Μια «σαιξπηρική» βραδιά σήμερα στον Κορυδαλλό, όπου το «Θεατρικό Σανίδι» παρουσιάζει τη «Δωδεκάτη Νύχτα», σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και μουσική Γιάννη Ζουγανέλη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται ο Γιάννης Ματαράγκας. Παίζουν: Βασίλης Κολοβός, Χάρης Σώζος, Μίνα Χειμώνα, Γιώργος Ματαράγκας, Κοσμάς Ζαχάρωφ, Βασίλης Τσάγκλος, Παναγιώτα Βλαντή, Μπάμπης Κλαλιώτης, Ανδρέας Βαρούχας, Γιάννης Ματαράγκας, Μαρία Κάππα, Κώστας Πασπάλης, Πέτρος Νάκος.

Πρόκειται για ένα έργο που διαπραγματεύεται την αγάπη, την εξουσία, την πίστη για ζωή. Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ δε σχολιάζει και δε φιλοσοφεί τη ζωή, απλά γίνεται ο ίδιος μια γέφυρα που ενώνει ανθρώπους και συναισθήματα. Δεν υπάρχει απογοήτευση και θλίψη. Υπάρχει μια ζωντανή κωμωδία γεμάτη απρόοπτα, πλοκή και γέλιο, με κοινό παρονομαστή τον έρωτα. Η «Δωδεκάτη Νύχτα» γράφτηκε με σημείο αναφοράς τις δώδεκα μέρες από την αρχή του εορτασμού των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Δώδεκα μέρες κρατάνε οι γιορτές των Καθολικών και στο τελείωμα αυτών των εκδηλώσεων καλωσορίζουν τον Καρνάβαλο. Ολοι μεταμφιέζονται και διασκεδάζουν με πολύ ποτό και χορό. Ο βασικός άξονας για τον Σαίξπηρ πάντα ήταν ο άνθρωπος πάσχων, ο άνθρωπος ο γήινος, ο άνθρωπος με τις αδυναμίες και τα λάθη του, που ψάχνει να βρει το δρόμο και τη λύτρωσή του. Ο Σαίξπηρ μέσα από το παιχνίδισμα του έρωτα και της πλοκής, του αναπάντεχου και του προσδοκούμενου καυτηριάζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής του, που είναι και πρόβλημα της δικής μας εποχής, τον κομφορμισμό. Ο Μαλβόλιος λειτουργεί ως σύμβολο του καθωσπρεπισμού και της πλεκτάνης που ο Σαίξπηρ απογυμνώνει μπροστά στο κοινό τη διαφορά του φαίνομαι και του είμαι. Η Βιόλα μεταμφιέζεται σε άντρα με σκοπό να κερδίσει τον έρωτα του Δούκα, που είναι ερωτευμένος με την Ολίβια. Ο Φέστας, ο κλασικός τρελός του Σαίξπηρ, λέει χιλιάδες αλήθειες, προκαλεί αποκάλυπτα, αλλά ποτέ δε λαμβάνεται σοβαρά ο λόγος του.