Τη σταθερή - αταλάντευτη θέση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας στο πλευρό των εργαζομένων, πραγματικό αποκούμπι των καθημερινών αγώνων και διεκδικήσεων των σωματείων, οργανωτή της πάλης απέναντι στην πολιτική κυβερνήσεων και εργοδοσίας, αποτύπωσε η απολογιστική Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων την περασμένη Δευτέρα, δίνοντας και το στίγμα της κλιμάκωσης μπροστά στην πανελλαδική, πανεργατική απεργία.

Η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε μετά από μια σειρά μεγάλων αγώνων, όπως και της συγκλονιστικής απεργίας στις 28 Φλεβάρη, των κινητοποιήσεων που συνεχίζονται, ανέδειξε ταυτόχρονα την αποφασιστικότητα των σωματείων να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο τη δράση τους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

Αυτό γεννάται και από τη χρονιά που πέρασε (εκλογοαπολογιστικού συνεδρίου), που βρήκε τον συνδικαλιστικό φορέα ακόμη πιο δυνατό, σε μια συνολικότερη πορεία που έχει χαράξει τα τελευταία χρόνια μετά την ελπιδοφόρα ανατροπή των συσχετισμών και η οποία αποτυπώθηκε και στις τελευταίες αρχαιρεσίες. Υπενθυμίζεται ότι από 4.814 ψηφίσαντα μέλη το 2021, το 2024 έφτασαν τα 5.789 (+975), και από τους 96 αντιπροσώπους σωματείων το 2021, το 2024 φτάνουν τους 118.

«Η μεγάλη αυτή αύξηση των δυνάμεών μας μας γεμίζει δύναμη και αισιοδοξία γιατί ο καθημερινός αγώνας που δίνουν το ΕΚΠ και τα συνδικάτα του, με τις άμεσες παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, για την υγεία και την ασφάλεια, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στο κλίμα τρομοκρατίας, καθώς επίσης και ότι το σύνθημα "καμία μόνη - κανένας μόνος" το κάνουμε πράξη, λειτούργησαν έτσι ώστε εργαζόμενοι, νέοι και παλιοί που μέχρι τώρα δεν είχαν έρθει σε επαφή με τα συνδικάτα και το Εργατικό Κέντρο, να μας εμπιστευτούν, να γραφτούν στα σωματεία τους, να απεργήσουν και να μπουν στον αγώνα, γιατί γνωρίζουν καλά ότι αυτό το Εργατικό Κέντρο είναι των εργατών και όχι των εργοδοτών», ανέφερε εισηγητικά ο πρόεδρος, Δημήτρης Μαρμούτας, προσθέτοντας για τη δράση του φορέα:

«Με μπροστάρη το Εργατικό Κέντρο και τα συνδικάτα του, έγιναν τον προηγούμενο χρόνο απεργίες που μεγάλοι και μικροί χώροι δουλειάς έμειναν κλειστοί, κάποιοι από αυτούς για πρώτη φορά. Υπήρξαν νέοι απεργοί, έγιναν τεράστιες σε όγκο και παλμό απεργιακές συγκεντρώσεις που κάθε φορά ήταν μεγαλύτερες από την προηγούμενη, έγιναν συλλαλητήρια για όλα όσα καίνε τους εργαζόμενους και τον λαό.

Ολα αυτά δεν έγιναν στην τύχη ή αυθόρμητα, γιατί το ακούσαμε και αυτό, αλλά γιατί "οργώσαμε" κάθε χώρο δουλειάς δυο και τρεις φορές πριν από κάθε απεργία, γιατί κάναμε συσκέψεις στο Εργατικό Κέντρο με τα συνδικάτα, τη νεολαία, τους φορείς της πόλης μας, για να οργανώσουμε όσο καλύτερα κάθε απεργία, κάθε απεργιακή συγκέντρωση, κάθε συλλαλητήριο, για να φτάσει το κάλεσμα του αγώνα παντού, σε κάθε εργάτη και εργάτρια».

Πρόκειται για δράση που, όπως εξήγησε, δόθηκε όχι μόνο απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά απέναντι στην πολιτική όλων των αστικών κομμάτων, τους εργοδότες και την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) που σταθερά στέκεται απέναντι στους εργαζόμενους.

Στάθηκε στον κοινό αγώνα του ΕΚΠ με τη νεολαία (μαθητές, φοιτητές), ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με τους υγειονομικούς για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους, ενάντια στα απογευματινά χειρουργεία, παρεμβάσεις και για τοπικά ζητήματα όπως να μην κλείσει το αιμοδυναμικό κέντρο.

Επίσης, αναφέρθηκε στις δράσεις στο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για τα Προνοιακά Ιδρύματα, όπως και στους αγώνες που ανέπτυξαν οι εργαζόμενοι σ' αυτά, ενώ στάθηκε και στην αλληλεγγύη του ΕΚΠ για τον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης, τον αγώνα του ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Δυτική Ελλάδα.

Κάλεσε σε επαγρύπνηση το εργατικό κίνημα της περιοχής μας ενόψει και των εξελίξεων τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο της Ουκρανίας, τονίζοντας πως «τα παιδιά του λαού δεν θα γίνουν κρέας για τα κανόνια τους».

Μπροστά και στη νέα απεργία, στόχος που τέθηκε και εισηγητικά, είναι να μη μείνει κανένας χώρος δουλειάς και εργαζόμενος που δεν θα φτάσει το απεργιακό κάλεσμα, να δοθεί συνέχεια, κόντρα στη λογική του «μικρότερου κακού» και στην προσπάθεια να εγκλωβιστεί ο λαός στην αναζήτηση νέων «σωτήρων».

«Θα το κάνουμε όπως στις 28 Φλεβάρη, θα δώσουμε πληρωμένη απάντηση μαζικά οι εργαζόμενοι στην πανελλαδική πανεργατική απεργία της 9ης Απρίλη, γιατί αυτό που τρέμουν η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου, η μεγαλοεργοδοσία είναι ένα εργατικό - λαϊκό κίνημα που δεν σκύβει το κεφάλι και διεκδικεί μέχρι τέλους το δίκιο του και βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας», κατέληξε ο πρόεδρος.