Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ που συμμετείχε στις εργασίες της Διάσκεψης της ΕΚΔ για τους εργατικούς αγώνες, επεδίωξε να μεταφέρει τη σημαντική εμπειρία που έχουν συσσωρεύσει οι κομμουνιστές της Ελλάδας.

Θα επιδιώξουμε εδώ να δώσουμε ορισμένα στοιχεία από αυτές τις παρεμβάσεις των στελεχών του ΚΚΕ, μιας και αυτές δημοσιεύτηκαν ολόκληρες στο «902.gr», ενώ βρίσκονται στα Αγγλικά, όπως και οι ομιλίες των άλλων ΚΚ, στην ιστοσελίδα της ΕΚΔ: http://www.eurcomact.org/, όπου υπάρχει και εκτενής αναφορά στην τελευταία μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση της 28ης Φλεβάρη, με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών.

Ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, έκανε την εισαγωγική ομιλία εκ μέρους του Κόμματος, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Στην Ελλάδα υπάρχει θετική πείρα, καθώς εκδηλώνονται με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές κινητοποιήσεις με διεκδικήσεις για αυξήσεις σε μισθούς, υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για να στηθούν νέα σωματεία, να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν σπάζοντας τη μοιρολατρία και τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων. Παράλληλα διεξάγεται μια συνολική προσπάθεια να συναντηθεί αυτός ο αγώνας με τις μαζικές κινητοποιήσεις των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων για την ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας για μια νέα και ελπιδοφόρα προοπτική για να ζήσει ο λαός μας χωρίς πολέμους, φτώχεια και καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Αυτός ο αγώνας για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος γίνεται σε σφοδρή αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες ρεφορμιστικές ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που στην Ελλάδα έχουν απαξιωθεί από τη διαχρονική υπονομευτική στάση τους, με τις ταξικές δυνάμεις να καταγραφούν σημαντικές επιτυχίες με την αλλαγή συσχετισμών σε σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικαλιστές που προσεγγίζουν και δρουν με βάση τη γραμμή του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα δυνάμεων. (...)

Παράλληλα το ΚΚΕ κι οι δυνάμεις του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκουν να αναπτύσσουν ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση μέσα στους χώρους δουλειάς. Ετσι για παράδειγμα ξεσκεπάζουν την κάθε φορά οργανωμένη επιχείρηση οι εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις να λειτουργούν ως μια "βαλβίδα εκτόνωσης" της λαϊκής οργής, ως σκαλοπάτι σε μια κυβερνητική εναλλαγή, ως "όχημα" για την αναπαλαίωση αυτού του σάπιου και φθαρμένου αστικού πολιτικού συστήματος, καθώς και τη διαμόρφωση εναλλακτικών αντιλαϊκών πόλων που θα αντικαταστήσουν τους σημερινούς διαχειριστές της αστικής εξουσίας. Ετσι ώστε να συνειδητοποιείται από όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους η αναγκαιότητα να πρωτοστατήσει η εργατική τάξη στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, σε συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα (...)

Το ΚΚΕ αναδεικνύει πως η λύση είναι να εδραιωθεί η δυσπιστία του λαού απέναντι στην κυβέρνηση, το αστικό κράτος, την πολιτική που υλοποιούν, τις στρατηγικές επιλογές που κάνει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. (...) Αυτή η δυσπιστία μπορεί να γίνει απόφαση οργανωμένου, ανυποχώρητου αγώνα και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με τις ανατρεπτικές ιδέες και το Πρόγραμμά του, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που οι ζωές μας δεν θα "κοστίζουν", για τον Σοσιαλισμό».

