Ολοκληρώθηκε την Κυριακή με επιτυχία το 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, με θέμα «Πόλεις του Κόσμου». Προβλήθηκαν 110 ταινίες, ενώ πραγματοποιήθηκαν και ενδιαφέρουσες παράλληλες εκδηλώσεις. Χτες το βράδυ ολοκληρώθηκε και το Καλαμάτα Short Docs, όπου φέτος συμμετείχαν 35 ταινίες μικρού μήκους από ολόκληρο τον κόσμο.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στο Φεστιβάλ και συνομίλησε με την διευθύντρια του Φεστιβάλ, Τζίνα Πετροπούλου, και την καλλιτεχνική διευθύντρια, Κλεώνη Φλέσσα. Μέσα από την κουβέντα μαζί τους «περπατήσαμε» το Φεστιβάλ που γίνεται μεγαλύτερο χρόνο με τον χρόνο, «αγκαλιάζει» περισσότερους δημιουργούς, αλλά και περισσότερους θεατές, μάθαμε για τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, αφού λαμβάνει «ψίχουλα», για την ομάδα που το στήνει και πολλά ακόμα...

Από τη συζήτηση που κάναμε κρατήσαμε ότι το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου ξεκίνησε το 2012 από την Τζίνα Πετροπούλου, με τη βοήθεια των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής, ως Πανόραμα ντοκιμαντέρ, το οποίο φιλοξένησε τις καλύτερες ταινίες ντοκιμαντέρ της τελευταίας δεκαετίας. Τις επόμενες χρονιές και με τη βοήθεια της Κλεώνης Φλέσσα εξελίχθηκε σε ένα διεθνές Φεστιβάλ με ταινίες και καλεσμένους από όλο τον κόσμο. Το Φεστιβάλ δεν μένει μόνο στην Καλαμάτα αλλά με τα χρόνια εξαπλώνεται με προβολές και εργαστήρια σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου. Φέτος πραγματοποίησε προβολές και εργαστήρια σε άλλες 13 πόλεις.

Ανάμεσα στις δράσεις του σημαντική είναι η επαφή με τα παιδιά και κυρίως τα Σχολεία Ειδικής Αγωγής, η οποία συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ενώ τις μέρες του Φεστιβάλ υπάρχει η πρωινή ζώνη προβολών, που απευθύνεται στα σχολεία.

Το Φεστιβάλ έχει αποκτήσει συνεργασίες με τα πανεπιστημιακά τμήματα κινηματογράφου, θεάτρου και την Καλών Τεχνών, όπου διοργανώνει δημιουργικά εργαστήρια και σεμινάρια, ενώ ταξιδεύει και σε άλλα φεστιβάλ της Ευρώπης. Παράλληλα διοργανώνει κοινές δράσεις με άλλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, όπου στο πλαίσιο της συνεργασίας πραγματοποιούνται σπονδυλωτά ντοκιμαντέρ από κοινού με Ελληνες και ξένους σκηνοθέτες με κοινή θεματική, τα οποία προβάλλονται και στα αντίστοιχα φεστιβάλ των χωρών.

Κάθε Δευτέρα στο στέκι του Φεστιβάλ (Doc Cafe) γίνονται προβολές και αφιερώματα με την παρουσία σκηνοθετών. Επίσης, εδώ και 4 χρόνια πραγματοποιεί προβολές στα χωριά της περιοχής το καλοκαίρι με έναν ηλιακό κινητό κινηματογράφο.

Η χρηματοδότηση του Φεστιβάλ είναι αγκάθι, όπως σε όλα τα περιφερειακά φεστιβάλ. Μια τόσο απαιτητική διοργάνωση βγαίνει με τα μίνιμουμ των χρηματοδοτήσεων και πάρα πολλή εθελοντική δουλειά. Κάθε χρόνο παλεύει να επιβιώσει. Και δυστυχώς δεν είναι το μόνο... Η βασική ομάδα του Φεστιβάλ είναι εθελοντική και κυριολεκτικά τις μέρες του Φεστιβάλ, και όχι μόνο, σπάει σε χίλια κομμάτια μέχρι την ολοκλήρωσή του.

Το σημαντικότερο για τους διοργανωτές του Φεστιβάλ είναι η επικοινωνία μεταξύ των καλεσμένων του. Ετσι δημιουργούνται φιλίες, συνεργασίες και κοινές αναμνήσεις...

Επίσης, όσον αφορά το περιστατικό λογοκρισίας που εκτυλίχθηκε με αφορμή την προσπάθεια παρεμπόδισης προβολής της ταινίας «Αδέσποτα κορμιά» της Ε. Ψύκου από τον δήμο και την Εκκλησία, η «απάντηση» και του ίδιου του Φεστιβάλ ήταν να προβληθεί η ταινία στο Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ. Για το συγκεκριμένο ζήτημα κατέθεσε Ερώτηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο η «Λαϊκή Συσπείρωση» Καλαμάτας, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων: «Επειδή διαφωνεί κάποιος με το περιεχόμενο μιας ταινίας δεν δικαιούται να εμποδίζει την προβολή της. Είναι άλλο πράγμα η κριτική που μπορεί και δικαιούται κάποιος να ασκήσει σε ένα έργο και άλλο πράγμα η καταστολή, η λογοκρισία, οι απαγορεύσεις, ανοιχτές ή υπόγειες».

Τέλος, σχετικά με τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, το Φεστιβάλ ήταν σχεδόν το μόνο που αφιέρωσε όχι μόνο προβολές κατά τη διάρκεια της χρονιάς ενάντια στη γενοκτονία αλλά και κατά την τελετή λήξης του. Η συναυλία που πραγματοποιήθηκε, έκλεισε με τους παρακάτω στίχους:

«Πού πας Ειρήνη πού τραβάς

πώς το Λεβάντε παρατάς

και τους λαούς αφήνεις...

Γύρισε σε παρακαλώ

Σταμάτησε το φονικό,

την πόρτα μη μας κλείνεις».