Τι είναι ο πολιτισμός «με την ευρύτερη δυνατή έννοια του όρου», σύμφωνα με τον υπουργό Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλο; Το «πεδίο της οικονομίας του ελεύθερου χρόνου». Τον ορισμό αυτό έδωσε ο υπουργός στη χτεσινή, 2η συνεδρίαση της Επιτροπής Παρακολούθησης του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Πολιτισμός 2000-2006», στο Βυζαντινό Μουσείο. Θυμίζουμε ότι η πρώτη συνεδρίαση έγινε πέρσι και αφού είχε προηγηθεί η «πανηγυρική» παρουσίαση από τον υπουργό των κονδυλίων για τον πολιτισμό από το Γ` ΚΠΣ.

Τότε γράφαμε ότι τα κονδύλια αυτά είναι σαφώς προσανατολισμένα στην εμπορευματοποίηση και τουριστικοποίηση του πολιτισμού, στην ιδιωτικοποίηση ακόμη και ευαίσθητων τομέων της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αυτό προκύπτει και με τη χτεσινή συνεδρίαση και διαπιστώνεται όχι μόνο από την κατανομή των κονδυλίων, αλλά και από τη λογική που διέπει την κατανομή. Πιο απλά η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να «διαχειριστεί» την πολιτιστική κληρονομιά και το σύγχρονο πολιτισμό με όρους «οικονομίας της αγοράς». Ετσι, το κείμενο για την πρόοδο υλοποίησης του προγράμματος βρίθει από όρους όπως «προσφορά - ζήτηση», «παραγωγή», «εντατικοποίηση αναπτυξιακών ρυθμών».

Καθώς στόχος του κεφαλαίου είναι το κέρδος του, ο συντάκτης του κειμένου, συνοψίζοντας την υπάρχουσα κατάσταση στον τομέα του σύγχρονου πολιτισμού (π.χ.), δίνει συγκεκριμένα στοιχεία που αποδεικνύουν την «αύξηση της βαρύτητας των επενδύσεων στον Τομέα του Σύγχρονου Πολιτισμού» στην Ευρώπη. Ετσι, αναφέρει τα υπέρογκα κέρδη των 100 πρώτων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων του οπτικοακουστικού τομέα, με κύκλο εργασιών 7 δισ. ευρώ. Και διαπιστώνει... με θλίψη ότι «η ανάπτυξη του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού παρουσιάζει σήμερα κάποια καθυστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ».

Οι κατανομές των κονδυλίων δεν άλλαξαν ουσιαστικά, ενώ παραμένουν οι άμεσες ή έμμεσες παροχές στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που κερδοσκοπεί στον τομέα του πολιτισμού. Για παράδειγμα, το μέτρο «Ολοκλήρωση Μητροπολιτικών Συνεδριακών και Πολιτιστικών Κέντρων», στο οποίο πρωτοστατούν τα Μέγαρα Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, διαχειρίζεται το 18,8% του συνολικού κόστους του προγράμματος, που προέρχεται από εθνικές και κοινοτικές δαπάνες, με μηδενική ιδιωτική συμμετοχή.