Η πολιτική γελοιογραφία στηρίζεται στη συνεχή αμφισβήτηση. `Η τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω εγώ με τα σκίτσα μου. Να θέτω εύλογες απορίες. Η γελοιογραφία θέτει (είναι) πάντα μια (ανοικτή) ερώτηση που περιμένει απάντηση.

Με εργαλείο το χιούμορ, την υπερβολή και τη συμπύκνωση, αποκαλύπτουμε στον αναγνώστη αυτό που δεν γίνεται αντιληπτό με την πρώτη ματιά.

Προσπαθώ να προσεγγίζω τα γεγονότα και την επικαιρότητα από την οπτική αυτού που υφίσταται τις πράξεις των πολιτικών. Γι' αυτό και σπάνια χρησιμοποιώ πρόσωπα πολιτικών στα σκίτσα μου. Σε αυτήν την έκθεση, όμως, κάνω μια εξαίρεση γιατί θεωρώ ότι και τα συγκεκριμένα πρόσωπα φέρουν ευθύνη για όσα συμβαίνουν - κι ας τις αποποιούνται. Στις γελοιογραφίες που επέλεξα λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα της πολιτικής παρακμής - με μια ωμή αμεσότητα. Ολα μου όμως τα έργα στην έκθεση έχουν να κάνουν είτε με διαχρονικά πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως το Προσφυγικό, ο ρατσισμός, η φτωχοποίηση των εργαζομένων, είτε με την πρόσφατη επικαιρότητα, όπως τον αγώνα για την απόδοση ευθυνών σχετικά με το δυστύχημα στα Τέμπη κ.ά.