Συγκεκριμένα, οργανώνει συναυλία αλληλεγγύης, τη Δευτέρα 10 Φλεβάρη, στις 7 μ.μ., στο Α' Κλειστό Γυμναστήριο Ηλιούπολης (Εθνάρχου Μακαρίου 3).

Οι καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν είναι οι εξής: Φωτεινή Βελεσιώτου, Θοδωρής Μέρμηγκας, Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης (Τσολιάς), Νατάσσα Μποφίλιου, Ασπασία Στρατηγού, Κώστας Τριανταφυλλίδης και το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί». Ακόμα, θα διαβαστεί κείμενο συμπαράστασης του Φοίβου Δεληβοριά.

Το Σωματείο Εργαζομένων δήμου Ηλιούπολης καλεί σε μαζική συμμετοχή στη συναυλία προβάλλοντας τα αιτήματα για μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, στελέχωση όλων των υπηρεσιών με προσωπικό και με κρατική χρηματοδότηση, να μπει τέλος στη σύγχρονη δουλεία. Ακόμα, τη μέρα της συναυλίας οργανώνει προσυγκέντρωση στο δημαρχείο στις 5.45 μ.μ. για να ακολουθήσει πορεία έως τον χώρο της συναυλίας.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» συζητά με την Θεοδώρα Καραγιαννίδου, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων δήμου Ηλιούπολης, για τον λόγο που έγινε η αφορμή οργάνωσης της συναυλίας, τις επιπτώσεις και τις στοχεύσεις της πολιτικής που χτυπά τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την ίδια ώρα που γενικεύει τις προσωρινές μορφές απασχόλησης, τους δρόμους που μπορούν να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους προκειμένου να αντισταθούν και να συγκρουστούν με αυτήν την πολιτική.

-- Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να αναδείξουμε, όπως έχουμε κάνει και άλλες φορές, το ζήτημα της συνεχιζόμενης ομηρίας εκατοντάδων συμβασιούχων στον δήμο μας, και των χιλιάδων πανελλαδικά, που ζουν με μόνιμο άγχος εάν θα έχουν αύριο δουλειά. Να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους που έχασαν τη δουλειά τους μετά από 4 χρόνια και να ενώσουμε τις φωνές μας με όλους απαιτώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Στις 8 Γενάρη βγήκε απόφαση της εκδίκασης ασφαλιστικών μέτρων 51 συναδέλφων που εργάζονταν στον δήμο μας πάνω από 4 χρόνια. Η απόφαση των ασφαλιστικών ήταν αρνητική. Την Παρασκευή 31 Γενάρη εκδόθηκε άλλη μια αρνητική απόφαση ασφαλιστικών για 21 εργαζόμενους. Το αποτέλεσμα είναι να πεταχτούν στον δρόμο 72 συνάδελφοι, οι οποίοι απασχολούνται στην αποκομιδή, στο πράσινο, στην καθαριότητα των σχολείων, στο τεχνικό συνεργείο κ.λπ., σε υπηρεσίες κρίσιμες για την καθημερινότητα των πολιτών της Ηλιούπολης.

Οι συνάδελφοι αυτοί προσλήφθηκαν το 2020 με αφορμή την πανδημία, αλλά, επί της ουσίας, για να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη υποστελέχωση των υπηρεσιών σε όλες τις υπηρεσίες του δήμου. Το οξύμωρο είναι ότι στον δήμο μας οι κενές οργανικές θέσεις είναι πάνω από 178 σε αυτές τις ειδικότητες, χωρίς να υπολογίζουμε τις κενές οργανικές θέσεις που καταργήθηκαν το 2024, κατά τη μεταφορά των ΝΠΔΔ στον δήμο μας.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι από τις 178 κενές οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού οι 38 είναι στην καθαριότητα, οι 34 στο πράσινο, οι 23 στο τεχνικό συνεργείο, οι 3 στο νεκροταφείο κ.ο.κ.

