Στη λίστα αυτή προστίθενται και μια σειρά επαγγελματικές ασθένειες, με ρίζα τους την καταπόνηση των εργαζομένων - σωματική και ψυχική. Ασθένειες που όμως ούτε καταγράφονται, ούτε αναγνωρίζονται ως τέτοιες, με αποτέλεσμα την παντελή έλλειψη τόσο της πρόληψης όσο και της ανάληψης εργοδοτικής ευθύνης.

Οι μυοσκελετικές παθήσεις σε μια σειρά χώρους θερίζουν, με τους εργαζόμενους να καταγγέλλουν ότι η υγεία τους επιβαρύνεται καθημερινά, ενώ όλο και πιο συχνό φαινόμενο είναι το «burn-out» (σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης), όπου οι κρίσεις πανικού και η εξάντληση πολλαπλασιάζονται τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της «ευελιξίας» και της εντατικοποίησης σε μια σειρά κλάδους.

Μπροστά στην 28η Απρίλη, Παγκόσμια Μέρα για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, ο «Ριζοσπάστης» επιχειρεί να φωτίσει πλευρές όπως οι παραπάνω. Στις επόμενες σελίδες καταγράφουμε μαρτυρίες από την καθημερινή αναμέτρηση με το σακάτεμα και με τον ίδιο τον θάνατο, με τον «αόρατο εχθρό» των επαγγελματικών ασθενειών.

Δίνουμε τον λόγο σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές από τα ΕΛΠΕ, που αυτήν την περίοδο είναι σε διαδικασία συντήρησης, με τεράστιους κινδύνους. Επίσης μεταφέρουμε αποκαλυπτικές μαρτυρίες από κλάδους όπου οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν, όπως το Εμπόριο, ο Τουρισμός, οι Τηλεπικοινωνίες, τα λογιστικά γραφεία, οι τράπεζες, οι τεχνικοί. Φωτίζουμε ταυτόχρονα την ανάγκη οργάνωσης και διεκδίκησης σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική, με κριτήριο τις σύγχρονες δυνατότητες περιορισμού των κινδύνων και των απειλών στην εργασία, αποτελεσματικής προστασίας των εργαζομένων, κόντρα στη λογική «κόστος - όφελος», που τσακίζει τα κορμιά τους.