Με στόχο τη μετατροπή της Ελλάδας σε φορολογικό παράδεισο, ανακοίνωσε νέα φορολογικά κίνητρα για τράπεζες και την απαλλαγή των μετοχών των ΑΕ από φόρους κληρονομίας και γονικών παροχών
Ενα καλάθι γεμάτο νέα δώρα, κουβάλησε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στη συνέλευση του ΣΕΒ. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, η γραπτή ομιλία Χριστοδουλάκη αποτελούνταν από 28 σελίδες. Μίλησε επί παντός του επιστητού, αναφέρθηκε, όμως, και στο «διά ταύτα». Ετσι, έχοντας σαν κεντρική θέση ότι η Ελλάδα πρέπει με οποιαδήποτε θυσία να προσελκύσει ξένα κεφάλαια:
Η απίστευτη, όμως, ευκολία, με την οποία μοιράζει φορολογικά προνόμια στους επιχειρηματίες, με μια προφανή λογική να μετατρέψει την Ελλάδα σε φορολογικό «παράδεισο», είναι κακό μήνυμα για τα λαϊκά στρώματα, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό, μέσω της περαιτέρω αύξησης της φορολογικής τους επιβάρυνσης. Σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει το αρνητικό για την κυβέρνηση κλίμα, μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για το Κοινοτικό Πλαίσιο και την έκθεση του ΟΟΣΑ για τα «μαγειρέματα» επί χρόνια στο δημόσιο έλλειμμα, ανακοίνωσε ότι χθες εκδόθηκε σχετική άδεια για την υλοποίηση επένδυσης στον τουριστικό τομέα, ύψους 300 δισ. δραχμών. Ο υπουργός Οικονομίας επανέλαβε και πάλι την κυβερνητική θέση, για ιδιωτικοποίηση μέχρι και 65% όλων των δημόσιων επιχειρήσεων με το κράτος να διατηρεί το 35% των μετοχών, καθώς και πώληση νέου ποσοστού μετοχών σε ιδιώτες του Χρηματιστηρίου.
Ως ...μεγάλος οραματιστής, επιχείρησε να εξωραΐσει το σκληρό, αντιλαϊκό χαρακτήρα των ακολουθούμενων πολιτικών, κηρύσσοντας διάφορα «μείγματα» ρεφορμιστικών πολιτικών. Κάνοντας, μάλιστα, λόγο για την ανάγκη ...Νέας Οικονομικής Πολιτικής (σικ), που θα συνδυάζει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας με αύξηση της απασχόλησης, διαρθρωτικές αλλαγές με κοινωνική αποδοχή(!), ισχυρή ανάπτυξη με νέες επενδύσεις και εξάπλωση της επιχειρηματικότητας. Προφανώς, και ο ίδιος οπαδός της κατάργησης της πάλης των τάξεων, τις κυβερνητικές επιλογές, με στόχο την πλήρη υποταγή του εργατικού κινήματος στο κεφάλαιο, τις «έντυσε» με διάφορα βαφτιστικά ονόματα, όπως «πρότυπο κοινωνικής συνεννόησης και ευθύνης, όπου οι κοινωνικοί εταίροι μέσα σε μια δημοκρατική και ουσιαστική διαπραγμάτευση συζητούν...».
Το επικίνδυνο των απόψεών του αποκαλύπτεται, όμως, από την υιοθέτηση θέσεων για την ανάγκη «μακροχρόνιας παραγωγικής συμμαχίας», με διπλό στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας και την αύξηση της απασχόλησης... Τη στιγμή που η ελληνική Παιδεία κλυδωνίζεται από τις απεχθείς και συνειδητά σχεδιασμένες κυβερνητικές επιλογές, ο κ. Χριστοδουλάκης ανακοίνωσε ότι «το 5% των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις που εισπράττει το Ελληνικό Δημόσιο θα διατίθεται για να βοηθά την έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας από νέους αριστούχους επιστήμονες, που είναι πιο ικανοί να ενσωματώνουν τη σύγχρονη γνώση στη νέα οικονομία...».