Την ίδια ώρα γίνεται συζήτηση από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της ΕΝΠΕ για μια διαφορετική μοιρασιά της πίτας της φοροληστείας του λαού ανάμεσα σε κεντρικό κράτος, Περιφέρειες και δήμους, με χαρακτηριστική τη συζήτηση για τον ΕΝΦΙΑ, που έχει πέσει στο τραπέζι, έναν φόρο που πρέπει να καταργηθεί, γιατί είναι ένας άδικος φόρος, ενώ πρέπει να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη περιουσία».
Και συνέχισε: «Με βάση και τη "δημιουργική ασάφεια" που χαρακτηρίζει τα κείμενα των αρμοδιοτήτων, παραμένουν και οξύνονται προβλήματα σε κρίσιμους τομείς, όπως της αντιπλημμυρικής θωράκισης και της πολιτικής προστασίας, με την αποσπασματικότητα, την ανάθεση σε εργολάβους και τη λογική κόστους - οφέλους για το κράτος και το κεφάλαιο να χαρακτηρίζουν και την επόμενη μέρα.
Την ίδια στιγμή που είναι αναγκαίος αλλά και εφικτός ένας ολοκληρωμένος αντιπλημμυρικός σχεδιασμός σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης».
Σχετικά με την υποστελέχωση των υπηρεσιών, τόνισε: «Συνεχίζεται η τραγική υποστελέχωση και ενισχύεται η μεταφορά αρμοδιοτήτων σε Αναπτυξιακούς Οργανισμούς ΑΕ, οι οποίοι θεωρούνται εν δυνάμει φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συμπράξεις με ιδιώτες, ΜΚΟ, η παράδοση των πάντων σε εργολάβους και προμηθευτές, για έργα και υπηρεσίες που χρυσοπληρώνει ο λαός και πολλές φορές καθυστερούν. Και στο πλαίσιο αυτό εργαζόμενοι θα μετακινούνται ως "δανεικοί" μεταξύ Περιφέρειας και δήμων, για να καλύπτονται τρύπες.
Οσο για τα περί διαφάνειας, ελέγχου και δημοκρατίας που ακούγονται κατά κόρον, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική όταν αιρετοί διώκονται γιατί αντιστέκονται σε αντιδραστικούς νόμους, όταν γίνεται απόπειρα να φιμωθούν, ακόμα και να τιμωρηθούν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές γιατί η άποψη τους δεν συμφωνεί με τη διοίκηση, όταν μεταξύ άλλων με την επιστολική και ηλεκτρονική ψήφο υπονομεύεται το αδιάβλητο της διαδικασίας, ενώ γενικεύονται οι ηλεκτρονικές διαδικασίες.
Τελικά, όσο και να επαναλαμβάνονται έννοιες όπως καινοτομία και νέα κουλτούρα, η ουσία και αυτής της μεταρρύθμισης, που έρχεται σε συνέχεια άλλων, είναι πώς θα γίνει το κράτος σας σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο πιο αποτελεσματικό στην υλοποίηση ενός σχεδιασμού για τη στήριξη της κερδοφορίας των λίγων».
Καταλήγοντας ο Σ. Αβραμόπουλος υπογράμμισε:
«Οι Περιφέρειες σε αυτό το πλαίσιο αναλαμβάνουν πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Γίνονται πιο εχθρικές στην πλειοψηφία της κοινωνίας, ανίκανες να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον, με ακριβότερες υπηρεσίες για τον λαό, υπηρετώντας έναν δρόμο ανάπτυξης που έχει στο DNA του καθημερινά μικρά ή μεγάλα εγκλήματα κατά του λαού.
Το σύγχρονο και αναγκαίο, λοιπόν, δεν είναι ακόμα μία μεταρρύθμιση, ένας νέος Κώδικας που φτιάχνεται με τα γνωστά αντιλαϊκά υλικά, αλλά μεγάλες, ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας, που θα κατοχυρώσουν εκτός των άλλων νέους, πραγματικά δημοκρατικούς και αποτελεσματικούς θεσμούς για τους πολλούς, με επίκεντρο την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων στη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και ελέγχου των αποφάσεων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ως "Λαϊκή Συσπείρωση" στις Περιφέρειες διεκδικούμε σήμερα την κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου που μετατρέπει τους ΟΤΑ σε τροχονόμους εργολάβων και συμφερόντων, στελέχωση υπηρεσιών στο ύψος των αναγκών, με μόνιμο προσωπικό που θα απολαμβάνει σύγχρονα δικαιώματα, αύξηση της χρηματοδότησης και ιεράρχηση απαραίτητων έργων και υπηρεσιών για τον λαό».