Για άλλη μια φορά η προσπάθεια της κυβέρνησης να δικαιολογήσει την εγκληματική πολιτική σε βάρος της ΛΑΡΚΟ «πήγε κουβά». Το επιχείρημα ότι η ΛΑΡΚΟ και τα ελληνικά νικελιούχα κοιτάσματα (μοναδικά στην ΕΕ) απαξιώθηκαν επειδή η «αγορά» καλύπτει τις ανάγκες της από τα «πλούσια» και «άπειρα» κοιτάσματα της Ινδονησίας έπεσε στο κενό. Από τον Μάη του 2022 η κυβέρνηση της Ινδονησίας έχει ανακοινώσει ότι τα αποθέματα νικελίου της χώρας, που είχαν παρουσιαστεί ως τεράστια, ήταν πεπερασμένα και ότι τα γνωστά αποθέματα νικελίου υψηλής ποιότητας ενδέχεται να εξαντληθούν μέχρι το 2031, τα δε αποθέματα νικελίου χαμηλής ποιότητας μέχρι το 2036. Στις αρχές αυτού του μήνα, η Γενική Διεύθυνση Ορυκτών και Ανθρακα της Ινδονησίας επανέλαβε τις προειδοποιήσεις και ζήτησε «ορθολογική διαχείριση». Τι προκύπτει, λοιπόν; Οτι οδήγησαν συνειδητά τη ΛΑΡΚΟ σε αδιέξοδο, σε βάρος των παραγωγικών δυνατοτήτων και της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας, επειδή το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα έχουν βάλει σε κατάσταση «αναμονής» τα ελληνικά κοιτάσματα, περιμένοντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις κερδοφορίας για να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε επένδυση (χρηματοδοτικά εργαλεία, άδειες, ανταγωνιστικές συνθήκες κ.λπ.). Καθόλου δεν τους απασχολεί αν καταστρέφονται χιλιάδες εργαζόμενοι και ολόκληρες περιοχές. Οπως δεν τους ενδιαφέρει η απαξίωση μιας στρατηγικής σημασίας επιχείρησης. Το μόνο κριτήριο είναι η ατζέντα της ΕΕ και οι επιδιώξεις του κεφαλαίου, κάνοντας επίκαιρο και ρεαλιστικό το αίτημα του μεγαλειώδους αγώνα των εργαζομένων για επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ και ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της.