-- Στον δικό σας δήμο πόσοι συμβασιούχοι απασχολούνται και σε τι αναλογία με το υπόλοιπο προσωπικό;

-- Στον δήμο μας εργάζονται 730 άτομα, από τα οποία οι 198 είναι συμβασιούχοι και 134 εργαζόμενοι απασχολούνται με δικαστικές αποφάσεις, όλοι μαζί 332. Δηλαδή περίπου το 50% του συνολικού προσωπικού είναι συμβασιούχοι ή με δικαστικές αποφάσεις. Μια αναλογία που μπορεί να αλλάξει μέχρι το τέλος του χρόνου, εξαρτάται από το πόσοι θα συνταξιοδοτηθούν.

Στην καθαριότητα των σχολείων εργάζονται μόλις 10 καθαρίστριες με συμβάσεις αορίστου χρόνου και οι υπόλοιπες 59 απασχολούνται, πάνω από 10 χρόνια, με συμβάσεις που ξεκινούν τον Σεπτέμβρη και τελειώνουν στις 30 Ιούνη. Από τους 120 εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που εργάζονται στους παιδικούς σταθμούς, οι 47 είναι συμβασιούχοι, που απασχολούνται πάνω από 4 χρόνια. Ολοι οι εργαζόμενοι στο Κέντρο Κοινότητας, στο Κοινωνικό Παντοπωλείο, στο Κοινωνικό Φαρμακείο είναι συμβασιούχοι, με πάνω από 7 χρόνια στη δουλειά. Οι εργαζόμενοι στον Αθλητισμό και στον Πολιτισμό είναι με συμβάσεις έργου, οι ίδιοι εδώ και χρόνια, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα γιατί το κράτος τούς θεωρεί εργολάβους.

-- Τι σημαίνει αυτό για τους ίδιους τους εργαζόμενους - συμβασιούχους και μόνιμους - αλλά και για την ποιότητα παροχής υπηρεσιών στους δημότες;

-- Ανασφάλεια, αβεβαιότητα, για το εάν αύριο θα έχουν δουλειά, για το εάν θα έχουν να πάνε στο σπίτι τους ένα κομμάτι ψωμί. Εάν είσαι συμβασιούχος δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτα στη ζωή σου. Αποδέχεσαι συνήθως αδιαμαρτύρητα κάθε παράλογη απαίτηση γιατί φοβάσαι εάν θα έχεις δουλειά. Δεν έχεις προτεραιότητα την ασφάλειά σου, κάνεις εκπτώσεις σε μια σειρά από πράγματα.

Η ανακύκλωση της ανεργίας και η κάλυψη των κενών θέσεων με συμβασιούχους σημαίνει εντατικοποίηση και για το μόνιμο προσωπικό. Γιατί κάθε φορά πρέπει να εκπαιδεύσουν από την αρχή τους συμβασιούχους, άρα διπλάσια δουλειά για τους μονίμους. Ομως, μόλις οι συνάδελφοι με συμβάσεις μαθαίνουν ένα κομμάτι της δουλειάς, απολύονται, με αποτέλεσμα να μένει πίσω η δουλειά και οι υπηρεσίες προς τους δημότες να μην είναι αυτές που πρέπει.

-- Γιατί οι κυβερνήσεις, με τη στήριξη και της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτικών αρχών, επιλέγουν τη στελέχωση θέσεων εργασίας στους ΟΤΑ με συμβασιούχους αντί για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού αφού κατά κύριο λόγο στελεχώνουν θέσεις που καλύπτουν ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια (κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών) "πάγιες και διαρκείς ανάγκες" (καθαριότητα, πράσινο κ.ά.);

-- Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή διαχρονικά κυβερνήσεων, δημοτικών αρχών, γιατί κριτήριο είναι το κέρδος και όχι οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Το να έχουν οι εργαζόμενοι μόνιμη και σταθερή δουλειά το λογαριάζουν ως κόστος που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την οικονομία, όπως προκλητικά μας απαντούν. Είναι σαφές πως επιδιώκουν όχι μόνο να καλύπτουν τις ανάγκες και τα κενά με συμβασιούχους αλλά τελικά να καταργήσουν τη μόνιμη και σταθερή εργασία, να παραδώσουν μια σειρά από υπηρεσίες στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα γιατί αυτό αποφέρει κέρδη. Και βέβαια γιατί θέλουν φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, χωρίς εργασιακό μέλλον και με σκυμμένο το κεφάλι.

