Στιγμιότυπο από τη Γενική Συνέλευση στη ΛΑΡΚΟ την περασμένη Τετάρτη

-- Μετά το κλείσιμο του εργοστασίου, σε τι φάση βρίσκεται πλέον ο αγώνας του Σωματείου και των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ;

-- Σε αυτή τη νέα φάση, εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε πλέον χωρίς εισόδημα και καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επιβίωση, τη ζωή μας στην περιοχή, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις σε τράπεζες, να καταφέρουμε σε τελευταία ανάλυση να βάλουμε ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι. Για πολλές οικογένειες το εισόδημα από τη ΛΑΡΚΟ ήταν το μοναδικό που έφτανε στο σπίτι.

Πρέπει λοιπόν να μείνουμε όρθιοι και να παλέψουμε για την εξασφάλιση εισοδήματος, χωρίς να εγκαταλείπουμε βέβαια τον αγώνα για την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ και την επιστροφή όλων των εργαζομένων στις δουλειές μας.

Στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας, αμέσως μετά την κοινοποίηση των απολύσεων, συζητήσαμε και καταλήξαμε ομόφωνα, σε μια πραγματικά μαζική συνέλευση, στο πλαίσιο, στους στόχους και στα αιτήματα του αγώνα μας από δω και πέρα.

Με προμετωπίδα την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, διεκδικούμε την καταβολή άμεσα επιδόματος 1.000 ευρώ έως ότου όλοι οι εργαζόμενοι ενταχθούν στα προγράμματα. Παράλληλα, διεκδικούμε μέτρα στήριξης που θα βελτιώσουν τους όρους ζωής, όπως ρυθμίσεις για δάνεια (στεγαστικά κ.τ.λ.), στήριξη με ειδικό επίδομα για τα παιδιά που σπουδάζουν, εξασφάλιση δωρεάν σίτισης και στέγασης, απαλλαγή από δημοτικά τέλη ή τέλη ύδρευσης από τους δήμους κ.λπ.

Αυτό το πλαίσιο το έχουμε καταθέσει στα αρμόδια υπουργεία και στις υπηρεσίες. Κυρίως όμως θέλουμε να γίνει κτήμα όχι μόνο των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, αλλά και όλου του λαού της περιοχής.

-- Πώς σχολιάζετε τις εξελίξεις και τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τη ΛΑΡΚΟ;

-- Με δυο λέξεις, επιβεβαιώνονται το ναυάγιο και η χρεοκοπία της πολιτικής τους, με την οποία αναμετρούμαστε εμείς οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια.

Ο τρόπος που έκλεισαν τη ΛΑΡΚΟ, φανερώνει το επόμενο βήμα, που είναι το πλιάτσικο. Απέλυσαν τους «φρουρούς» του εργοστασίου, τους εργαζόμενους.

Η ακύρωση των διαγωνισμών, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, επιβεβαιώνει τη θέση των Σωματείων. Η ΛΑΡΚΟ έχει τη δυνατότητα να παράξει ανοξείδωτο χάλυβα, νικέλιο και κοβάλτιο για μπαταρίες.

Κάτω από άλλες προϋποθέσεις, μπορεί με αυτήν την πρώτη ύλη να παράξει μέσα παραγωγής για την ανάπτυξη της βιομηχανίας της χώρας, που θα δώσει εργασία και αγαθά για τη βελτίωση της ζωής όλων των εργαζομένων. Με ναυαρχίδα τη ΛΑΡΚΟ υπάρχει η δυνατότητα να ανοίξουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και να παραχθούν προϊόντα που εισάγονται.

Αντί αυτού, έχουμε ένα ναυάγιο. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, η ανάπτυξη με κριτήριο τα γρήγορα και μεγάλα κέρδη των λίγων, οι κατευθύνσεις της ΕΕ, η πολιτική των «επενδύσεων», της «ανάπτυξης» και του «ανταγωνισμού» οδήγησαν τη ΛΑΡΚΟ στην απαξίωση και στο «λουκέτο».

Καπετάνιος του ναυαγίου της ΛΑΡΚΟ είναι η κυβέρνηση. Ο διορισμός της ειδικής διαχείρισης, που θα μείωνε το κόστος παραγωγής, ναυάγησε. Το μόνο κόστος που μειώθηκε ήταν το μισθολογικό! Το συνολικό κόστος υπερδιπλασιάστηκε.

