Από τη στιγμή που ο αντιασφαλιστικός νόμος θα φτάσει στα χέρια των εργαζομένων και θα ξεκινήσει η εφαρμογή του, τότε θα αρχίσουν να συνειδητοποιούνται ακόμη πιο ολοκληρωμένα, από πλατύτερα τμήματα της εργατικής τάξης, η έκταση και το βάθος της αντεργατικής επίθεσης. Οι άμεσα «ενδιαφερόμενοι» θα μπορέσουν έτσι να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για το πώς η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τα φιλικά της ΜΜΕ, αλλά και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλο, κατάφερε να εμφανίσει το «μαύρο άσπρο», να ρίξει στάχτη στα μάτια τους, ώστε να εμποδίσει ακόμη πιο μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο Ασφαλιστικό. Εχοντας διδαχθεί από τα λάθη της πρώτης απόπειρας επιβολής αντιασφαλιστικών μέτρων, την περσινή άνοιξη, η κυβέρνηση έριξε όλο το βάρος της στον τρόπο που θα πλασάρει τη «νέα μεταρρύθμιση», παραλύοντας στην ιδέα και μόνον ότι θα μπορούσαν να επαναληφθούν οι περσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, χωρίς, βεβαίως, να σημαίνει ότι δεν την έτσουξαν οι πρόσφατες, διαφορετικά δε θα ματοκυλούσε το λιμάνι. Βεβαίως, ως ένα βαθμό τα κατάφερε, παίζοντας με τις αντιθέσεις «παλιοί» - «νέοι» ασφαλισμένοι, ιδιωτικός - δημόσιος τομέας, αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τερατώδη ψέματα (τα οποία αναπαρήγαγαν τα φιλικά της ΜΜΕ), ακριβώς για να συγκαλύψει τη σκληρή επίθεση στις ασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων.

Στα τερατώδη ψέματα που η κυβερνητική προπαγάνδα χρησιμοποίησε κατά κόρον θα πρέπει να αναφερθούν: 1. Η χρηματοδότηση του «νέου» ΙΚΑ με το 1% ΑΕΠ «φτάνει και περισσεύει». Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θα δίνει - όταν και εάν δίνει - ακόμα λιγότερα χρήματα απ' ό,τι προέβλεπε ο νόμος Σιούφα και, βέβαια, σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να καλυφθούν τα ελλείμματα του ΙΚΑ και του συνόλου των Ταμείων που θα ενοποιηθούν. Ταυτόχρονα, παραγράφει τα «κλεμμένα» των Ταμείων, τα οποία ανέρχονται σε τουλάχιστον 25 δισ. δρχ., πράγμα που αποτελεί εγκληματικό σκάνδαλο. 2. Δε θίγεται κανένας ασφαλισμένος του ΙΚΑ. Η αλήθεια είναι ότι γενικεύει την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 ή και 67 χρόνια, διαιωνίζει τις συντάξεις πείνας, των 100-128.000 δρχ. και, βέβαια, είναι μπροστά η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών. Με άλλα λόγια, θίγονται όλοι.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σημίτη δεν έφερε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο τάχα για να «εξομαλύνει», όπως ανερυθρίαστα ισχυρίζεται, τις αρνητικές συνέπειες των «νόμων Σιούφα», αλλά για να κάνει ένα άλμα στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση: Και αύξηση των ορίων ηλικίας και χειρότερες συντάξεις και λιγότερα λεφτά στα Ταμεία και ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ενα τρίτο συμπέρασμα αφορά στη στάση της ηγεσίας του ΣΥΝ, η οποία μέχρι και την τελευταία στιγμή έβλεπε τον «εχθρό» ...στο ΚΚΕ, στρέφοντας εναντίον του τα βέλη και αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυβέρνηση και την πολιτική της, την οποία επί χρόνια «συζητά» σε στημένους «κοινωνικούς διαλόγους», νομιμοποιώντας τους, σκορπίζοντας σύγχυση και αυταπάτες στις λαϊκές μάζες. Την ίδια ώρα, δεν είπε κουβέντα για τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, για τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υλοποιεί η κυβέρνηση με το νόμο για την ασφάλιση.

Δεν μπορεί, επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι το νομοσχέδιο ψηφίστηκε χωρίς καμία διαφοροποίηση από την πλευρά των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ - γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα ότι τα περί «διαφωνούντων» είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Οι μόνες σοβαρές διαφωνίες στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος αφορούν στη μοιρασιά της λείας της εξουσίας και τις κόντρες για τη διατήρησή της.