Τις εντεινόμενες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ήρθε να αποτυπώσει άλλη μία Σύνοδος Κορυφής του G20 (των 20 ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη), με χαρακτηριστικές δηλώσεις συμμετεχόντων ηγετών χωρών για τον «όλο και πιο άγριο άνεμο που πνέει στις διεθνείς σχέσεις»...

Στο επίκεντρο των διαφωνιών στη σύνοδο που ολοκληρώθηκε την Τρίτη στο Ρίο ντε Τζανέιρο, βρέθηκαν μεταξύ άλλων οι αντιπαραθέσεις γύρω από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, για το μακελειό που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ με τη στήριξη των ευρωατλαντικών συμμάχων του στη Μέση Ανατολή, για τους όρους του διεθνούς εμπορίου, για την περιβόητη «πράσινη μετάβαση» κ.ά.

Χαρακτηριστικά, ο Γερμανός καγκελάριος Ο. Σολτς, εκφράζοντας τη «λύπη» του που το τελικό ανακοινωθέν της Συνόδου δεν ταυτίστηκε με την ευρωατλαντική προσέγγιση για τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή - δηλαδή δεν καθίσταται σαφές ότι «η Ρωσία είναι υπεύθυνη» για τον πρώτο και δεν αναγνωρίζεται το περιβόητο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» για τον δεύτερο - ανέφερε: «Είναι σαφές πόσο οι γεωπολιτικές εντάσεις επηρεάζουν και το G20. Ο άνεμος που πνέει στις διεθνείς σχέσεις γίνεται όλο και πιο άγριος. Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν διαφωνίες για τα ζητήματα...».

Ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν επίσης ότι οι συμμετέχοντες στη σύνοδο του G20 δεν σημείωσαν πρόοδο για να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα στις διαπραγματεύσεις στη Διεθνή Σύνοδο του ΟΗΕ για το Κλίμα (COP29) στο Μπακού. Επισήμαιναν χαρακτηριστικά ότι «δεν επανέλαβαν καν στην κοινή ανακοίνωσή τους τη δέσμευση υπέρ της "δίκαιης, συντεταγμένης και ακριβοδίκαιης μετάβασης" προς "την έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα στα ενεργειακά συστήματα", που έγινε στην προηγούμενη COP, στο Ντουμπάι».

Αλλες διαφωνίες αφορούσαν τα παζάρια και τις αντιθέσεις γύρω από συμφωνίες διεθνούς εμπορίου, με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμ. Μακρόν να επανέρχεται σε ενστάσεις που θέτει το Παρίσι για την υπό διαπραγμάτευση συμφωνία ΕΕ - Mercosur (Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη), η οποία εκτιμάται ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα της Γαλλίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

«Μας λένε συχνά ότι οι Γάλλοι είναι απομονωμένοι... Δεν είμαστε απομονωμένοι. Πρώτα απ' όλα, θέλω να συνεργαστώ με όλους εκείνους που μοιράζονται τις ίδιες θεμιτές ανησυχίες με εμάς. Πολωνοί, Αυστριακοί, Ιταλοί και πολλοί άλλοι στην Ευρώπη. Η Γαλλία εκφράζει απλώς αυτό που μεταφέρεται από πολλούς άλλους που έχουν συγκεκριμένες ανησυχίες (...) διότι προστατεύουμε την ικανότητά μας να τρέφουμε τους εαυτούς μας, και το κάνουμε ως Ευρωπαίοι. Η Γαλλία δεν είναι μόνη της, είμαστε αρκετοί», δήλωσε ο Μακρόν.

Την ίδια ώρα, με φόντο τις εντεινόμενες πιέσεις από τις ΗΠΑ προς την ΕΕ για τις μπίζνες της με την Κίνα, ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ συναντήθηκε στο περιθώριο της συνόδου στο Ρίο με τον Γάλλο ομόλογό του Εμ. Μακρόν, επισημαίνοντας την προθυμία του Πεκίνου να εμβαθύνει «τη στρατηγική επικοινωνία του με τη Γαλλία και να ενισχύσει την αμοιβαία επωφελή συνεργασία των δύο χωρών». Οπως είπε, «η Κίνα και η Γαλλία είναι αμφότερες ανεξάρτητες, ώριμες και υπεύθυνες δυνάμεις και η σχέση μεταξύ των δύο χωρών έχει μοναδική στρατηγική και παγκόσμια σημασία».