Από τη μεριά του ο Γιάννης Τασιούλας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, αναφέρθηκε αναλυτικά στην απεργία της 28ης Φλεβάρη, στην οποία κυριάρχησε το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που βοήθησε να αποκαλύπτεται ο εγκληματικός χαρακτήρας του αστικού κράτους απέναντι στις ανάγκες των εργατών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ο Γ. Τασιούλας έφερε πείρα από μεγάλα μέτωπα πάλης, όπως είναι το μέτωπο της υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, σημειώνοντας πως «η επίθεση απέναντι στις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, στους μισθούς, ωράρια, ασφάλιση, κλιμακώθηκε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, όπου οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου ψήφισαν δεκάδες αντεργατικούς νόμους που ανέτρεψαν προς το χειρότερο την κατάσταση (...) τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιήθηκαν πιο μαζικοί αγώνες που αφορούσαν ολόκληρους κλάδους σε πανελλαδικό επίπεδο, φέρνοντας αποτελέσματα που σπάνε την αδιαλλαξία κυβέρνησης και κεφαλαίου, βελτιώνουν τους όρους δουλειάς και κυρίως λειτουργούν ως προετοιμασία των εργαζομένων για τους επόμενους αγώνες. Βοηθάνε να κατανοείται η αξία της ταξικής πάλης, ο ρόλος των συνδικάτων, συσσωρεύουν αναγκαία ζωντανή πείρα στους εργαζόμενους για να κατανοούν μέσα από τη συμμετοχή τους τη δύναμη του αγώνα, αλλά και το βασικό πρόβλημα, τη βασική αντίφαση που πρέπει να λυθεί, δηλαδή ότι χρειάζονται βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, στο ζήτημα της οικονομίας, το ζήτημα της εξουσίας, ώστε οι εργαζόμενοι να απολαύσουν τον πλούτο που παράγουν, που σήμερα τον ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές. Τέτοιοι αγώνες έγιναν στους οικοδόμους, στο μέταλλο, στους εργαζόμενους στην "e-food", στους εργαζόμενους των μεταλλείων της Χαλκιδικής και αλλού και διευκολύνουν την παρέμβασή μας στην αντιπαράθεση σε χώρους που είμαστε μειοψηφία. Λειτουργούν ως αγωνιστικό παράδειγμα για τα συνδικάτα και τους εργαζομένους. Επιδρούν ευρύτερα στους εργαζόμενους και τη συνείδησή τους, όπως ο αγώνας των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ για να έχουν σταθερή δουλειά που στηρίχτηκε από όλη την εργατική τάξη».

Ακόμη, ο Γ. Τασιούλας έδωσε στοιχεία για την πάλη των συνδικάτων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, ανέδειξε πλευρές της πάλης για την αλλαγή των συσχετισμών στα συνδικάτα, στη συγκρότηση νέων σωματείων κ.ά. Αναφέρθηκε στην ανάγκη της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα και έκλεισε την παρέμβασή του σημειώνοντας: «Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει κατορθωτό αν δεν υπάρχει γερό Κομμουνιστικό Κόμμα, με επαναστατική στρατηγική, ριζωμένο μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους. Το μεγάλο όπλο είναι το Κόμμα, όλα πρέπει να υπηρετούν το δυνάμωμά του, γιατί είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης που θα την καθοδηγήσει να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή, την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Στο κλείσιμο των εργασιών ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, τόνισε πως «το επίπεδο ανάπτυξης, οι δυνατότητες κινητοποίησης, ο βαθμός οργάνωσης, οι κατακτήσεις του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα διαφέρουν. Διαφέρουν οι εμπειρίες του κάθε ΚΚ, που εξαρτιόνται από τις δυνατότητες, τις συνθήκες στις οποίες δρα κ.ά. (..) Ωστόσο, υπάρχουν και πολλά κοινά ζητήματα, όπως η επίθεση που έχουν εξαπολύσει στην εργατική τάξη σε όλη την Ευρώπη οι αστικές κυβερνήσεις κάθε "κοπής", δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές. Επίθεση που εκτυλίσσεται σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ακόμη και μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, κι όπου οι αστικές τάξεις της Ευρώπης προτάσσουν τον σχεδιασμό της λεγόμενης "στρατιωτικής αυτοτέλειας", της πολεμικής βιομηχανίας, που στην πράξη σημαίνει νέα επίθεση σε βάρος των κοινωνικών δικαιωμάτων και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη. Πολιτική που χαράσσεται με την παράλληλη ένταση του αντικομμουνισμού και ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους. (...)

Η Διάσκεψη δείχνει τον προσανατολισμό των κομμάτων της ΕΚΔ στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στην επιδίωξη να στηρίζονται στην εργατική τάξη.

Οι κομμουνιστές θέλουμε να είμαστε πρωτοπόροι στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης στα μεγάλα μέτωπα πάλης, που αφορούν όλα τα προβλήματα που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Εργατικοί αγώνες, που βάζουν εμπόδια στη στρατηγική που έχουν χαράξει οι αστικές τάξεις για την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Παλεύουμε για να εμποδίσουμε αντιδραστικά μέτρα, για να πετύχουμε κατακτήσεις που θα καλυτερεύσουν τη ζωή των εργαζομένων και ταυτόχρονα αποκαλύπτουμε πως αυτό το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων, δεν γιατρεύεται και πρέπει να ανατραπεί με την πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για να ανοίξει ο δρόμος για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Στεκόμαστε ως κόμματα της ΕΚΔ σε ταξικές και συνάμα διεθνιστικές θέσεις, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις αμερικάνικες βάσεις και τους εγκληματικούς τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς των αστικών τάξεων, που για τα κέρδη των καπιταλιστών "ματώνουν" την εργατική τάξη σε πολλά σημεία του κόσμου.

Τα ΚΚ της ΕΚΔ, αναπτύσσοντας τη δράση τους, επιδιώκοντας την οργάνωση και ενίσχυση της πάλης των εργαζομένων στην Ευρώπη στους αγώνες που έρχονται, δεν ξεχνάμε το αθάνατο σύνθημα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου: "Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!"».