-- Τότε στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών στη Γιουγκοσλαβία το 1999, πώς καταφέρατε οι ναύτες του «Θεμιστοκλής» και τα κανόνια πάγωσαν;

Νίκος Γαρδίκης: Την άνοιξη του 1999, με αφορμή την αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ ενάντια στην τότε Γιουγκοσλαβία, το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα είχε πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Η αντίθεση του λαού, που εκφραζόταν σχεδόν σε καθημερινή βάση, με διαδηλώσεις, καταλήψεις, με κάθε μέσο, επηρέαζε και τους ένστολους., και πρώτα και κύρια τους στρατευμένους που έκαναν τη θητεία τους.

Η είδηση διαδόθηκε πολύ πριν την επίσημη διαταγή... Το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» θα απέπλεε για την εμπόλεμη Αδριατική Θάλασσα υπό τις διαταγές του Αμερικανού ναυάρχου. Ατελείωτες συζητήσεις στα καταστρώματα. Κανένας δεν είχε ύπνο. Σφιγμένα χείλη και προβληματισμός. Το αντιτορπιλικό μια πολύβουη σφηκοφωλιά, δεμένο στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, που τον πλακώνει η ένοχη σιωπή.

Στις συζητήσεις τα βράδια εντάχθηκαν σχεδόν όλοι οι ναύτες του αντιτορπιλικού, κοντά 120 στρατεύσιμοι.

Η επιστολή μου δημοσιεύεται στις 14 Απρίλη 1999:

«Εκφράζω την κατηγορηματική μου αντίθεση στην υποχρεωτική συμμετοχή μου, με οποιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο τρόπο, στην υλοποίηση ή διευκόλυνση των εγκληματικών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ.

Την αντίθεσή μου στο να γίνω συνεργός στο έγκλημα, στο αιματοκύλισμα του λαού της Γιουγκοσλαβίας, που διαπράττουν οι πραγματικοί τρομοκράτες, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Γι' αυτό, αρνούμαι.

Δεν δέχομαι να μπω υπό δύο σημαίες.

Η σημαία του ΝΑΤΟ δεν μου ταιριάζει, όπως δεν ταιριάζει σε κανένα ελληνόπουλο.

Εχω σημαία! Εχω πυξίδα!».

Η πυξίδα του λαού και του πληρώματος του ελληνικού αντιτορπιλικού έδειχνε αγώνα κόντρα στα πολεμικά ιμπεριαλιστικά σχέδια. Της κυβέρνησης η πυξίδα έδειχνε αντίθετα... ΝΑΤΟ, ΕΕ, πύραυλοι, νεκροί, φωτιά, ερείπια...

Αναπόφευκτη σύγκρουση...

Τσουνάμι επιστολών διαμαρτυρίας και συμπαράστασης φαντάρων. Το «Θεμιστοκλής» γίνεται σύμβολο της άρνησης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ναύτες, σμηνίτες, στρατιώτες από όλη την Ελλάδα στέλνουν δημόσιες, επώνυμες ή ανώνυμες ομαδικές επιστολές...

ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.

Οι αναφορές και οι επιστολές τους κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης.

Τα βράδια μετά τη νυχτερινή κατάκλιση στο πλοίο οι ναύτες συζητάμε. Διαφωνίες, εντάσεις, τσακωμοί, συμφωνίες, αποφάσεις, φόβος, εμψύχωση. Δυνατά συναισθήματα, πρωτόγνωρα για όλους.

Η αντίδραση στη συμμετοχή του πλοίου απομονώνει τη διοίκηση. Παίρνουν θάρρος υπαξιωματικοί και αξιωματικοί. Οι ανθυπασπιστές ενημερώνουν τον κυβερνήτη ότι δεν θα «γεμίσουν». Σε καμία περίπτωση δεν θα βομβαρδίσουν τη Γιουγκοσλαβία! Οι επιστολές του πληρώματος πολλαπλασιάζονται. Ναύτες, υπαξιωματικοί... Ενας υποπλοίαρχος δηλώνει ότι δεν ακολουθεί.

Το κύμα συμπαράστασης δίνει νέα ώθηση στις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις. Τα ΜΑΤ φυλάνε τον Ναύσταθμο. Ο Ναύσταθμος πολιορκείται από τα εργατικά σωματεία του Περάματος.

Ξημέρωμα 21ης Απρίλη 1999. Ολο το πλήρωμα στα καταστρώματα παραταγμένο. Η Κυνοσούρα είναι γεμάτη λαό. Συγγενείς, φίλοι, εργάτες, πανό. Την ησυχία της αυγής σκίζουν τα συνθήματα από την ακτή.

«ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΗΠΑ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ».

Η διοίκηση πήρε μέτρα. Αδικος κόπος. Ημασταν παντού. Η σημαία του ΝΑΤΟ, που κυμάτιζε αρχικά στον ιστό, βρέθηκε να πλέει στην Αδριατική. Υπογραφές. Νέες επιστολές. Νέες αναφορές...

«Γυρίστε μας πίσω. Δεν υπηρετούμε το ΝΑΤΟ».

Οι αντιδράσεις συνεχίστηκαν στα νερά της Αδριατικής και στο Μπάρι της Ιταλίας, μέχρι που τελείωσε ο πόλεμος.

Ετσι κατάφεραν οι ναύτες το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» να πλέει βουβό, απείθαρχο, άπραγο και κυρίως με παγωμένα πυροβόλα και εκτοξευτήρες πυραύλων.