«Την Παρασκευή κλείσαμε τις σχολές μας, αδειάσαμε τα αμφιθέατρα, για να κάνουμε πράξη την υπόσχεση που δώσαμε πριν δύο χρόνια», τόνισε η Μυρτώ Συμεωνίδου, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ χαιρετίζοντας χτες στη μεγάλη συγκέντρωση. Αυτόν τον αγώνα, όπως εξήγησε, οι φοιτητές συνεχίζουν τόσο με το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα όσο και με την κινητοποίηση που οργανώνουν την Παρασκευή.

Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Παρασκευής 28 Φλεβάρη χαιρέτισε ο Δημήτρης Κουτσιαύτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Μηχανοδηγών ΟΣΕ. Σχολιάζοντας τη συζήτηση στη Βουλή, σημείωσε ότι «αποδείχθηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα από τα μηνύματα που έχει στείλει η κοινωνία», καθώς συνεχίζει την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση, την πολιτική «απελευθέρωσης» του σιδηρόδρομου. «Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε», υπογράμμισε, αναφερόμενος στα πέντε μέλη του Σωματείου των Μηχανοδηγών που έχασαν τη ζωή τους στη σύγκρουση, μαζί με ακόμα 52 ανθρώπους.

«Οι υγειονομικοί ξέρουμε τι σημαίνει να λέμε κάποιος "δεν έχω οξυγόνο"», σημείωσε η Δέσποινα Τοσουνίδου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο «Ασκληπιείο» Βούλας, νοσοκομείο στο οποίο εργάζεται μητέρα θύματος των Τεμπών. Με την παρέμβασή της ανέδειξε τα εγκλήματα της αντιλαϊκής πολιτικής που στέρησε το οξυγόνο και την κλίνη ΜΕΘ σε ασθενείς την περίοδο της πανδημίας, τα οποία γνωρίζουν καλά οι νοσοκομειακοί γιατροί.

«Πριν δύο χρόνια γίναμε πιο φτωχοί γιατί για άλλη μια φορά μετρηθήκαμε και ήμασταν λιγότεροι, αλλά δεν ντραπήκαμε να κλάψουμε, δεν φοβηθήκαμε να πιαστούμε χέρι χέρι, να σηκώσουμε ο ένας τον άλλον, να γίνουμε τα παιδιά, οι σύντροφοι, οι γονείς για τις οικογένειες των συνανθρώπων μας που δεν είναι πια μαζί μας», τόνισε ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Θύμισε ότι εδώ και δύο χρόνια, τα συνδικάτα έχουν δώσει πολλές και μεγάλες απεργιακές μάχες και μάλιστα «αρκετές φορές έγιναν ενάντια στις συνδικαλιστικές γνωστές σε όλους ηγεσίες, που έφτασαν να απουσιάσουν ακόμα και από τη μεγαλύτερη απεργιακή συγκέντρωση που έχει γνωρίσει ποτέ αυτός ο τόπος, στις 28 Φλεβάρη».

Προκαλώντας τους θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, είπε «ας βγούνε τώρα όλα τα κατακάθια του ντουνιά να πούνε ότι οι απεργίες και οι αγώνες των εργατών στις μαζικές μεταφορές ταλαιπωρούν τον λαό, ας βγούνε να πούνε για κακιά ώρα, για κακιά πανσέληνο. Μόνο για τον κακό καπιταλισμό να μην πούνε, θα πάθουνε τίποτα. Δεν μασάμε κουτόχορτο κύριοι, δεν είναι ούτε ατυχία, ούτε κακιά στιγμή».

Η Στέλλα Βαλαβάνη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, επισήμανε πως κανένας γονιός δεν ανέχεται το παιδί του να ζει από τύχη, «να κινδυνεύει στο σχολειό γιατί τα σχολικά κτίρια είναι παλιά, κακοσυντηρημένα, υποχρηματοδοτούμενα». Να κινδυνεύει «σε μια βόλτα ή μία εκδρομή όταν χρησιμοποιεί λεωφορεία, μετρό και όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Να κινδυνεύουμε από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές και τόσα άλλα».

«Αγωνιζόμαστε», είπε, «για να μη θρηνήσει ξανά κανένας γονιός το παιδί του εξαιτίας της πολιτικής που θεωρεί τις ανάγκες τις δικές μας και των παιδιών μας περιττό κόστος». Το έγκλημα αυτό, τόνισε, έχει ιστορία, «έχει πολλούς ενόχους που για χρόνια ο ένας μετά τον άλλον ακολούθησαν την πολιτική που οδήγησε στη σύγκρουση! Ας φροντίσουμε να τιμωρηθούν όλοι. Ας φροντίσουμε όμως και για κάτι άλλο. Να μην έχει μέλλον».

Ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, μιλώντας για την ιστορικής σημασίας πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη επισήμανε πως «όλοι μας πλέον συζητάμε στη δουλειά μας, στο πόστο με τους συναδέλφους, ότι αυτό τους χρειαζόταν» και ότι στην ερώτηση που θέτουν όλοι «τι κάνουμε από εδώ και πέρα;» η απάντηση είναι κλιμάκωση του αγώνα «όλοι μαζί, τα εργατικά σωματεία μαζί με τις μανάδες, μαζί με τους πατεράδες, τα αδέλφια και όλους τους συγγενείς των θυμάτων!» γιατί «θέλουμε να γυρνάμε σπίτι ζωντανοί με όλη τη σημασία της λέξης. Γιατί πολλά μαζεύτηκαν, γιατί δεν είναι λίγα αυτά που τραβάμε από όλους αυτούς που για τα κέρδη θυσιάζουν τις ζωές μας, τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας». «Τώρα», είπε, «ήρθε η ώρα να τιμωρηθούν όλοι όσοι στηρίζουν τη πολιτική του κέρδους, όσοι στηρίζουν δηλαδή αυτό το σάπιο σύστημα, που αντιμετωπίζει την ζωή μας ως εμπόρευμα, που παράγει κέρδος και τίποτα άλλο. Να πληρώσουν για όλα όσα μας έχουν κάνει».