Η εκκαθάριση εν λειτουργία, για να μην απαξιωθεί η ΛΑΡΚΟ, ναυάγησε. Η λειτουργία σταμάτησε σε μία περίοδο που οι τιμές του νικελίου ήταν στα ύψη και καταγράφηκαν πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ οικονομικής ζημιάς.

Η ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, για να γίνουν επενδύσεις που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητά της, τις θέσεις εργασίας και την ευημερία των τοπικών κοινωνιών, ναυάγησε.

Το επιχείρημα ότι το κράτος δεν έχει να χρηματοδοτήσει τη ΛΑΡΚΟ, ναυάγησε και αυτό. Από τη στιγμή που η ΛΑΡΚΟ μπήκε σε ειδική διαχείριση, έχουν σπαταληθεί 110 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, 50 εκατομμύρια εισέπραξε και άλλα 60 εκατομμύρια ευρώ διαθέτουν σήμερα για να διώξουν τους εργαζόμενους σε προγράμματα απασχόλησης πολύ μακριά από τη ΛΑΡΚΟ. 110+50+60 = 210.

Αυτά τα χρήματα ήταν αρκετά για να εξασφαλίσουν τον εκσυγχρονισμό της ΛΑΡΚΟ και την ανάπτυξή της στην κατεύθυνση παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, με παράλληλη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ακόμη και σήμερα υπάρχει πρόταση για να μπει σε εφαρμογή σχέδιο επαναλειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, με κεφάλαιο εκκίνησης τα 60 εκατομμύρια ευρώ που έχουν εγκρίνει για τα προγράμματα απασχόλησης και τα 20 εκατομμύρια ευρώ που έχει η ΛΑΡΚΟ στα ταμεία της.

Σε ό,τι αφορά το πρόστιμο των κρατικών ενισχύσεων που το παρουσιάζουν ως εμπόδιο, η κυβέρνηση να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την πλήρη αποτυχία του σχεδίου της και είτε να το πληρώσει είτε να το αποποιηθεί. Ετσι και αλλιώς, το πρόστιμο είναι μικρότερο από τα χρήματα που σπατάλησε για την απαξίωση και το «λουκέτο».

Η πλήρης χρεοκοπία της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης αποδεικνύει ότι ο κάθε καπιταλιστής - μεγαλοεπιχειρηματίας επενδύει με κριτήριο το μεγαλύτερο και πιο γρήγορο κέρδος. Αυτό είναι που κλείνει τα εργοστάσια και όχι ο αγώνας των εργαζομένων, που στην περίπτωσή μας ήταν για να παραμείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία και ανοιχτή, να συνεχίσει να λειτουργεί προς όφελος του λαού και των εργαζομένων.

Γίνεται πιο καθαρό σήμερα ότι το εμπόδιο σ' αυτό και γενικότερα στην προκοπή του λαού μας είναι το κέρδος και η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, του ορυκτού πλούτου από τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους.

-- Τι κλίμα επικρατεί στους εργαζόμενους και τι σχεδιάζει από δω και πέρα το Σωματείο;

-- Στους εργαζόμενους και στις οικογένειές μας περισσεύουν η οργή και η αγανάκτηση, ο θυμός από την εγκληματική απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε απολύσεις. Κανένας μας δεν μπορεί να χωνέψει ότι όλο αυτό το μεγαθήριο που το χτίσαμε εμείς, οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας με αίμα και ιδρώτα, τώρα να το αγναντεύουμε απέξω.

Αυτή η οργή και η αγανάκτηση, όμως, τροφοδοτούν την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον αγώνα. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από την καθολική σχεδόν συμμετοχή όλων των εργαζομένων στις δύο Γενικές Συνελεύσεις, ακόμη και με τις οικογένειές τους.

Δυναμώνει η συσπείρωση στο Σωματείο, δεν περνάνε τα σχέδια της κυβέρνησης να μας διασπάσει, να υπονομεύσει την αγωνιστική μας διάθεση, όσο κι αν ποντάρει στην κούραση που αντικειμενικά φέρνει ο μακρόχρονος αγώνας. Ποντάρει στην απογοήτευση και στην παραίτηση, αλλά εμείς αποδείξαμε ότι ακόμα δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη.