Δεν ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες καθημερινές ανάγκες του λαού, όπως δωρεάν παιδικοί σταθμοί, ασφαλή σχολεία, κοινωνικές παροχές, κ.λπ. Στόχος τους είναι το χαράτσωμα του λαού και η ενίσχυση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό ισχύει και στον δήμο μας. Ολες διαδοχικά οι δημοτικές αρχές στήριξαν και υπηρέτησαν την πολιτική των κυβερνήσεων που μας έχει οδηγήσει εδώ. Γι' αυτό και δεν μας ξεγελούν τα χτυπήματα συμπόνιας στην πλάτη, που στόχο έχουν να βγουν απ' το κάδρο των ευθυνών, αφού στην πράξη δεν αμφισβητούν το αντεργατικό οπλοστάσιο, που συνεχώς ενισχύεται ενάντια στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μιας και αναπαράγουν τα κυβερνητικά επιχειρήματα για αντοχές της οικονομίας.

Αποτελεί στήριξη της κυβέρνησης και της πολιτικής της η παραίτηση από τη διεκδίκηση των εκατομμυρίων της κρατικής χρηματοδότησης, που οφείλονται και στον δήμο μας, την ίδια ώρα που μας απαντούν ότι δεν φτάνουν τα λεφτά, ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, έτσι είναι ο νόμος... Δεν μπορούν να στελεχώσουν υπηρεσίες, δεν μπορούν να μονιμοποιήσουν τους εργαζόμενους...

-- Οπως παρατηρήσατε, η ανακύκλωση συμβασιούχων σημαίνει και την πρόσκαιρη απασχόλησή τους σε αντικείμενα εργασίας που απαιτούν εξοικείωση και τριβή, ακόμα και εκπαίδευση. Τι κινδύνους ενέχει η έλλειψη πείρας και εκπαίδευσης για τους συμβασιούχους;

-- Η συνεχής ανακύκλωση των συμβασιούχων, η έλλειψη πείρας και εκπαίδευσης έχουν ως αποτέλεσμα στον κλάδο μας να μετράμε χιλιάδες εργατικά «ατυχήματα» και δυστυχήματα. Στον δήμο μας, μόνο πέρσι, τα καταγεγραμμένα εργατικά «ατυχήματα» ήταν 24. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές δεν δηλώνονται μικροατυχήματα στη λογική «ε..., δεν χτύπησε πολύ»! `Η δεν καταγράφονται παθολογικά περιστατικά, όπως καρδιακά κ.ά.

-- Γιατί απευθυνθήκατε και σε άλλα σωματεία προκειμένου να προχωρήσετε σε αυτήν την πρωτοβουλία; Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

-- Είναι νομίζω κατανοητό από όλους μας ότι ένα σωματείο μόνο του, όσο οργανωμένα και με προσανατολισμό για το δίκιο του εργαζόμενου και αν ενεργεί, δεν μπορεί να διεκδικήσει αποτελεσματικά από μόνο του τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, που έρχεται σε αντίθεση με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων, της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους. Γι' αυτό επιδιώκουμε, σε κάθε φάση του αγώνα μας, την κοινή δράση με τα σωματεία και τους φορείς της πόλης μας, που αντιλαμβάνονται και βιώνουν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής σε όλο το φάσμα της ζωής τους. Και βέβαια τα σωματεία του κλάδου μας, οι εργαζόμενοι των οποίων έχουμε κοινά προβλήματα, κοινό αντίπαλο.

Μόνο στον βαθμό που ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά γίνεται υπόθεση μιας τέτοιας συμμαχίας όλων των εργαζομένων και όσων βιώνουν τα αποτελέσματα της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής, μιας συμμαχίας κόντρα στις κεντρικές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα για να στηρίξουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, μπορεί να βάζει εμπόδια και να αποσπά κατακτήσεις. Η επαναπρόσληψη των συναδέλφων είναι μία τέτοια νίκη που δείχνει τη δύναμη που έχουμε οι εργαζόμενοι που αγωνιζόμαστε με αυτόν τον προσανατολισμό.