Με διάφορα σενάρια συνεχίζονται οι διεργασίες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος με στόχο να διαμορφωθεί κυβερνητική εναλλακτική, που θα βάλει πλάτη στον εγκλωβισμό του λαού σε κάλπικα δίπολα, και ταυτόχρονα να στηθούν νέες παγίδες χειραγώγησης από τη βολική αντιπολίτευση, η οποία δυσκολεύεται να αντιπολιτευτεί την πολιτική την οποία εφάρμοσε και στηρίζει σε στρατηγικά της σημεία. Στις διεργασίες παρεμβαίνουν ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα», καθώς αφενός οι διεθνείς εξελίξεις, αφετέρου οι κίνδυνοι στην ευρωπαϊκή και ελληνική οικονομία κάνουν το τοπίο ευμετάβολο και όλοι τρέχουν να πιάσουν μια καλύτερη θέση. Ετσι ερμηνεύονται π.χ. οι φωνές δυσαρέσκειας μέσα στην κυβέρνηση, οι κόντρες με «δυσαρεστημένα» εκδοτικά - επιχειρηματικά συγκροτήματα, η ανάκαμψη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ, οι γκρίνιες που μεγαλώνουν για την εκλογική καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσπάθειες επανασυγκόλλησης των ΣΥΡΙΖΑ 1 και 2, τα σενάρια για εκλογικές συνεργασίες στη σοσιαλδημοκρατία, ο ανταγωνισμός που οξύνεται στον χώρο της ακροδεξιάς κ.λπ. Ετσι εξηγείται και το ποντάρισμα που κάνει το σύστημα σε κόμματα όπως της Κωνσταντοπούλου, με στόχο να «παρκάρει» ψήφους και τη λαϊκή δυσαρέσκεια μέχρι να κατακάτσει η σκόνη. Ομως η διέξοδος για τον λαό δεν βρίσκεται στα διάφορα συστημικά μέτωπα, ούτε σε νέους σωτήρες, που άλλωστε τους έχει δοκιμάσει. Βρίσκεται στην αποφασιστική ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, με στόχο την ανατροπή του σάπιου συστήματος που όλοι οι άλλοι υπηρετούν. Εκεί δίνει όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ, το μόνο που χαλάει τη συστημική σούπα τους.