Με δεδομένες τις τεράστιες αντιθέσεις των αστικών τάξεων των κρατών του G20, το τελικό ανακοινωθέν της Συνόδου χαρακτηρίζεται από μια συρραφή διαπιστώσεων για τις διεθνείς εξελίξεις, σε συνδυασμό με ανέξοδα και ανεφάρμοστα ευχολόγια.

Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «ζούμε σε περιόδους μεγάλων γεωπολιτικών, κοινωνικοοικονομικών και κλιματικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων και κρίσεων, οι οποίες απαιτούν επείγουσα δράση». Παρατηρούνται μεν «καλές προοπτικές μιας "ομαλής" προσγείωσης της παγκόσμιας οικονομίας», αλλά προστίθεται ότι «πολλαπλά οι προκλήσεις παραμένουν και ορισμένοι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί εν μέσω αυξημένης αβεβαιότητας». Επισημαίνεται ακόμα ότι «η ανάπτυξη (των τελευταίων χρόνων) ήταν πολύ άνιση μεταξύ των χωρών, συμβάλλοντας στον κίνδυνο της οικονομικής απόκλισης» - την ώρα που η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι νόμος στον καπιταλισμό - όπως και ότι «στη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη παγκόσμια ανάπτυξη, οι προοπτικές βρίσκονται κάτω από τους ιστορικούς μέσους όρους».

Ακόμα, εντοπίζουν ότι «οι αυστηρές οικονομικές συνθήκες και οι ευπάθειες του χρέους, μεταξύ άλλων, θα μπορούσαν να προσθέσουν βραχυπρόθεσμη πίεση σε τεντωμένους δημόσιους προϋπολογισμούς εν μέσω αύξησης του κόστους χρηματοδότησης», για να δώσουν σύνθημα νέων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και κινήτρων προς όφελος των μονοπωλίων. Σε αυτό το πλαίσιο, ζητούν οι «προκλήσεις χρηματοδότησης» να βασιστούν «σε συνδυασμένα μέτρα πολιτικής που υποστηρίζουν την ανάπτυξη, κινητοποίηση εγχώριων πόρων, δημιουργία ικανοτήτων, ιδιωτικές ροές κεφαλαίου και στοχευμένη χρηματοδότηση της παραγωγής».

Από τη μεριά της, η Κίνα εστίασε στις προοπτικές που δημιουργεί ο λεγόμενος «Παγκόσμιος Νότος», ενώ επισήμανε ότι «το ανοιχτό εμπόριο συμβάλλει στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη - θεμέλιο για την οικοδόμηση ευημερίας», όπως ανέφερε και κεντρική ανάλυση στην «Κινεζική Ημερησία».

Καθόλου τυχαία, το Πεκίνο εξήρε την «αντίληψη» διακρατικών ενώσεων όπου δεν κυριαρχεί (ή από όπου απουσιάζει εντελώς) η Ουάσιγκτον (G20, Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, BRICS, Οικονομική Συνεργασία Ασίας - Ειρηνικού), ενώ υπογράμμισε ότι «η βιωσιμότητα βασίζεται στην παγκόσμια συνεργασία που δεν εμποδίζεται από δασμούς, άδικους φόρους, κυρώσεις ή πολιτικούς φραγμούς που εμποδίζουν το εμπόριο, τη διευθέτηση του εμπορίου και την ανταλλαγή ιδεών».

Εκφράζοντας δε ανοιχτά προβληματισμό για την «αντίθεση από την επερχόμενη κυβέρνηση στις ΗΠΑ», κάλεσε το G20 να προετοιμαστεί «για ένα πιο μαχητικό εμπορικό και οικονομικό μέλλον που θα διαμορφωθεί από αντιπροσώπους των ΗΠΑ που σκιάζουν τις φιλοδοξίες το G20 για την οικοδόμηση ενός δίκαιου κόσμου και ενός βιώσιμου πλανήτη».