Είμαστε από γερό σκαρί, δεν θα ξεμπερδέψει μαζί μας! Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να μείνουμε όρθιοι, να επιβιώσουμε, παλεύοντας για την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, για να ζήσουμε στον τόπο μας.

Ο στόχος μας δεν είναι άλλος από το να ενισχυθούν η αγωνιστική ενότητα όλων των εργαζομένων, η συσπείρωση με το Σωματείο και το πλαίσιο πάλης που διαμορφώσαμε. Να γίνει πράξη το «Κανένας μόνος του», το «Ολοι για έναν και ένας για όλους».

Δημιουργούμε προϋποθέσεις για να δυναμώσουν η οργάνωση και η συμμετοχή όλων των συναδέλφων στον τόπο κατοικίας, στήνουμε στα χωριά μας «Στέκια αγώνα» για άμεση επαφή με τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους κατοίκους της περιοχής.

Προετοιμαζόμαστε για μαζική αγωνιστική απάντηση. Καθορίσαμε στην τελευταία Γενική Συνέλευση τους νέους αγωνιστικούς σταθμούς με κάθοδο στην Αθήνα μέχρι τέλος του Αυγούστου και κλιμακώνουμε με μαζική συμμετοχή στη ΔΕΘ.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια να δυναμώσει η κοινή πάλη, σε συμμαχία με τους δοκιμαζόμενους αγρότες και κτηνοτρόφους της περιοχής μας, τους επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους, τις γυναίκες και τα παιδιά μας, τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις και τους κλάδους της περιοχής. Ξέρουμε καλά ότι εκεί βρίσκεται η δύναμη του αγώνα, γιατί όλος ο λαός δοκιμάζεται και υποφέρει από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

-- Καθοριστικό ρόλο όλο το προηγούμενο διάστημα έπαιξε η αλληλεγγύη και η στήριξη στον αγώνα σας. Πώς εκφράζεται τώρα, σε αυτή τη νέα φάση;

-- Πράγματι, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τη δύναμη της αλληλεγγύης. Δεν θα μπορούσαμε να αντέξουμε 4,5 χρόνια τώρα σ' έναν μακροχρόνιο και δύσκολο αγώνα χωρίς την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης σε όλη την Ελλάδα, τη στήριξη και αλληλεγγύη των κατοίκων των περιοχών που ζούμε, των νέων και των παιδιών μας.

Εχουμε ζήσει συγκλονιστικές στιγμές από την έκφραση της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης με τους συναδέλφους, με τ' αδέρφια μας στα Λιπάσματα και τα Πετρέλαια Καβάλας, τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής, τους μεταλλεργάτες, τους λιμενεργάτες της COSCO, τους χιλιάδες εργάτες της Αθήνας στα συλλαλητήρια και τη συγκλονιστική διαδήλωση των 12 ωρών στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή.

Είχαμε και έχουμε σταθερούς συμπαραστάτες τα Εργατικά Κέντρα της Στερεάς, την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Φθιώτιδας, τους αγροτικούς συλλόγους, τους συλλόγους επαγγελματιών, τους φοιτητικούς συλλόγους και τους μαθητές της Λοκρίδας.

Η ενίσχυση, το δυνάμωμα της αλληλεγγύης τώρα στη νέα φάση παίρνουν ακόμα πιο επιτακτικό χαρακτήρα. Αλληλεγγύη με κάθε τρόπο, ηθική, υλική, με οργάνωση εκδηλώσεων. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό για εμάς ότι ο Σύλλογος «Γιάννης Σκαρίμπας» της Χαλκίδας, αυτές τις μέρες, μετά τις απολύσεις, οργάνωσε στα χωριά μας παραστάσεις Καραγκιόζη. Εχουμε επίσης προσκληθεί να πάμε στα Γιάννενα, στη μεγάλη εκδήλωση που οργανώνουν το Εργατικό Κέντρο και τα σωματεία της περιοχής.

Και βέβαια, τώρα χρειάζεται και ανάμεσά μας να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη, η στήριξη του ενός στον άλλον. Το «Κανένας μόνος του» το κάνουμε πράξη! Θα γίνει για μας τρόπος ζωής, στάση αγώνα. Δεν θα λυγίσουμε και ας το πάρουν χαμπάρι!