταν πραγματικά συγκλονιστικό. Νιώθαμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Οταν μιλούσαν οι εκπρόσωποι των σωματείων στους συναδέλφους, παίρναμε κουράγιο και δύναμη. Η συμπαράσταση που νιώσαμε, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα μας», είπε ο Γιάννης Μάλαμας.

Οι μεταλλωρύχοι τώρα προετοιμάζουν τις μάχες που έχουν μπροστά τους. Και το επόμενο «μεγάλο στοίχημα», όπως λένε, είναι να στριμωχτεί η εργοδοσία για να τηρήσει τη δέσμευση που προκύπτει και από τη σύμβαση με το κράτος, ότι οι 2.300 εργαζόμενοι που θα απασχολεί στα παραγωγικά τμήματα σε όλο το πεδίο, θα είναι εργαζόμενοι της «Ελληνικός Χρυσός» και δεν θα απασχολούνται μέσω εργολάβων.

Συνοψίζοντας την πορεία του αγώνα και την παραπέρα συνέχισή του, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, πρόεδρος του Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Μεταλλείων «Η Αγία Βαρβάρα», είπε στον «Ριζοσπάστη»:

«Εγινε μια συγκινητική προσπάθεια από όλους τους εργαζόμενους σε τρεις φάσεις. Η πρώτη αφορούσε την υπεράσπιση των κεκτημένων ετών, δηλαδή το 8ωρο και τις συνταγματικές αργίες. Με τον αγώνα μας και παρά την οικονομική αιμορραγία των απεργιών, καταφέραμε να κάμψουμε την αδιαλλαξία της εταιρείας.

Η δεύτερη αφορούσε την αξιοπρέπειά μας. Τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, κόντρα στον εργασιακό μεσαίωνα που ήθελαν να επιβάλουν.

Και η τρίτη είναι ότι καταφέραμε με τον αγώνα μας, μετά από χρόνια, να εξασφαλίσουμε ουσιαστικές, αξιοπρεπείς αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων σε βάθος τριετίας, κοινωνικά επιδόματα τα οποία θα ενισχύσουν παραπέρα το εισόδημά μας και θα λειτουργήσουν τονωτικά για την οικονομία της περιοχής.

Ο αγώνας μας άφησε παρακαταθήκη την προστασία του 8ωρου τουλάχιστον για τον κλάδο μας. Ο αγώνας δεν σταματάει. Θα πρέπει η "Ελληνικός Χρυσός" με την πολιτεία να εγγυηθούν τις 2.300 θέσεις εργασίας στα παραγωγικά τμήματα».