Μετά την έγκριση για χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικό έδαφος από τον απερχόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ, κλιμακώνεται επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα η σύγκρουση. Πιάνουμε λοιπόν τον μίτο από εκεί που τον άφησε ο Joseph Conrad με τον Kurtz στη νουβέλα «Η Καρδιά του Σκότους», δηλαδή με τον ιμπεριαλισμό των Ευρωπαίων στη ζούγκλα του Κονγκό. Εκείνη η μέγιστη σε ένταση κραυγή «Η φρίκη! Η φρίκη!» στην αφήγηση του Conrad αποτυπώνει τη σκαιά και γλίσχρα πολιτική του ιμπεριαλισμού στο τέλος του πρώτου τέταρτου του 21ου αιώνα.

Υπό αυτό το πρίσμα, και στον απόηχο της απόφασης Μπάιντεν, το ευρωατλαντικό στρατόπεδο (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) κλιμακώνει τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αυξάνοντας ραγδαία τους κινδύνους για τους λαούς. Στην πραγματικότητα, η έγκριση των χτυπημάτων σε ρωσικό έδαφος από τις ΗΠΑ, με τη σύμφωνη γνώμη του κύκλου των ΝΑΤΟικών και ΝΑΤΟφρόνων δυνάμεων της ΕΕ, αποτελεί το «εύφλεκτο υλικό» για την επέκταση ενός ολοκληρωτικού πολέμου. Από πολλές απόψεις, η έγκριση της χρήσης πυραύλων ATACMS μέσα σε θύελλα καπιταλιστικών ανταγωνισμών υποδηλώνει την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της πολιτικής.

Ηδη μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, το καλοκαίρι του 2023, το ΚΚΕ είχε επισημάνει πως οι αποφάσεις της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ήταν «φωτιά και λαύρα» για τους λαούς. Αλλωστε, σε αυτήν τη Σύνοδο διακηρύχθηκε η θέση ότι «η ασφάλεια δεν είναι περιφερειακή, αλλά παγκόσμια», στρώνοντας έτσι το έδαφος για το «παγκόσμιο ΝΑΤΟ», μέσω διεύρυνσης της συνεργασίας του ακόμα και με χώρες του Ινδο-Ειρηνικού. Ας σημειωθεί πάντως ότι από τον Δεκέμβρη του 2022 ο γγ του ΝΑΤΟ μιλούσε ανοιχτά για τον κίνδυνο ενός πλήρους πολέμου, προειδοποιώντας κυνικά πως «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο τρομερός πόλεμος στην Ουκρανία (...) μπορεί να γίνει πλήρης και να εξαπλωθεί σε έναν μεγάλο πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας».

Προηγουμένως, και συγκεκριμένα τον Φλεβάρη του 2022, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και αργότερα ο γγ του ΝΑΤΟ, με την ανοχή των κυβερνήσεων, αποδόμησαν τα σύνορα και την κυριαρχία των κρατών - μελών της ευρωατλαντικής συμμαχίας, εισάγοντας μια πρωτόγνωρα επισφαλή ορολογία στο πεδίο της διεθνούς πολιτικής: Μίλησαν για «ΝΑΤΟικά εδάφη» και «ΝΑΤΟική επικράτεια». Σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ προσπαθούν να σφραγίσουν την επικυριαρχία τους σε διάφορες περιοχές του κόσμου, η συγκεκριμένη ορολογία αποτελεί παράγωγο της νέας πολιτικής αντίληψης και του στρατηγικού σχεδιασμού «NATO 2030».

