Σε κάθε περίπτωση - όπως προκύπτει και από τη σχετική ΚΥΑ - και το νέο σύστημα απόδοσης του επιδόματος ανεργίας διατηρεί αναλλοίωτη την επίθεση σε βάρος των ανέργων, αφού εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι κάθε μήνα δεν λαμβάνουν ούτε ένα ευρώ από τη ΔΥΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό των επιδοτούμενων ανέργων ποτέ δεν ξεπέρασε το 15%, τα κονδύλια που προορίζονται για αυτούς μένουν καθηλωμένα και ενώ η ανεργία μετά τα υψηλά ποσοστά που έπιασε τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης συνεχίζει να κινείται γύρω από το 10%.

Ετσι, παρά τις προπαγανδιστικές κορόνες της κυβέρνησης περί «ανταποδοτικότητας», «δικαιοσύνης» και «αποτελεσματικότητας» με το νέο σύστημα, δεν προβλέπει ούτε αύξηση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος ανεργίας, ούτε πολύ περισσότερο την συνολική αύξηση του επιδόματος.

Ακόμα χειρότερα, η φιλοσοφία του νέου προγράμματος έρχεται να υπηρετήσει την αντιδραστική θέση περί «παρακίνησης στην εργασία». Το ίδιο το ΦΕΚ αναφέρει ότι «στόχος» μεταξύ άλλων είναι η «δημιουργία κινήτρων και η άρση των όποιων αντικινήτρων για την ταχεία επανένταξη στην αγορά εργασίας». Το ΦΕΚ αναφέρει ακόμα ότι «δικαιούχοι» είναι όσοι «μετά από τη λύση ή τη λήξη της εργασιακής σχέσης αναζητούν ενεργά εργασία» και «αποδέχονται να απασχοληθούν σε εργασία που τους προσφέρεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΔΥΠΑ». Ο εκβιασμός δηλαδή είναι ξεκάθαρος, καθώς όπως φαίνεται και από τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις που καταγράφουμε παρακάτω, ο άνεργος προκειμένου να μην μείνει χωρίς εισόδημα θα πρέπει να αποδέχεται την οποιαδήποτε θέση εργασίας, όσο κακοπληρωμένη, ευέλικτη και με ημερομηνία λήξης κι αν είναι.

Η ρύθμιση είναι βγαλμένη απευθείας από τις «συνταγές» του «υπερμνημονίου» του Ταμείου Ανάκαμψης (ΤΑΑ), που έχουν ψηφίσει όλα τα αστικά κόμματα, με το ΦΕΚ να αναφέρει ότι πρόκειται για τη «δράση» με τίτλο «μεταρρύθμιση των παθητικών πολιτικών για την αγορά εργασίας και τη μετάβαση από την ανεργία στην απασχόληση». Η συγκεκριμένη «δράση» εντάσσεται άλλωστε στον «πυλώνα» του ΤΑΑ «Απασχόληση, Δεξιότητες, Κοινωνική Συνοχή».

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, το νέο σύστημα «θα παρακινεί τους ανέργους για ταχύτερη επιστροφή στην εργασία, καθώς θα ξεκινάει υψηλότερο τους πρώτους μήνες της ανεργίας και θα βαίνει μειούμενο».

Δηλαδή η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη της ανεργίας στους ίδιους τους ανέργους που χάνουν τη δουλειά τους, αναπαράγοντας το αντιδραστικό μύθευμα ότι αυτοί ευθύνονται που δεν βρίσκουν δουλειά, ότι «βολεύονται με τα επιδόματα» και έτσι μετατρέπει το επίδομα σε εργαλείο εκβιασμού για να σπεύσουν να αναζητήσουν εργασία.

Οπως δηλαδή έκανε και με το περίφημο «ποινολόγιο» της ΔΥΠΑ, που απειλεί με την απώλεια και αυτό του γλίσχρου επιδόματος, αντιμετωπίζοντάς τους συλλήβδην ως «τεμπέληδες».

Και όλα αυτά τη στιγμή που οι 800 - 900 χιλιάδες άνεργοι που αναζητούν εργασία κάθε μήνα δεν μπορούν να «σταυρώσουν» μεροκάματο, η «ευελιξία» και οι προσωρινές συμβάσεις με ημερομηνία λήξης «σπάνε κόκαλα», ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι κατέφυγαν στο εξωτερικό για μια θέση εργασίας.

Οσον αφορά στο τεχνικό μέρος του νέου πιλοτικού προγράμματος, αυτό συγχωνεύει την τακτική επιδότηση με το επίδομα μακροχρονίως ανέργων, που σημαίνει ότι το τελευταίο ουσιαστικά καταργείται.

Επίσης, στο Αρθρο 4 (παρ.2) της ΚΥΑ προβλέπεται ότι «προϋπόθεση για την ένταξη στην πιλοτική επιδότηση ανεργίας και τη χορήγηση του σταθερού μέρους αυτής αποτελεί η πραγματοποίηση τουλάχιστον 175 ημερών ασφάλισης (...) κατά τους 14 μήνες που προηγούνται της λήξης ή λύσης της εργασιακής σχέσης». Πρόκειται για ρύθμιση που αυξάνει τον απαιτούμενο αριθμό ημερών ασφάλισης, αφού μέχρι σήμερα απαιτούνται 125 μέρες τους τελευταίους 14 μήνες.

Επίσης, προβλέπει μεγαλύτερα ποσά για τους πρώτους μήνες της τακτικής επιδότησης, που μέσα στο 12μηνο μειώνονται, ενώ για τους υπόλοιπους 12 μήνες που προβλέπει το νέο σύστημα, δικαιούχοι καθίστανται μόνο όσοι έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 4 χρόνια εργασίας και 900 ένσημα, πριν την απόλυσή τους. Αυτό σημαίνει πως ο αριθμός των δικαιούχων εξαιτίας της μεγάλης «κινητικότητας», δηλαδή του τεράστιου αριθμού απολύσεων και της ευκολίας με την οποία γίνονται πλέον, για την επιδότηση πέραν του 12μηνου θα είναι πολύ μικρός. Χώρια που το επίδομα αντιστρέφει την πραγματικότητα που ζει ο ίδιος ο άνεργος, αφού, όπως είναι κατανοητό, όσο περνάει ο καιρός, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη στήριξης έχει κάποιος που δεν βρίσκει δουλειά και όχι το ανάποδο που κάνει η κυβέρνηση εφαρμόζοντας «κόφτες» εν είδει τιμωρίας.

Πρόβλημα επίσης προκύπτει και με εκείνους τους ανέργους που όσο εργάζονταν ήταν με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία (περίπου 30% στις σημερινές συνθήκες) και που ο μέσος μισθός τους είναι χαμηλότερος ή κοντά στον κατώτερο νομοθετημένο μισθό, καθώς φαίνεται πως τελικά το ύψος της τακτικής επιδότησης με το νέο σύστημα μπορεί και να είναι μικρότερο, από ό,τι ισχύει σήμερα.