Συνέχεια στα προπαγανδιστικά «ταρατατζούμ» με αφορμή την προσαρμογή του κατώτερου μισθού από την 1η Απρίλη στα 880 ευρώ μεικτά δίνει η κυβέρνηση, με την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη χτες στο υπουργείο Εργασίας. Ετσι, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τα περί «πέμπτης διαδοχικής αύξησης του κατώτατου μισθού», και θυμίζοντας ότι η κυβέρνησή του τον παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ στα 650 ευρώ το 2019, δήλωσε ότι το 2027 θα φτάσει στα 950 ευρώ.

Ο διθυραμβικός τόνος στις δηλώσεις του πρωθυπουργού δεν δείχνει μόνο την πρόκληση και την κοροϊδία σε βάρος των 3 και πλέον εκατομμυρίων μισθωτών ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που βιώνουν τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών τους εδώ και 13 ολόκληρα χρόνια, αλλά διατυπώνει ταυτόχρονα την απαίτηση της κυβέρνησης να επιβιώνει η εργατική - λαϊκή οικογένεια με τα ελάχιστα, σύμφωνα με τις «αντοχές» της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας.

Γι' αυτό άλλωστε στον ίδιο πανηγυρικό τόνο επανέλαβε ότι χάρισε στις επιχειρήσεις μέχρι τώρα 5,4 μονάδες από τις ασφαλιστικές εισφορές, που το 2027 θα φτάσει τις 6 μονάδες, απαλλαγή η οποία μεταφράζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο, με αντίστοιχη μείωση όμως των εσόδων των ασφαλιστικών οργανισμών και κατ' επέκταση των παροχών και των συντάξεων για τους ασφαλισμένους.

Με τη γνωστή πια «κοπτοραπτική», τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παλεύουν να πείσουν ότι είναι «θωράκιση του εισοδήματος» ένας εργαζόμενος με πλήρες ωράριο, 8 ώρες την ημέρα, να παίρνει «αύξηση» 1,1 ευρώ, να βγάζει τον μήνα με 743 ευρώ καθαρά.

Την ίδια στιγμή, ένας στους δύο μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (46,3%) έχουν μεικτό μισθό κάτω από 1.000 ευρώ, ενώ δύο στους τρεις (66%) έχουν κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά. Επιπλέον, το 10% των μισθωτών που βρίσκεται στον πάτο του βαρελιού φυτοζωεί στην κυριολεξία με καθαρό εισόδημα μέχρι 433 ευρώ τον μήνα (αυτά τα χρήματα μένουν στην τσέπη τους μετά την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών).

Η κυβερνητική προπαγάνδα μάλιστα παίρνει ως χρόνο σύγκρισης το 2019, επιβεβαιώνοντας ότι αυτό που επιχειρείται είναι να ξεχάσουν οι εργαζόμενοι τη «σφαγή» που έγινε το 2012, με την καρατόμηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τη δραστική περικοπή του κατώτερου μισθού και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Γιατί μια σύγκριση με τους εργατικούς μισθούς που ίσχυαν το 2011 θα αποδείκνυε πως οι μισθοί συνεχίζουν και σήμερα να κατρακυλούν. Ετσι, μέχρι χτες, ο κατώτερος μισθός (αποπληθωρισμένος) είναι κατά 28 ευρώ μικρότερος από αυτόν που ίσχυε το 2011, ενώ ο διάμεσος μισθός το 2011 ήταν 1.120 ευρώ, όταν στο τέλος του 2023 είχε συρρικνωθεί στα 857 ευρώ, δηλαδή 23,5% μικρότερος, μετά από 12 έτη! Για να μην μιλήσουμε για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που πλέον αφήνουν ακάλυπτους το 75% των μισθωτών, ενώ στο Δημόσιο η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να επαναφέρει τον 13ο και 14ο μισθό που κόπηκε ολοσχερώς το 2012...!

Στο μεταξύ, με τα χρέη εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία να έχουν φτάσει σχεδόν στα 50 δισ. και με τη «μερίδα του λέοντος» να τη χρωστούν οι «μεγαλοοφειλέτες», η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη να αναθέσει τις εισπράξεις σε ιδιώτες μέσω διεθνούς διαγωνισμού.

Δηλαδή, τα χρέη που δημιουργούνται από τη «θαλπωρή» που διαχρονικά προσφέρει το κράτος στη μεγαλοεργοδοσία για να εισφοροδιαφεύγει, τώρα γίνονται και πεδίο επιχειρηματικής δράσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία μόλις 2.776 επιχειρήσεις οφείλουν το 1/4 του συνολικού χρέους, και τώρα η κυβέρνηση αναθέτει σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις που θα αμειφθούν από τον ιδρώτα του λαού να «επιτευχθεί η εισπραξιμότητα» και να «ενισχυθεί η βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού»...

Αυτόν τον φαύλο κύκλο, που περιλαμβάνει την ασφαλιστική «ασυλία» στους επιχειρηματικούς ομίλους, τα χρέη τους και το «κυνήγι» οφειλών από άλλους ιδιώτες, η υπουργός Εργασίας χαρακτήριζε χτες «αναβάθμιση των διαδικασιών και της λειτουργίας του ΚΕΑΟ αξιοποιώντας εμπειρία, τεχνογνωσία αλλά και σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία από τον ιδιωτικό τομέα», ώστε τάχα να «βελτιωθούν οι παροχές σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους».

Το ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι την ίδια ώρα που αναθέτουν σε ιδιώτες την «εισπραξιμότητα», καμαρώνουν για τη νομιμοποίηση της εισφοροδιαφυγής, διαφημίζοντας όπως αναφέρεται και παραπάνω τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.