Το σχέδιο παρουσιάστηκε το 2020, αποδίδοντας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία ρόλο και ιδιότητα διεθνούς κοινότητας. Εξ ου και ο Κυρ. Μητσοτάκης βάφτισε τα ελληνικά νησιά «ΝΑΤΟικά». Επιπρόσθετα, έσπευσε να αποκαλέσει τη μεν πολιτική της υποχώρησης «πατριωτισμό της ευθύνης», τη δε εθνική κυριαρχία «σχετική έννοια». Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού συνιστούν επικίνδυνη παρέκκλιση και μέγιστη πολιτική πρόκληση. Στο μεταξύ, τόσο ο ίδιος όσο και οι ευρωΝΑΤΟικοί εταίροι προσπαθούν να επιβάλουν τη θέση ότι πρέπει «να μάθουμε να μοιραζόμαστε», σύμφωνα με τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας. Γι' αυτό και στο προπαγανδιστικό αφήγημα η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζεται με την προβιά του θεματοφύλακα της ασφάλειας, της ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ωστόσο η ευρωΝΑΤΟική της πολιτική, που - σημειωτέον - στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τις άλλες συστημικές, αστικές δυνάμεις, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τον λαό και την εργατική τάξη και, βέβαια, για τα ίδια τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Πρόδηλα ο πρωθυπουργός καλλιεργεί κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή κίβδηλες θέσεις ή/και αυταπάτες, θεωρώντας συνώνυμα της «ανεξαρτησίας» όσα διατύπωνε περί «υποχωρήσεων» και «εθνικής κυριαρχίας» ως «σχετικής έννοιας».

Είναι πάντως ιστορικά ενδιαφέρον να υπογραμμίσουμε πως τις σημερινές πολιτικές αντιφάσεις τις συναντά κανείς - κατ' αναλογία - στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα: «Εσείς λοιπόν πάντα λέτε "οι πόλεις πρέπει να 'ναι ανεξάρτητες", κι όμως εσείς οι ίδιοι αποτελείτε το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανεξαρτησία τους. Ο πρώτος όρος που βάζετε (...) είναι να σας ακολουθούν σ' όλες σας τις εκστρατείες. Πώς συμβιβάζεται όμως τούτο με την ανεξαρτησία; (...) Δεν σας ενδιαφέρει να κυβερνούν τούτοι οι άρχοντες σύμφωνα με τους νόμους, παρά να μπορούν να εξουσιάζουν τις πόλεις με τη βία, έτσι ώστε μοιάζει να σας αρέσουν τα τυραννικά καθεστώτα περισσότερο από τα συνταγματικά...».

Με επίκεντρο τα ευρωατλαντικά σχέδια, που ολοένα και περισσότερο ενσωματώνονται στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετατρέπει κυριολεκτικά τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, εκτείνοντας και εντείνοντας την ενεργότερη πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Συνολικά η εμπλοκή αποτελεί μια υπαρκτή απειλή, αφού η κυβέρνηση σέρνει τον λαό και τη χώρα στη μέγγενη του πολέμου. Απέναντι σε αυτήν την αστική δυστοπία, η διαχρονικά επίκαιρη σκέψη του Λένιν αποτελεί τη θεωρητική και πολιτική πυξίδα για τους αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που «φέρει μέσα του τον πόλεμο, όπως το σύννεφο την καταιγίδα».

Το βέβαιο είναι ότι η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με οξύτατα προβλήματα και χαοτικά φαινόμενα αστάθειας, τα οποία παίρνουν εγκληματικές διαστάσεις. Η ένταση και η έκταση των πολέμων - για παράδειγμα, το 2023 καταγράφηκαν παγκοσμίως 59 ένοπλες συγκρούσεις (αποτελεί τον μεγαλύτερο αριθμό από το 1946) - ενισχύουν τα έντονα δυστοπικά χαρακτηριστικά της εποχής μας.

Το ΚΚΕ μαζί με το εργατικό - λαϊκό κίνημα συνεχίζει τον αγώνα για ανατροπή της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Για απεμπλοκή από τις ΝΑΤΟικές δεσμεύσεις και τα συμφέροντα των τάξεων του κεφαλαίου, που βλέπουν νέα μεγάλα κέρδη από τον πόλεμο. Για απεμπλοκή της Ελλάδας από τη στρατιωτικοποίηση της πολιτικής και από όλα τα μέτωπα του πολέμου (Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Ερυθρά Θάλασσα κ.ο.κ.). Για κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που μετατρέπουν τον τόπο σε στόχο αντιποίνων.